Συνολικές προβολές σελίδας


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Δρ Σταμάτης Μ. Κριμιζής. Ο Μέγας Έλληνας Αστροφυσικός της Αμερικής που ανέβασε τη Χίο στα… επουράνια

http://skeftomasteellhnika.blogspot.com/2012/02/blog-post_7035.html

Ο Δρ Σ. Κριμιζής, ο γράφων και οι διαπρεπείς νομικοί
Ευγενία και  Παναγιώτης Νικολούδης στο εξοχικό
των τελευταίων στα Μεστά (31-8-2001)

Ο Δρ Σταμάτιος Μ. Κριμιζής έχει στο ενεργητικό του μια μακροχρόνια και διακεκριμένη καριέρα σαν εκπαιδευτικός και πρωτοπόρος ερευνητής με πειράματα στα σπουδαιότερα διαστημικά προγράμματα των Η.Π.Α....
καθώς και της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Είναι διευθυντής του Τμήματος Διαστημικής Φυσικής του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζωνς Χώπκινκς των Η.Π.Α. (JHU/ALP). Από αυτή τη θέση διευθύνει τις δραστηριότητες 600 περίπου επιστημόνων, μηχανικών και τεχνικού και βοηθητικού προσωπικού.
Στις βασικές δραστηριότητες του τμήματος Διαστημικής Φυσικής που διευθύνει, περιλαμβάνεται ο σχεδιασμός, η κατασκευή, ο τεχνικός έλεγχος και η αποστολή στο διάστημα ολοκληρωμένων δορυφόρων και επιστημονικών οργάνων, τα οποία εκτελούν μετρήσεις πάνω σε διαστημικές αποστολές της NASA γύρω από τη γη, τους άλλους πλανήτες και τον ήλιο.
Τα επιστημονικά ενδιαφέροντα του Δρ Κριμιζή συμπεριλαμβάνουν περιβαλλοντολογικά προβλήματα της γης, τις μαγνητόσφαιρες της γης, των πλανητών και άλλων διαπλανητικών σωμάτων, τα ηλιακά φαινόμενα και τη φυσική πλάσματος στο διαπλανητικό χώρο. Έτσι με την καθοδήγησή του,  το  τμήμα  Διαστημικής  Φυσικής  διενεργεί πρωτοποριακή έρευνα σε όλα τα πεδία της Διαστημικής Επιστήμης, από την ατμόσφαιρα της γης  μέχρι  τον ήλιο,  το διαπλανητικό χώρο, τους πλανήτες,  τους κομήτες,  τους  αστεροειδείς  και 
άλλα διαστημικά σώματα. Μέχρι τώρα έχει εκτελέσει πάνω από 60 δορυφορικές αποστολές στο διάστημα και έχει κατασκευάσει πάνω από 100 επιστημονικά όργανα, έχοντας έτσι επιβληθεί σαν το ίδρυμα που συνδυάζει την υπεροχή στη διαστημική μηχανική με τη βαθιά επιστημονική έρευνα. Τα προγράμματα του τμήματος χρηματοδοτούνται από τη NASA, το Ναυτικό και άλλες Κυβερνητικές υπηρεσίες.
Ο Δρ Σ. Κριμιζής με τη σύζυγό του  λογοτέχνη
Μαρία Αναστασοπούλου  στο Ηραίο της Σάμου
Ο Δρ Σταμάτης Κριμιζής γεννήθηκε στο Βροντάδο της Χίου. Εκεί τελείωσε Δημοτικό και  το  Γυμνάσιο. Γιος Έλληνα μετανάστη που πηγαινοερχόταν στην Αμερική, μετά το θάνατο του πατέρα του πήγε στην Αμερική όπου και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, απ` όπου έλαβε το πτυχίο της φυσικής το 1961 και στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, όπου υπό την καθοδήγηση του J. A. Van Allen, που ανακάλυψε τις ραδιενεργούς ζώνες Βάναλλεν γύρω από τη γη, απόκτησε Μαστερς και Διδακτορικό στη φυσική το 1963 και 1965 αντίστοιχα. Η διδακτορική διατριβή του Δρ Κριμιζή πάνω στο μοντέλο διάδοσης των πρωτονίων προερχομένων από τις εκλάμψεις του ήλιου (Krimigis, s. m., Interplanetary diffusion model for the time behavior of intensity in a solar cosmic ray event, J. Geophys. Res. 70, 2943-2960, 1965) ήταν η πρώτη μελέτη που ερμήνευσε  τη διαπλανητική διάδοση των πρωτονίων μέσα από μια διαδικασία  διάχυσης και έγινε γνωστή σαν «το μοντέλο Κριμιζή»  στην  ανάπτυξη  του  θέματος  για τις επόμενες δυο δεκαετίες. Αμέσως μετά την απόκτηση του διδακτορικού του διπλώματος, ο Δρ Κριμιζής προσελήφθη σαν επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, όπου δίδαξε για τρία χρόνια. Από το 1972 προήχθη στη βαθμίδα του ισότιμου καθηγητή στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζωνς Χώπκινς.
Σα μεταπτυχιακός ακόμα φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, ο Δρ Κριμιζής εξελέγη από τη NASA σαν συνερευνητής του Van Allen για το πείραμα του Πανεπιστημίου που εστάλη με το διαστημόπλοιο Mariner 4, που ήταν η πρώτη τότε αποστολή στον Άρη. Ο ίδιος επινόησε, σχεδίασε και κατασκεύασε τον πρώτο μετρητή στερεάς κατάστασης που εστάλη ποτέ στο διάστημα. Συμπτωματικά, το ερευνητικό όργανο του Mariner 4, εκτός από τη μελέτη των στοιχείων στην περιοχή του Άρη, ανακάλυψε την εκτόξευση ηλεκτρονίων υψηλής ενεργείας στις εκλάμψεις του ηλίου (Van Allen, J. A. and S. M. Krimigis, Impulsive Emission of ~40 kev electronics from the sun, J. Geophys. Res., 70, 5737-5751, 1966), ένα φαινόμενο που έκτοτε χρησιμοποιείται κατά κανόνα στην εξερεύνηση της απελευθέρωσης ηλιακής ενεργείας μέσω ακτίνων Χ και μικροκυμάτων.
Ο Δρ Σταματης Μ. Κριμιζής
Την ίδια χρονική περίοδο, σαν ιθύνων ερευνητής (Lead Investigator) στο πείραμα μετρήσεως ιόντων υψηλής ενεργείας του δορυφόρου Injun 4, σχεδίασε, κατασκεύασε και απέστειλε στο διάστημα (Νοέμβρης 1964) τον πρώτο μετρητή, που είχε την ικανότητα να διακρίνει πυρήνες Ηλίου από πρωτόνια, μέσω του οποίου ανακάλυψε το συστατικό Ήλιο (άλφα σωματίδιο) στις ραδιενεργούς ζώνες της γης (Krimigis, S. M. and Van Allen, Geomagnetically trapped alpha particles, J. Geophys. Res., 72, 5779-5797, 1967).
