Το κρυφό τραπεζικό σύστημα

πηγή: http://alithinapsemata.wordpress.com/

Εσείς και εγώ ζούμε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο από εκείνο που ζουν οι πάμπλουτοι και η διεθνής τραπεζική ελίτ. Πολλοί από αυτούς ζουν σε έναν κόσμο όπου, πολύ απλά, δεν πληρώνουν φόρους εισοδήματος.

Σήμερα υπολογίζεται ότι το 1/3 όλου τον πλούτου παγκοσμίως είναι φυλαγμένο σε τράπεζες offshore. Γιατί άραγε να βρίσκεται ένα τόσο μεγάλο ποσοστό του πλούτου του πλανήτη σε μέρη όπως το Μονακό, τα νησιά Κέιμαν, οι Βερμούδες, οι Μπαχάμες και η Νήσος του Μαν; Δεν είναι επειδή είναι τόποι αναψυχής για τουρισμό. Είναι γιατί ακουμπώντας τα λεφτά τους εκεί, κάποιοι δεν πληρώνουν φόρους.

Για τους πάμπλουτους και τη διεθνή τραπεζική ελίτ, είναι πραγματικά παράξενο το ότι οι μισθοί μας εξαϋλώνονται συνεχώς από τους δημοτικούς φόρους, τους φόρους του κράτους και τις κρατήσεις της κοινωνικής ασφάλισης, ενώ εκείνοι δεν πληρώνουν απολύτως τίποτε από όλα αυτά.
Αυτά λοιπόν τα ασύλληπτα πλούσια μέλη της ελίτ βγάζουν έναν τόνο λεφτά από επιχειρηματικές δραστηριότητες στις πλούσιες δυτικές χώρες και στη συνέχεια μεταφέρουν το σύνολο σχεδόν των κερδών τους σε τράπεζες οφσόρ, από όπου δεν είναι υποχρεωμένοι να συνεισφέρουν ούτε λεπτό σε φόρους. Για αυτούς το σύστημα λειτουργεί μια χαρά, ενώ για μας είναι όλα μαύρα κι άραχνα.

Εκτιμάται ότι, μόνο στα νησιά Κέιμαν, φυλάσσονται περίπου 1,4 τρισεκατομμύρια δολάρια σε τράπεζες οφσόρ. Σύμφωνα με άρθρο του περιοδικού Forbes, περίπου 15 με 20 τρισεκατομμύρια δολάρια υπάρχουν σε τραπεζικούς λογαριασμούς τραπεζών οφσόρ, σε λογαριασμούς διαχείρισης κεφαλαίων και χαρτοφυλάκια αμοιβαίων κεφαλαίων.
Σε πρόσφατο άρθρο της, η βρετανική εφημερίδα Guardian αναφέρει ότι το 1/3 του συνόλου του πλούτου που παράγεται παγκόσμια βρίσκεται στις τράπεζες οφσόρ και ότι η συντριπτική πλειονότητα των διεθνών τραπεζικών συναλλαγών πραγματοποιείται σε αυτούς τους φορολογικούς παραδείσους:

“Κατά μια συντηρητική εκτίμηση, το 1/3 του παγκόσμιου πλούτου βρίσκεται σε καταθέσεις σε υπεράκτιους φορολογικούς παράδεισους και το 80% των διεθνών τραπεζικών συναλλαγών διεξάγεται εκεί. Περισσότερο από το 1/2 του κεφαλαίου στα χρηματιστήρια του κόσμου είναι “αραγμένο” σε ένα τέτοιο σημείο του πλανήτη”.

Όλες οι μεγάλες τράπεζες του κόσμου συμμετέχουν στο παιχνίδι αυτό, αφού όλες διαθέτουν μεγάλα υποκαταστήματα σε αυτούς τους φορολογικούς παράδεισους. Και όλες τους κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διασφαλίσουν ότι οι φορολογικές επιβαρύνσεις για τους πάμπλουτους πελάτες τους θα είναι όσο το δυνατόν ελαφρύτερες.

Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ποιά είναι τα ποσά που χάνουν οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο από όλη αυτή την επιχείρηση φοροαποφυγής, αλλά όλοι συμφωνούν ότι είναι τεράστια. Μιλάμε για εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, το λιγότερο, κάθε χρόνο.

Πρόκειται για ένα κρυφό τραπεζικό σύστημα για το οποίο οι περισσότεροι από εμάς τους υπόλοιπους πολίτες δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτε. Οι περισσότεροι από εμάς δεν διαθέτουμε τους πόρους για να είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε από μια εταιρεία-κέλυφος σε πέντε-έξι διαφορετικές χώρες ώστε να μπορέσουμε να “φιλτράρουμε” τα κέρδη μας. Οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε τίποτε σχετικά με τα περίπλοκα σχέδια φοροαποφυγής που εφαρμόζουν οι δικηγόροι, και που έχουν παράξενα συνθηματικά ονόματα όπως το “διπλό ιρλανδικό” και το “ολλανδέζικο σάντουιτς”. Και δεν θα είχαν καμμία ιδέα οι περισσότεροι από εμάς γύρω από το πώς να διοχετεύσουμε το μεγαλύτερο μέρος από το εισόδημά μας κάπου στις Βερμούδες, έτσι ώστε να αποφύγουμε την καταβολή φόρων.

Τι να κάνουμε; Οι περισσότεροι απλά πάμε στη δουλειά μας, βδομάδα μπαίνει βδομάδα βγαίνει, για να δούμε έπειτα τα μεροκάματα που τόσο σκληρά κερδίσαμε να καταβροχθίζονται από ένα ληστρικό σύστημα φορολογίας.

Για τους λεφτάδες και το διεθνές τραπεζικό σύστημα είμαστε όλοι ένα μάτσο κορόιδα. Στην πραγματικότητα, ένα μεγάλο μέρος των φόρων μας καταλήγει στις τσέπες τους για να πληρώσει τους τόκους επί του συνόλου του δημόσιου χρέους που αυτοί έχουν στην κατοχή τους.
Όταν η παγκόσμια ελίτ αποφασίζει ότι θέλει να επιδοθεί σε κάποια δραστηριότητα “κοινωνικής μηχανικής” μέσα στις ισχυρές χώρες όπου δραστηριοποιείται, το μόνο που έχει να κάνει είναι να στήσει μια “μη κερδοσκοπική” εταιρεία που συνήθως δεν είναι και πολύ “φιλανθρωπικού προσανατολισμού”. Αντιθέτως, πολλά από αυτά τα “φιλανθρωπικά ιδρύματα” προωθούν τις παντός είδους πολιτικές και κοινωνικές ατζέντες με τις οποίες πολλά από αυτά τα μέλη της ελίτ αρέσκονται να ασχολούνται.

Έτσι προέκυψε το Ίδρυμα Ροκφέλερ και το Ίδρυμα Φορντ. Ο Τζωρτζ Σόρος λατρεύει επίσης να χρησιμοποιεί τέτοια ιδρύματα για να προωθήσει τις παντός είδους ατζέντες του.

Οι πλούσιοι ξέρουν πώς να παίξουν το παιχνίδι. Για τους υπόλοιπους από εμάς, το παιχνίδι ξεκινά με μια κλωτσιά στα πισινά μας.

Έτσι, για εκείνους που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να φωνάζουν “Φορολογείστε το μεγάλο κεφάλαιο”, η σκληρή και αδυσώπητη αλήθεια του όλου πράγματος είναι ότι όσοι είναι πραγματικά πάμπλουτοι γνωρίζουν ακριβώς πώς να ξεφύγουν από οποιοδήποτε καταπιεστικό φορολογικό καθεστώς στηθεί σε μια χώρα. Και είναι έτη φωτός μπροστά από τους υπόλοιπους από εμάς στη γνώση αυτού του παιχνιδιού.

Τι να τους κάνουμε λοιπόν; Να τους πετάξουμε έξω από τη χώρα; Να δείτε κλάμα που θα κάνουν αν περάσουν ακόμη πιο πολύ καιρό στις Βερμούδες και στα νησιά Κέιμαν!