Σαν κύριος δημιουργός και ερευνητής του πειράματος  του  Μετρητή  Στερεάς  Κατάστασης   στο Injurn-5, ο Δρ Κριμιζής, εν συνεχεία, επινόησε και κατασκεύασε ένα πρωτοποριακό σύστημα, που ανακάλυψε την παρουσία πυρήνων βαρύτερων από το Ήλιο, παγιδευμένων στις ζώνες Βαναλλεν (Krimigis et al, Trapped energetic nuclei Z>3 in the Earth`s outer radiation zone, J. Geophys. Res. 75,  4210-4215, 1970).
Την άφιξη του Δρ Κριμιζή στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζων Χώπκινς, ακολούθησε η επιλογή του σαν Πρώτου Ερευνητή (Principal Investigator) για το πείραμα της Μέτρησης Φωρτισμένων Σωματιδίων (CPME) των διαστημοπλοίων Explorer 47 και 50, που εκτοξεύθηκαν το 1972 και 1973 αντίστοιχα.
Το όργανο του πειράματος στο διαστημόπλοιο Explorer 50 λειτουργεί ακόμα και σήμερα και παρέχει την πιο πλήρη πηγή δεδομένων για τα ηλιακά σωματίδια υψηλής ενεργείας.
Κανένα όργανο από όσα έχουν εκτοξευθεί μέχρι σήμερα στο διάστημα δεν έχει δώσει πιο πλήρη στοιχεία.
Το 1971 ο Δρ Κριμιζής ανέπτυξε προ-ενισχυτές ευαίσθητους σε πολύ χαμηλές ενέργειες, που οδήγησαν στην κατασκευή οργάνου για την εξερεύνηση σωματιδίων φορτισμένων με χαμηλή ενέργεια στους απώτερους πλανήτες. Το όργανο αυτό (Low Energy Charged Particle ή LECP) που κατετέθη μαζί με άλλες 300 προτάσεις επιστημονικών εξερευνητικών οργάνων προς έγκριση στη NASA, επελέγη μεταξύ των 10 που εστάλησαν με τα διαστημόπλοια Voyager 1 και 2. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο διαγωνισμό αυτό, το LECP του Δρ Κριμιζή θεωρήθηκε σαν τελειότερο εκείνου που είχε υποβάλει ο πρώην καθηγητής του Van Allen για το ίδιο πείραμα. Ο Δρ Κριμιζής υπήρξε τότε (1971) ο νεώτερος Principal Investigator, που εξέλεξε ποτέ η NASA. Η επιτυχία των Voyager 1 και 2, που εκτοξεύτηκαν το 1977, είναι γνωστή, ενώ τα όργανα LECP στέλλουν ακόμη πολύτιμες πληροφορίες.  Οι   ανακαλύψεις  που   οφείλονται  στα  LECP είναι πάρα πολλές για να παρουσιαστούν με λεπτομέρεια. Είναι αρκετό να αναφερθεί ότι τουλάχιστον 150 εργασίες έχουν δημοσιευθεί από τα δεδομένα που έχουν στείλει μέχρι σήμερα.
Ο Δρ Κριμιζής καθαρίζει τα χιόνια στο σπίτι του
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Δρ Κριμιζής συνέλαβε την ιδέα ενός διαστημικού πειράματος που θα εξερευνούσε τις πηγές των ραδιενεργών πηγών της γης. Το πείραμα έγινε γνωστό σαν AMPTE (Active Magnetospheric Particle Tracer Explorers) και τελικά εξελίχθηκε σε μια διεθνή συνεργασία μεταξύ των ΗΠΑ, Γερμανίας και Αγγλίας. Ο Δρ Κριμιζής ήταν ο ιθύνων (Principal  Investigator) της ομάδας των ΗΠΑ.
Στα πλαίσια του ίδιου προγράμματος το 1984 εκτοξεύθηκαν 3 διαστημόπλοια, που μεταξύ άλλων δημιούργησαν και τον πρώτο τεχνικό κομήτη  του ηλιακού μας συστήματος. Το AMPTE πρόσφερε υλικό για πάνω από 500 δημοσιευμένες επιστημονικές εργασίες. Τη δεκαετία του `80 ο Δρ Κριμιζής ήταν ο βασικός παράγων στην ανάπτυξη μιας νέας τεχνολογίας για τη φωτογράφηση των Μαγνητοσφαιρικών πλασμάτων. Η τεχνική αυτή βασίστηκε σε πρωτότυπες παρατηρήσεις πάνω στις πληροφορίες που έστειλαν τα Voyager με σκοπό να εξερευνηθούν τα αφόρτιστα άτομα υψηλής ενέργειας (Energetic Neutral Atoms or ENA), που είχαν επισημανθεί στον δακτύλιο αερίων του δορυφόρου του Δία Ηώ. Ο ίδιος ηγήθηκε στην κατασκευή  μιας ΕΝΑ φωτογραφικής συσκευής με την οικονομική υποστήριξη ενός καινοτομικού ερευνητικού κονδυλίου της NASA (1985). Πάνω σ` αυτή τη φωτογραφική συσκευή βασίστηκε η κατασκευή ενός νέου οργάνου για τη φωτογράφηση των μαγνητοσφαιρών (Magnetosphere Imaging Instrument or MIMI) που εκτοξεύθηκε πάνω στο διαστημόπλοιο Cassini στην αποστολή στον Κρόνο, το 1997.
Ο Δρ Κριμιζής είναι ξανά ο ιθύνων ερευνητής ( Principal Investigator) στο πείραμα αυτό. Πάνω στις ανακαλύψεις αυτές βασίζει το τμήμα Διαστημικής της NASA άλλες αποστολές.
Παράλληλα με την προώθηση της τεχνολογίας και της επιστήμης, ο Δρ Κριμιζής κατάφερε να ανάγει το επιστημονικό πρόγραμμα του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζων Χώπκινς από μια ολιγάριθμη επιστημονική ομάδα
το 1968, σε ένα πολυάριθμο τμήμα διαστημικής ερευνητικής δραστηριότητας με μεγάλη ποικιλία προγραμμάτων, από θέματα Ωκεανογραφίας μέχρι Αστροφυσικής.
Η ομάδα φυσικής πλάσματος του τμήματός  του, έχει αναγνωριστεί σαν η μεγαλύτερη και η πιο πετυχημένη και πρωτοποριακή στις ΗΠΑ. Κάτω από την επίβλεψη του Δρ Κριμιζή, το ALP κατασκεύασε στο πρόγραμμα Discovery (Near or Near Earth Asteroid Rendezvous), που εκτοξεύθηκε και έφτασε μέχρι τον Αστεροειδή Έρωτα όπου και προσεδαφίσθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2001.
Ένας από τους κρατήρες του Έρωτα ονομάζεται Χίος (HIOS) κοντά στον μεγάλο κρατήρα Ψυχή. Έτσι τ` όνομα του νησιού, πήγε στα… επουράνια. Κι ο Δρ Κριμιζής φυσικά δεν έμεινε μόνο στη γη. Το 1979 η Διεθνής Αστροναυτική Ένωση (International Astronautical Union) έστειλε και το δικό του όνομα στον ουρανό, μετονομάζοντας τον Αστεροειδή 1979 UH,  σε 8323 KRIMIZIS.
 
Η εκτόξευση τουNEAR
Πολλές οι τιμητικές διακρίσεις πριν και μετά απ` αυτήν. Αναφέρουμε μερικές ενδεικτικά όπως το μετάλλιο της NASA για εξαιρετικό επιστημονικό επίτευγμα (NASA Medal for Exceptional Scientific Achievement) το 1980 και για δεύτερη φορά το 1986, το ομαδικό βραβείο (Group Achievement Award) για τα προγράμματα Voyager, AMPTE, Galileo και Ulysses από τη NASA, το βραβείο για εξαιρετικό επιστημονικό επίτευγμα από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος για το Πρόγραμμα Ulysses.
Η επιστημονική προσφορά του Δρ Κριμιζή έχει αναγνωριστεί από πολλούς  επιστημονικούς  οργανισμούς όπως την Αμερικανική  Εταιρεία Φυσικής (American Physical Society), που τον εξέλεξε Διακεκριμένο Μέλος (Fellow) για εξαιρετική προσφορά στην καταγραφή και ερμηνεία του πλάσματος στις μαγνητόσφαιρες των πλανητών και στην ηλιόσφαιρα, το 1983, όπως και στην Αμερικανική Γεωφυσική Ένωση (ACU), to 1980. Έχει βραβευθεί από τη Διεθνή Ακαδημία Αστροναυτών και την Ακαδημία AHEPA το 1994. Στο Παγκόσμιο Διαστημικό Συνέδριο του 2002 του παρεδόθη το Βραβείο Διαστημικών Επιστημών COSPAR , την υψίστη τιμητική διάκριση που η παγκόσμια διαστημική επιστημονική κοινότητα  έχει δώσει.
Το 1993 εξελέγη μέλος της Διεθνούς Αστροναυτικής Ακαδημίας (International Academy of Astronautics), είναι συνεργαζόμενο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, έχει τιμηθεί από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικα και βραβεύθηκε επίσης από το Ελληνοαμερικανικό Ινστιτούτο.
Η επιστημονική αναγνώριση του Δρ Κριμιζή τον έχει επιβάλλει σε παγκόσμια κλίμακα σαν ομιλητή ή οργανωτή σε εθνικά και διεθνή συνέδρια για τη διαστημική φυσική. Έχει δώσει διαλέξεις σε πολλές ξένες χώρες όπως Αυστραλία, Καναδά, Κίνα, Ιαπωνία, Ρωσία, Ισραήλ και όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Έχει υπηρετήσει σαν Πρόεδρος, Σύμβουλος ή μέλος σε Δ. Σ. πάνω από 36 επιστημονικών και τεχνολογικών επιτροπών για τη NASA, την Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ και τη Διεθνή Επιστημονική Συμβουλευτική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων  για τη Διαστημική Φυσική (Fachbeirat) του Max-Plank-Institute.
Σαν Πρόεδρος της Επιτροπής για την Ηλιακή και τη Διαστημική Φυσική της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (1983-86) η οποία προδιέγραψε το διαστημικό ερευνητικό πρόγραμμα της NASA για την περίοδο 1985-2001 ο Δρ Κριμιζής συνέθεσε την γνωστή «Αναφορά Κριμιζή» που είχε τέτοια απήχηση ώστε έγινε εισήγηση  στη  Βουλή  των Αντιπροσώπων (Congress) για την έγκριση του προγράμματος και ήταν η πρώτη φορά που μια αναφορά της Ακαδημίας Επιστημών στηρίχθηκε με απόφαση του Κογκρέσου.
Οι τόσες επιτυχίες του Δρ Κριμιζή όπως είναι φυσικό τράβηξαν την προσοχή των μέσων ενημέρωσης  όλου του  κόσμου.  Η συνέντευξη  τύπου  που έδωσε  για  τις  ανακαλύψεις  του   στο Voyager 1, παρουσιάστηκε στην πρώτη σελίδα των New York  Times στις 10 Ιουνίου 1979 μετά από τη συνάντηση του διαστημοπλοίου με το Δία και  δεύτερη φορά τον Οκτώβριο του 1981 μετά τη  συνάντηση του Voyager 2 με τον Κρόνο. Ανάλογες μεταδόσεις έκαναν τα  διεθνή πρακτορεία  καθώς  και  τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά δίκτυα της Αμερικής και όλου του κόσμου.
Το μικρό διαστημόπλοιο NEAR προσεδαφίζεται στον Έρωτα
Στις 26 Μαρτίου 1986 είχε προσκληθεί με άλλους 5 επιστήμονες σε γεύμα στον Λευκό Οίκο με σκοπό να ενημερώσει τον Πρόεδρο Ρήγκαν για το πείραμα LECP στο Voyager και το πρόγραμμα συνεργασίας AMPTE με  Γερμανία και  Αγγλία.
Πήρε επίσης μέρος στην ενημέρωση του Προέδρου Μπους στις 7 Ιουλίου 1990, για την επιτυχή συνάντηση του Voyager με τον Ποσειδώνα στις 25 Αυγούστου 1989 και τον Δεκέμβριο του 1987 ήταν ένας από τους προσκεκλημένους στη συνάντηση με τον Πρόεδρο Κορμπατσώφ στην πρώτη επίσκεψη του τελευταίου στην Αμερική.
Πολύ λίγος ο χώρος στο Περιοδικό μας κι οι γνώσεις μου πενιχρές για ένα τέτοιο αφιέρωμα, που έγινε όμως με αγάπη κι ήταν χρέος τιμής σ` εκείνον που τόσα έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα.
Το αποφάσισα στις 16 Αυγούστου όταν ευρισκόμενος στο σπίτι του ζεύγους Κριμιζή στο  Βροντάδο της Χίου (ημέρα του Αγ. Σταματίου) πληροφορήθηκα ότι θα έφευγε επειγόντως στην Αμερική, λόγω  βλάβης στο  διαστημοπλοίου CONTOUR  και  της απαραίτητης εκεί παρουσίας του.
Η πίκρα για την απουσία του από την ωραία παρέα μας στην Παφυλίδα την μεθεπομένη, αντισταθμίστηκε από την περηφάνια που όλοι νοιώσαμε και νοιώθουμε. Τα ίδια αισθήματα αγάπης και θαυμασμού πλημμυρίζουν τις καρδιές όλων όσων είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε από κοντά (και όχι μόνο) και  να γινόμαστε κοινωνοί της γνώσης του, «τυραννώντας» τον, όσες φορές ο περιορισμένος του χρόνος επέτρεπε να μας χαρίζει  τη συντροφιά του.
Βαγγέλης Ρουφάκης
 Θερμά ευχαριστώ τη φίλη και συνεργάτιδα του περιοδικού μας λογοτέχνη Μαρία Αναστασοπούλου-Κριμιζή, μα και τον ίδιο, για το υλικό που ευχαρίστως μου παραχώρησαν.