Να δώσουμε μια κλωτσιά σε οποιαδήποτε εταιρεία που έχει μετόχους που διαθέτουν τραπεζικούς λογαριασμούς οφσόρ; Τότε θα δώσουμε κλωτσιά σε όλες ανεξαιρέτως τις μεγάλες εταιρείες που λειτουργούν σε τούτη τη χώρα. Και είναι αυτό άλλη μια ένδειξη του πόσο πολύ πάσχει το φορολογικό μας σύστημα.

Πώς είπατε; Θέλετε να μάθετε να παίζετε τον φορολογικό κώδικα στα δάχτυλά σας; Για αυτό θα πρέπει να βρείτε πολύ καιρό για διάβασμα. Χρόνια! Γιατί ο κώδικας φορολογίας εισοδήματος και οι σχετικές διατάξεις περιλαμβάνουν πάνω από 7 εκατομμύρια λέξεις. Είναι πάνω από επτά φορές περισσότερες λέξεις απ’ όσες θα βρείτε στην Αγία Γραφή.

Οι εφορίες απασχολούν περισσότερους από 90.000 υπαλλήλους και η λειτουργία τους μας κοστίζει περισσότερο από 11 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Και μετά μας λένε για σπατάλη δημόσιου χρήματος.

Εν τω μεταξύ, οι σούπερ λεφτάδες ακουμπούν όλο τους το χρήμα στις Βερμούδες και τα νησιά Κέιμαν και γελάνε με όλους εμάς τους υπόλοιπους.
Δύσκολο να υποτιμήσει κανείς την επιρροή και τη δύναμη όλων αυτών των λογαριασμών οφσόρ. Οι πάμπλουτοι και η ελίτ του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος έχουν στην ιδιοκτησία τους πολλές από τις μεγαλύτερες εταιρείες, ασκούν επιρροή στις κεντρικές τράπεζες, ελέγχουν τα μεγάλα τραστ των ΜΜΕ και συμβάλλουν στις προεκλογικές εκστρατείες (ή καλύτερα τις “δωροδοκούν”).

Η αφρόκρεμα της ελίτ είναι πάντα δύο βήματα μπροστά από τα νέα νομοσχέδια που ψηφίζονται. Είναι “μάνες” στη διακίνηση χρήματος. Μέχρι να πεις “κύμινο” σου έχουν βρεί πεντέξι παραθυράκια σε οποιονδήποτε νέο νόμο φανταστείτε.

Οι περισσότεροι από εμάς δεν υπάρχει καν περίπτωση να πέσουμε πάνω σε αυτούς τους λεφτάδες. Ούτε στην εκκλησία της ενορίας μας πηγαίνουν ούτε κάνουν τα ψώνια τους στο εμπορικό κέντρο του προαστίου μας.

Πού τέτοια τύχη, αφού τα μέλη της διεθνούς ελίτ γενικά ζουν σε απομονωμένα από την κοινή θέα και περιφραγμένα ακίνητα και συχνάζουν στα πιο ακριβά ιδιωτικά θέρετρα; Δεν περνούν πολύ από το χρόνο τους με την πλέμπα. Και είναι κούκλα η ζωή όταν έχεις έναν τόνο ρευστό και δεν πληρώνεις μία σε φόρους.

Έτσι, την άλλη φορά που θα πάρετε τον μισθό σας και θα δείτε να σας έχουν αφαιρέσει ένα κατεβατό πράγματα για τον ένα ή τον άλλο λόγο, κάντε τον κόπο και αφιερώστε λίγα λεπτά για να σκεφτείτε την αφρόκρεμα της παγκόσμιας ελίτ που δεν πληρώνει καθόλου φόρους και πέστε μου μετά πώς νιώθετε.

Με μια τοσοδούλα ελπίδα ζω. Όταν αρκετοί από εμάς θα οργιστούμε αρκετά ώστε να διεκδικήσουμε την αλλαγή στο σύστημα και στη θέση του θα βάλουμε κάτι πολύ πιο δίκαιο, που μας αξίζει.