Πάνω από 21 εκ. ευρώ θα διαθέσει η Κομισιόν για συσσίτια στην Ελλάδα

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2012/02/21_29.html

Περισσότερα από 21 εκ. ευρώ θα διαθέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην Ελλάδα για την ενίσχυση των συσσιτών που διατίθενται στους άπορους πολίτες, ενώ σε δήλωσή της σήμερα ανέφερε, ότι γίνεται προσπάθεια το πρόγραμμα να διατηρηθεί και το 2013. Συγκεκριμένα,το ποσό ανέρχεται σε 21.651.199 ευρώ, ενώ διευκρινίζεται ότι το πρόγραμμα Επισιτιστικής Βοήθειας (ΠΕΒ) ύψους 500 εκατ. ευρώ ετησίως υπέρ των άπορων πολιτών της ΕΕ, δηλαδή των 18 εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν κάτω από ή στο όριο της φτώχειας και μπορούν, χάρη σε αυτό το πρόγραμμα, να έχουν τουλάχιστον τροφή, διατηρήθηκε μετά κόπων και βασάνων.
Η μάχη κερδήθηκε, με την τελική υπερψήφιση του ΠΕΒ, στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά την πρόσφατη σύνοδο στο Στρασβούργο, στις 15/2, μετά την πολιτική συμφωνία που επήλθε στο Συμβούλιο τον Οκτώβριο του 2011 και την υποχώρηση της Γερμανίας υπό τον όρο ότι «αυτή θα είναι μία μεταβατική λύση για την επόμενη διετία», όπως δήλωσε η υπουργός Γεωργίας Ίλσε Άιγκνερ. Ωστόσο αρκετοί είναι εκείνοι που υπόσχονται ότι θα δώσουν μάχη για τη διατήρηση του προγράμματος. Η Γερμανία ήταν αυτή που, υποστηριζόμενη από άλλες πέντε χώρες (Αυστρία, Δανία, Βρετανία, Σουηδία και Τσεχία) με μία προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε ζητήσει τη διακοπή της χρηματοδότης του ΠΕΒ με πόρους της Κοινής Αγροτική Πολιτικής (ΚΑΠ) και τα είχε αρχικά καταφέρει, καθώς μία πρώτη απόφαση ακύρωσε τις διατάξεις που επέτρεπαν προμήθεια προϊόντων από την αγορά. Αποτέλεσμα ήταν τα συσσίτια να περιορίζονται πλέον κατά κύριο λόγο στα αποθέματα, σχεδόν ανύπαρκτα σήμερα, που περιλαμβάνουν μόνο δημητριακά και αποβουτυρωμένο γάλα σε σκόνη. Μία δεύτερη απόφαση περιέκοπτε κατά 76% τα κονδύλια του ΠΕΒ, επαναφέροντάς τα από τα 500 εκατ. ευρώ στο επίπεδο των 114 εκατ. που ήταν πριν από το 2008. Το ΠΕΒ για τη δωρεάν διανομή τροφίμων στους απόρους της Κοινότητας είχε ξεκινήσει στο πλαίσιο της ΚΑΠ εκτάκτως κατά τη διάρκεια του εξαιρετικά ψυχρού χειμώνα του 1986/1987, όταν τα πλεονάζοντα αποθέματα γεωργικών προϊόντων, τα λεγόμενα αποθέματα παρέμβασης της ΚΑΠ, δόθηκαν σε φιλανθρωπικές οργανώσεις των κρατών μελών για να τα διανείμουν σε απόρους. Στη συνέχεια, το μέτρο καθιερώθηκε και βασίστηκε στη χρησιμοποίηση των αποθεμάτων παρέμβασης -κυρίως σε βόειο κρέας, σκόνη γάλακτος, βούτυρο και σιτηρά- τα οποία, όταν σταδιακά μειώθηκαν, συμπληρώθηκαν από προμήθειες τροφίμων της ανοιχτής αγοράς. Το 2008 το πρόγραμμα λειτουργούσε σε μόνιμη βάση με συμπληρώματα από την αγορά, διαθέτοντας ποσό μέχρι 500 εκατ. ευρώ, ενώ το 2010 τροποποιήθηκε, μεταξύ άλλων και για επίτευξη διατροφικής ισορροπίας, επεκτείνοντας το εύρος των επιλέξιμων προϊόντων, ώστε να περιλαμβάνει για πρώτη φορά φρούτα, λαχανικά και μαγειρικό λάδι. Η εξασφάλιση, λοιπόν, της χρηματοδότησης του προγράμματος, ελλείψει αποθεμάτων έγινε ζωτικής σημασίας τα τελευταία χρόνια. Η Γερμανία μαζί με τις υπόλοιπες πέντε χώρες έθεσε θέμα διακοπής του ΠΕΒ, τον Δεκέμβρη του 2008, με το επιχείρημα ότι η χρηματοδότησή του αφαιρούσε αδικαιολόγητα πόρους από την ΚΑΠ για ένα κοινωνικό ζήτημα που αφορούσε τις εθνικές πολιτικές των κρατών μελών. Βρήκε όμως απέναντί της ισχυρούς αντιπάλους: κατ' αρχάς την Επιτροπή με επικεφαλής τον αρμόδιο επίτροπο Γεωργίας Ντάτσιαν Τσιόλος, αλλά και εκπροσώπους χωρών όπως η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Πολωνία. Κατά της διακοπής του ΠΕΒ κινητοποιήθηκαν και οι Έλληνες ευρωβουλευτές. Ο αντιπρόεδρος του ΕΚ και μέλος της Επιτροπής, ο καθηγητής Γιώργος Παπαστάμκος, υπήρξε ένας εκ των συντακτών του σχετικού ψηφίσματος, το οποίο υιοθέτησε τελικά η Ολομέλεια του ΕΚ. Στο πλαίσιο παρέμβασής του στην Ολομέλεια, ο ευρωβουλευτής της ΝΔ είχε εναντιωθεί στην προτεινόμενη περικοπή των πόρων για το 2012 από περίπου 500 εκατ. ευρώ σε μόλις 114 εκατ. ευρώ, καθώς και στην καθιέρωση συγχρηματοδότησης. Απευθυνόμενος δε σε όσους ζητούσαν επανεθνικοποίηση των επισιτιστικών προγραμμάτων ως υπόθεση κοινωνικής πολιτικής εκάστου κράτους μέλους, ο Γιώργος Παπαστάμκος είχε σημειώσει ότι «πέραν της κοινωνικής του διάστασης, το πρόγραμμα, μέσω της διάθεσης γεωργικών προϊόντων προέλευσης ΕΕ, συμβάλλει στη σταθεροποίηση των γεωργικών αγορών και του γεωργικού εισοδήματος στην ΕΕ, ενώ σηματοδοτεί συμβολισμό ελάχιστης έκφρασης αλληλεγγύης υπέρ των απόρων πολιτών της». Αλλά και ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σπύρος Δανέλλης επισήμανε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι «η φτώχεια είναι ένα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα που επιδεινώνει η τρέχουσα οικονομική κρίση στην Ευρώπη γι' αυτό η Ευρώπη θα πρέπει να έχει μια ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της φτώχειας, με έναν τρόπο βιώσιμο και συνεκτικό», ενώ «παράλληλα θα πρέπει όλοι μας να γίνουμε πιο υπεύθυνοι στην καθημερινότητά μας καθώς τα 179 κιλά πεταμένης τροφής που αναλογούν κάθε χρόνο στον κάθε Ευρωπαίο (ΕΕ-27) αποτελούν ύβρι για τους απόρους και τα νέα θύματα της κρίσης». Ιδιαίτερα επικριτικός επί του θέματος είναι και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής: «Τη στιγμή που στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της "κρίσης" περικόπτονται ό,τι κονδύλια υπήρχαν για κοινωνικές παροχές και προγράμματα πρόνοιας, τη στιγμή που σε όλη την Ευρώπη οι άποροι, οι φτωχοί και οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται δραματικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση, με πρωτεργάτη την Γερμανία, θέτει υπό αμφισβήτηση το μόνο πρόγραμμα επισιτιστικής βοήθειας για τους άπορους πολίτες, που διέθετε! Η Ευρώπη της "ευημερίας" και των "ίσων ευκαιριών για όλους" έχει δείξει ότι είναι μια Ευρώπη χωρίς αλληλεγγύη, χωρίς κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, ευαισθησία, χωρίς καμία ανθρωπιά. Είναι μια Ευρώπη των λίγων σε βάρος των πολλών». Η Ελλάδα, βάσει σχετικής έκθεσης της ΕΕ με τα στοιχεία των χωρών που συμμετείχαν στο ΠΕΒ, έλαβε το 2005 5,7 εκατ. ευρώ, το 2006 7,13 εκατ., το 2007 6,69 εκατ., το 2008 13,23 εκατ., το 2009 19 εκατ., το 2010 20 εκατ. και το 2011 επίσης 20 εκατ. Το πρόγραμμα εφαρμόζεται από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ) και τον ΟΠΕΚΕΠΕ από τα τέλη της δεκαετίας του '90, και πραγματοποιείται με βασικά για τις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων τρόφιμα, όπως μακαρόνια, ρύζι και τυρί φέτα. Ως φορείς υλοποίησης ορίζονται φιλανθρωπικά ιδρύματα, μητροπόλεις της εκκλησίας, σύλλογοι παλιννοστούντων, πολυτέκνων, τριτέκνων και μονογονεϊκών οικογενειών, ατόμων με ειδικές ανάγκες και χρονίως πασχόντων, δήμοι, καθώς και μη κυβερνητικές οργανώσεις που υλοποιούν προγράμματα σίτισης απόρων ατόμων εντός της επικράτειας και μόνο. Δικαιούχοι της δωρεάν διανομής τροφίμων ορίζονται αποκλειστικά και μόνο άπορα άτομα ή άπορες οικογένειες της Ε.Ε., ανεξαρτήτως θρησκείας και υπηκοότητας που διαμένουν νόμιμα και μόνιμα στην Ελλάδα. Ως άπορα άτομα ή άπορες οικογένειες θεωρούνται τα άτομα ή οι οικογένειες που έχουν ετήσιο ατομικό ή οικογενειακό εισόδημα μέχρι και 12.000 ευρώ προσαυξανόμενο κατά 30 % για τη σύζυγο και για τα δύο πρώτα ανήλικα ή προστατευόμενα παιδιά και κατά 40% για καθένα από τα επόμενα. Στην Ε.Ε. ορίζεται ως άπορος πολίτης, που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, εκείνος που έχει μηνιαίο εισόδημα κάτω του 60% του μέσου κατά κεφαλήν εισοδήματος της χώρας του. Ο ορισμός της απόλυτης φτώχειας αφορά ανθρώπους που αναγκάζονται να επιβιώνουν με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα και χρησιμοποιείται συνήθως για τις αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ στις ανεπτυγμένες ισχύει σε περιπτώσεις αστέγων. Μέχρι το τέλος του μήνα ολοκληρώνεται, όπως ανακοίνωσε προ ημερών ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστας Σκανδαλίδης, με επιτυχία το ΠΕΒ για το 2011, σε συνεργασία με φορείς κοινωνικής αλληλεγγύης. Διανεμήθηκαν περίπου 14.000 τόνοι βασικών διατροφικών προϊόντων, όπως τυριά, ζυμαρικά και ρύζι, προϋπολογισμού 20 εκατ. ευρώ. Ωφελήθηκαν περίπου 250.000 δικαιούχοι, από τους οποίους οι 120.000 ήταν οικογένειες (συνολικά 351.000 άτομα), καθώς και 103.000 άπορα άτομα και 26.000 σιτιζόμενα άτομα, σύνολο 480.000 άνθρωποι που ωφελήθηκαν με τρόφιμα.  http://armageddon-news.blogspot.com/2012/02/21_28.html

Πέθανε ο Βασίλης Τσιβιλίκας σε ηλικία 70 ετών...

http://pikri-sokolata.blogspot.com/2012/02/blog-post_29.html


Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός. Ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του, ένας μεγάλος κωμικός, ένας από τους πιο συμπαθείς ανθρώπους του θεάτρου και του κινηματογράφου, δε βρίσκεται πια ανάμεσά μας.

Ο Βασίλης Τσιβιλίκας έχασε τη μάχη για τη ζωή σε ηλικία 70 ετών. Ξαφνικά, αναπάντεχα τα ξημερώματα της Τετάρτης, περίπου στις 06:35.
Τον περασμένο Ιούλιο με τους Κώστα Βουτσά, Θύμιο Καρακατσάνη, Βάσια Τριφύλλη και Γιώργο Παρτσαλάκη στο Βεάκειο θέατρο
Τον περασμένο Ιούλιο με τους Κώστα Βουτσά, Θύμιο Καρακατσάνη, Βάσια Τριφύλλη και Γιώργο Παρτσαλάκη στο Βεάκειο θέατρο
Σύμφωνα με τη διευθύντρια του Σισμανόγλειου, Όλγα Οικονόμου, ο 70χρονος ηθοποιός άφησε την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο. Είχε έντονο πόνο στο θώρακα. Οι νοσηλευτές του ΕΚΑΒ στο ασθενοφόρο προσπάθησαν να τον επαναφέρουν στη ζωή, έδωσαν μάχη επί 40 λεπτά και οι γιατροί του νοσοκομείου, αλλά δεν τα κατάφεραν.

Γεννήθηκε το 1942 στη Θεσσαλονίκη. Ήταν το μοναδικό αγόρι της οικογένειάς του και μεγαλύτερος από τις δύο αδελφές του. Ήταν παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών.
Από την παράσταση "Μεθυσμένα κουφέτα" με τον Κώστα Τερζάκη
Από την παράσταση "Μεθυσμένα κουφέτα" με τον Κώστα Τερζάκη
Φοίτησε στο κολλέγιο της Θεσσαλονίκης, όπου οι καθηγητές του τον παρότρυναν να ασχοληθεί με την υποκριτική. Η αρχή έγινε από τη θεατρική ομάδα του σχολείου. Πέρασε στην Αγγλική φιλολογία, αλλά δεν την αγάπησε ούτε την ακολούθησε ποτέ! Την εγκατέλειψε νωρίς για να κατεβεί στην Αθήνα και να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ηθοποιία.

Προσπάθησε να μπει στο Θέατρο Τέχνης αλλά δεν τα κατάφερε. Και τελικά, σπούδασε στη σχολή υποκριτικής του Πέλου Κατσέλη.
Από την ίδια παράσταση με τη Μαρίνα Τσιντικίδου
Από την ίδια παράσταση με τη Μαρίνα Τσιντικίδου
Πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1965 στη Νέα Ιωνία. Δύο χρόνια αργότερα ο Κάρολος Κουν τον καλεί στο Θέατρο Τέχνης. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 ξεκινά να ασχολείται με την επιθεώρηση και στα μέσα της με την πρόζα.

Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν στην ταινία "Η θεία μου η χίπισσα" του Αλέκου Σακελλάριου, δίπλα στη Ρένα Βλαχοπούλου. Ήταν η ταινία που τον καθιέρωσε. Ακολούθησαν δεκάδες άλλες, όλες τους επιτυχίες.

ΥΠΕΓΡΑΦΗ ΝΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΧΗΜΙΚΟ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟ ΣΤΟΥΣ ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΥΣ!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2012/02/blog-post_59.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2Fhellas-orthodoxy+%28Hellas-Orthodoxy%29

Εμάς εδώ τους...δημοκράταρους δεν μας αγγίζουν τέτοιες "φασιστικές πρακτικές"!

Ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ υπέγραψε σήμερα νόμο, που επιτρέπει την καταδίκη σε χημικό ευνουχισμό παιδόφιλων που κρίνονται ένοχοι για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών μικρότερων των 14 ετών.

Αυτός ο νόμος είχε υιοθετηθεί στις 7 Φεβρουαρίου από την Κάτω Βουλή (Δούμα) και επικυρώθηκε από το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας ('Ανω Βουλή) στις 22 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με ανακοίνωση στον ιστότοπο του Κρεμλίνου.

Για να καταδικαστεί ο δράστης ενός σεξουαλικού εγκλήματος σε χημικό ευνουχισμό, το δικαστήριο πρέπει να ζητήσει τη γνωμάτευση εμπειρογνωμόνων.

Ο νόμος, που ενισχύει τις ποινές για τους παιδόφιλους, προβλέπει επίσης ποινή ισόβιας κάθειρξης για όσους υποτροπιάζουν.

Το Μάιο του 2011 ο Μεντβέντεφ είχε προτείνει το χημικό ευνουχισμό "σε εθελοντική βάση". Το 2010 διαπράχθηκαν στη Ρωσία περισσότερα από 9.500 σεξουαλικά εγκλήματα σε βάρος ανηλίκων.
ΠΗΓΗ.

Τι να μας πουν κι αυτοί οι...παλιοφασίστες οι Ρώσοι!

Μα καλά, είναι δυνατόν να μην...σέβονται τα "δικαιώματα" και "ιδιαιτερότητες" των ανώμαλων;

Εμείς εδώ μέχρι και...επιδόματα τους δίνουμε!!!

Παρακαλούμε, όπως επιληφθούν άμεσα του θέματος οι "πορτοκαλί επαναστάτες", ο Σόρος, η Χίλαρυ, οι Ισλαμιστές, οι Εβραίοι μεγαλοεπιχειρηματίες και όλοι οι "προοδευτικοί" όπου Γης, προκειμένου να κατακεραυνώσουν τον Πούτιν γι' αυτή τη ΝΕΑ απόδειξη της "χούντας" που επικρατεί στην Ρωσία!

Ηχητικό ντοκουμέντο:Ο Όσιος Γέρων Παϊσιος μιλά για όσα πρόκειται να συμβούν

http://orthodox-watch.blogspot.com/2012/02/blog-post_1061.html

«Αν η Βρετανία ήταν Ελλάδα», το BBC «δείχνει» τι θα συνέβαινε...

http://exofitsio.blogspot.com/2012/02/bbc_29.html

«Αν η Βρετανία ήταν Ελλάδα θα ήμασταν στο μέσο της μακρύτερης και βαθύτερης ύφεσης στη σύγχρονη εποχή, πολύ χειρότερα από τα χρόνια της μεγάλης ύφεσης του '30 χωρίς να διακρίνεται το τέλος.


Η ανεργία θα ήταν πάνω από 70 εκατομμύρια, πάνω από το ένα πέμπτο του εργατικού δυναμικού και 2,5 εκατομμύρια θα ήταν νέοι. Οι μισοί από τους νέους θα ήταν άνεργοι.

Αν η Βρετανία ήταν Ελλάδα για τους εργαζόμενους, ιδίως τους χαμηλόμισθους, θα έρχονταν οδυνηρές ώρες. Ο κατώτατος μισθός θα μειωνόταν από 6,08 λίρες (7,19 ευρώ) την ώρα σε 4,74 λίρες (5,61 ευρώ).

Πάνω από εκατό χιλιάδες εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα θα τίθεντο σε εφεδρεία, προθάλαμος για την απόλυση, και οι μισθοί τους θα περικόπτονταν άμεσα σε ποσοστό της τάξεως του 40%. Πάνω από ένα εκατομμύριο δημόσιοι υπάλληλοι θα απολύονταν έως το 2015.

Όλοι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα θα έβλεπαν τους μισθούς τους όχι μόνο να «παγώνουν», αλλά να μειώνονται δραστικά.

Αν η Βρετανία ήταν Ελλάδα ο ΦΠΑ θα ανέβαινε στο 24%. Θα πληρώναμε φόρο αλληλεγγύης έως 5% του εισοδήματός μας και νέους φόρους για την ιδιοκτησία. Οι φόροι στο αλκοόλ και τον καπνό θα ανέβαιναν στο 33% και θα χρειάζονταν 120 λίρες (142 ευρώ) για να γεμίσει το ρεζερβουάρ ενός οικογενειακού αυτοκινήτου.

Για τα σκάφη και τα πολυτελή οχήματα θα πληρώναμε πρόσθετους φόρους. Οι συντάξεις θα μειώνονταν κατά 20%. Όποιος έβγαινε στη σύνταξη πριν τα 55 θα έβλεπε μειώσεις έως και 40%. Η πρόωρη συνταξιοδότηση θα ανήκε στο παρελθόν.

Η αντιστοιχία της αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ελλάδα θα ήταν στη Βρετανία πάνω από 70 έτη. Όλα τα κρατικά επιδόματα θα περικόπτονταν για χρόνια.

Αν η Βρετανία ήταν Ελλάδα ο αμυντικός προϋπολογισμός θα κοβόταν κατά ένα πέμπτο, με αποτέλεσμα να μειώνεται δραστικά ο αριθμός του στρατιωτικού προσωπικού και να καθίσται δύσκολη τη διατήρηση στρατού, ναυτικού και αεροπορίες ως χωριστές οντότητες.

Οι δαπάνες για το Εθνικό Σύστημα Υγείας θα μειώνονταν κατά ένα έκτο. Δεκάδες νοσοκομεία θα έκλειναν και δεκάδες χιλιάδες ιατρικού προσωπικού θα έμενε χωρίς δουλειά. Οι δαπάνες για την εκπαίδευση δεν θα γλίτωναν το «τσεκούρι». Συγχώνευση ή κλείσιμο χιλιάδων σχολείων και μεγάλος αριθμός απολύσεων καθηγητών και βοηθητικού προσωπικού».

Και αν η Βρετανία ήταν Ελλάδα, καταλήγει ο αφηγητής με φόντο μια ηλιόλουστη ελληνική παραλία, δεν θα είχε καν τον (καλό) καιρό για να μετριάσει την κατήφεια...

Eιρωνική προθεσμία: Αύριο τελευταία ημέρα ανταλλαγής δραχμής σε ευρώ...

http://olympia.gr/2012/02/29/%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE%CF%82-%CE%B4%CF%81%CE%B1/
Εν μέσω της κλιμάκωσης της κρίσης του χρέους, οι Έλληνες αντιμετωπίζουν μια ειρωνική προθεσμία. 
Αύριο Πέμπτη είναι η τελευταία ευκαιρία τους να μετατρέψουν τους παλαιές δραχμές σε ευρώ, κάτι που υποσχέθηκαν να κάνουν περισσότερο από μια δεκαετία πριν, όταν εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σε αυτή τη φωτογραφία αρχείου από τον Ιούνιο του 1998, εμφανίζεται ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Λουκάς Παπαδήμος, να επιδεικνύει το νέο (τότε) τραπεζογραμμάτιο 5000 δραχμών.

Η Πέμπτη είναι η προθεσμία για την ελληνικό λαό να μετατρέψει τις παλιές άχρηστες δραχμές σε ευρώ.
Η Ελλάδα προσχώρησε στην ευρωζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 1 Ιανουαρίου, 2001. Όταν το έκαναν, συμφώνησε να καταργήσει σταδιακά το παλαιό νόμισμα, τη δραχμή, υπέρ του ευρώ με την πάροδο του χρόνου.
Η δραχμή έπαψε να είναι νόμιμο χρήμα στις 28 Φεβρουαρίου 2002. Από τότε, η Τράπεζα της Ελλάδας αποδέχεται παλιές δραχμές και η αλλαγή τους σε ευρώ γίνεται με την ισοτιμία των 340 προς 1.
Μετά το κλείσιμο των εργασιών της Πέμπτης και τα 10 χρόνια της προθεσμίας αυτής της διαδικασίας, η κεντρική τράπεζα δεν θα δέχεται πλέον την δραχμή που θα είναι απλά συναισθηματικής αξίας-παλιά κομμάτια χαρτιού.

Χαστούκι από τη Γερμανική βουλή για τους "Εκατομμυριούχους"!

http://kourdistoportocali.com/articles/10017.htm

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=446110&h1=true

Εξηγήσεις για τα εμβάσματα βουλευτών ζητά ο πρόεδρος της Γερμανικής Βουλής

Εξηγήσεις σχετικά με τα δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία Έλληνες βουλευτές μετέφεραν χρήματα στο εξωτερικό, ζητεί με επιστολή του από τον πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Φίλιππο Πετσάλνικο, ο πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής Νόρμπερτ Λάμερτ, αναφέρει η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, ο κ. Λάμερτ σημειώνει στην επιστολή του ότι η χώρα του συμμετέχει στο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα, γεγονός το οποίο, όπως επισημαίνεται, αντικρούει την εντύπωση ότι η Γερμανία δεν επιδεικνύει αλληλεγγύη.

Ο πρόεδρος της Μπούντεσταγκ τονίζει ότι οι Γερμανοί βουλευτές έχουν αναστατωθεί με την είδηση περί διαφυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό από Έλληνες βουλευτές και παρακαλεί τον κ. Πετσάλνικο να υποδείξει τρόπους εξάλειψης των αντιδράσεων οι οποίες εκφράστηκαν από μέλη του γερμανικού Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου.

ΒΗΜΑ

Το 90% των καταθέσεων του Σαμαρά είναι στο εξωτερικό! – Θαυμάστε τον!

http://attikanea.blogspot.com/2012/02/90.html

 

Ο αρχηγός της ΝΔ διατηρεί, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που προκύπτουν από το “πόθεν έσχες”, λογαριασμό ύψους 285 χιλιάδων ευρώ στην τράπεζα KBC του Βελγίου…

Σύμφωνα με τον σχετικό πίνακα ..
το ποσό αυτό αντιπροσωπεύει το 90% περίπου των καταθέσεων του κ. Σαμαρά και προέρχεται από τα εισοδήματα του κατά την διάρκεια της θητείας του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Όμως το να είσαι όμως αρχηγός κόμματος και σε μια κρίσιμη περίοδο για την εμπιστοσύνη στις τράπεζες και την οικονομία της χώρας και να διατηρείς το 90% των καταθέσεων στο εξωτερικό είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη πράξη. Ένας θεωρητικά υποψήφιος πρωθυπουργός που έχει καταθέσεις στο Βέλγιο, μπορεί να ενισχύσει τις φήμες για επικείμενη χρεοκοπία.
Τη στιγμή μάλιστα που ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης συνεργασίας, την οποία άλλωστε στηρίζεις, ζητά από όλους τους Έλληνες να επαναπατρίσουν τις καταθέσεις τους για να στηρίξουν την οικονομία της χώρας, πώς είναι δυνατόν να διατηρείς τεράστια ποσά στο Βέλγιο;
πηγη:  tro-ma-ktiko

NASA: "Αστεροειδής ισχύος πρόσκρουσης 30.000 ΜΤ κατευθύνεται προς τη Γη"!

http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=35557&Itemid=139


Η NASA επιβεβαίωσε ότι έχει εντοπίσει ένα νέο αστεροειδή, με διάμετρο περίπου 140 μέτρα, ο οποίος έχει σοβαρές πιθανότητες για τα δεδομένα του διαστημικού χάους να προσκρούσει στη Γη σε μόλις 28 περίπου χρόνια από σήμερα, χωρίς να αποκλείεται πολύ ενωρίτερα, το 2023 να κινδυνεύσει σοβαρά η Γη.
Το δυνητικά επικίνδυνο ουράνιο σώμα, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Ντέιλι Μέιλ, που ανακάλυψε την έκθεση της NASA, απασχολεί την αρμόδιας ομάδας δράσης των Ηνωμένων Εθνών για τα εγγύς στη Γη αντικείμενα, η οποία άρχισε ήδη να μελετά τρόπους αντιμετώπισης του κινδύνου, αν αυτός μεγαλώσει στην πορεία, σε περίπτωση δηλαδή που οι υπολογισμοί είναι λανθασμένοι ή τροχιά του αλλάξει. Η χρήση πυρηνικών όπλων προσαρμοσμένων σε εξωατμοσφαιρικά βλήματα και άλλων τεχνικών εκτροπής από την πορεία του βρίσκονται υπό εξέταση.
Ο αστεροειδής με το κωδικό όνομα 2011 AG5, που για πρώτη φορά ανακαλύφθηκε πέρυσι, εκτιμάται ότι σήμερα έχει μια πιθανότητα στις 625, δηλαδή 0,16%, να χτυπήσει τον πλανήτη μας στις 5 Φεβρουαρίου 2040, έχοντας διατρήσει την "ασπίδα" της ατμόσφαιρας κια αφού μεταβληθεί σε πύρινη διαστημική "μπάλα" να πέσει στην επιφάνεια του πλανήτη.
Το 2013 ο αστεροειδής πρόκειται να κάνει ένα πρώτο πιο κοντινό πέρασμα από τον πλανήτη μας σε απόσταση περίπου 147 εκατ. χλμ., κατά τη NASA, κάτι που θα επαναλάβει το 2023, όταν θα πλησιάσει τον πλανήτη μας μόλις στα 1,9 εκατ. χλμ. ποσό που για τα διαστημικά δεδομένα είναι "μία τρίχα".
Η ΝΑSA δεν αποκλείει ακόμα και το 2023 να υπάρξει πρόβλημα ασφάλειας του πλανήτη αν αλλάξουν τα δεομένα τροχιάς του.
Ένας πολύ μεγαλύτερος αστεροειδής πιστεύεται ότι εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από περίπου 65 εκατ. χρόνια. Αν ο 2011 AG5 έπεφτε πράγματι στη Γη, θα προκαλούσε μεγάλες υλικές απώλειες και εκατομμύρια θανάτους, αλλά η ανθρωπότητα θα επιβίωνε από την πρόσκρουση. Εξαρτάται βέβαια που θα έπεφτε. αν έπεφτε στον ωκεανό η ισχύς της πρόσκρουσης θα ισοδυναμούσε με 1500 πυρηνικά όπλα των 20 ΜΤ!
Η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο εκτείνεται έως πέρα από τον Άρη, αλλά ακόμα δεν έχει προσδιοριστεί με μεγάλη ακρίβεια και αυτό είναι που ανησυχεί τους επιστήμονες της ΝΑSΑ. Ότι μπορεί να αλλάξουν ξαφνικά οι πιθανότητες είτε προς τα πάνω, είτε, προς τα κάτω!

Ήδη συστήθηκε ειδική επιστημονική ομάδα που θα μελετήσει την πορεί του μέρχρι το τέλο του 2016 και θα πρέπει να προσκομιστούν λύσεις αντιμετώπισής του. Ο 2011 ΑG5 είναι από τα 8.744 εγγύς στη Γη αντικείμενα που έχουν εντοπιστεί.
Υπολογίζεται ότι υπάρχουν συνολικά περίπου 19.000 τέτοια μεσαίου μεγέθους ουράνια σώματα σε απόσταση έως 200 εκατ. χλμ. από τη Γη (συνεπώς πολλές χιλιάδες ακόμα δεν έχουν εντοπιστεί), τα οποία έχουν πλάτος 100 έως 1.000 μέτρων και τη δυνατότητα να καταστρέψουν μια ολόκληρη πόλη.

Βέβαια υπάρχει και η δεδομένη απειλή του αστεροειδή "Άποφι" που έχει μέγεθος περίπου δυόμισι ποδοσφαιρικών γηπέδων και προβλέπεται να περάσει κοντά από τη Γη το 2036, τόσο κοντά (σε απόσταση έως 30.000 χιλιομέτρων), που θα είναι ορατός από την Ευρώπη και άλλα μέρη του πλανήτη, ενώ κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν θα αλλάξει πορεία κια θα έρθει εγγύτερα στη Γη.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΥΤΕ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ ΟΥΤΕ ΓΙΝΕΣΑΙ…Μόνο πεθαίνεις ως Έλληνας!

http://olympia.gr/2012/02/29/greek-hero/

http://olympiada.files.wordpress.com/2012/02/25ce25bf25ce25b825ce25b125ce25bd25ce25b125cf258425ce25bf25cf258225cf258425ce25bf25cf258525ce25bc25cf258025ce25bf25cf258425cf258325ce25b125cf258125ce25b7.jpg?w=640&h=456Μόνο πεθαίνεις ως Έλληνας

Είμαι ο ίδιος. Όταν πετάω στους αιθέρες του Αιγαίου, όταν βυθίζομαι στα καταγάλανα νερά του, όταν τρέμει το χώμα των συνόρων από το άρμα μου, όταν πάνω σε μια μηχανή, ή σε ένα περιπολικό τριγυρίζω άγρυπνος τη νύχτα, όταν μπαίνω στη φωτιά, όταν βουτάω στις χαράδες να βρω φούντες, όταν παλεύω με το λιοπύρι και το αγιάζι στα λιμάνια. Πιλότος, Ναύτης, Στρατιώτης, Αστυνόμος, Πυροσβέστης, Λιμενικός.

Μπήκα στις Ένοπλες Δυνάμεις σχεδόν 17 χρονών ή και παραπάνω. Δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα γιατί διάβαζα σαν σκυλί για να περάσω τις Πανελλήνιες, ήμουν αθλητικός και πέρασα τα αθλητικά τεστ εύκολα, κι ήμουν συνειδητοποιημένος κι έξυπνος αρκετά για να περάσω τα ψυχολογικά τεστ στα οποία υποβλήθηκα. Μα ένα πράγμα με δυσκόλεψε τότε. Πώς να καταφέρω να πείσω τον πατέρα μου να υπογράψει για να μπω στη Σχολή; Πώς να καταφέρω να του κρύψω ότι από τους 80 που τελικά θα μπαίναμε στη Σχολή, στατιστικά οι 11 δεν θα ζούσαν μετά από μια 15ετία! Σήμερα είμαι σχεδόν 40. Γενιά του 67.

Δεν ξέρω αν θα γυρίσω στην οικογένειά μου το μεσημέρι, αν έχω οικογένειά. Ποτέ δε ρωτάω αν θα γυρίσω πίσω απ’ όπου με στέλνεις. Με παλιά μηχανήματα, κακοσυντηρημένα, με κατεστραμμένα αυτοκίνητα, με ό, τι κι αν μου δώσεις. Με την μέση θρύψαλα από τα G, με τα χέρια γδαρμένα από τους ιμάντες του αλεξίπτωτου, με τη ματιά στη θάλασσα και το δάκρυ στη φωτογραφία της οικογένειας δίπλα απ’ την εικόνα του Αη Νικόλα κάπου στ’ ανοιχτά της Σομαλίας, με τις πληγές μου ανοιχτές έξω από το Τμήμα της Αγίας Παρασκευής, με τις παλάμες σάπιες απ’ την αρμύρα να βγάζω απ’ τα νερά τα παιδιά εκείνων που ξεβράζουν οι διακινητές στ’ ακρονήσια. Αχ αυτά τα μάτια όταν σώζονται πως σε κοιτάζουν.

Σ’ απογοητεύω πολλές φορές. Το ξέρω. Αλλά κι εσύ δεν ήρθες στην κηδεία μου. Δεν μου άναψες ένα κερί. Δεν έκανες μια γιορτή για μένα στα σχολειά. Δεν κράτησες ένα δάκρυ για μένα όταν έπεφτα απ’ τα ουράνια, ούτε όταν μ’ ένα ελικόπτερο πάλευα εκείνη τη Νύχτα μες’ στο σκοτάδι και στην αντάρα των Ιμίων, ή του Σισμίκ, ούτε με έκρυψες για να μη με δει ο Τούρκος από τις τηλεοράσεις σου. Δεν ήρθες στο νοσοκομείο μου δίπλα στο κρεβάτι να μου κρατήσεις λίγη συντροφιά όταν με καίγανε οι σφαίρες και οι μολότωφ που σφηνώθηκαν πάνω μου. 


Τώρα ούτε σε παρέλαση δε θες να με βλέπεις. Και η σημαία μου έχει σταυρό πάνω και μπορεί να σε ενοχλεί. Και για τα παιδιά μου; Την οικογένειά μου; Δε νοιάστηκες όταν γκρεμιζόμουν, όταν πνιγόμουν, όταν με έλιωναν οι ερπύστριες, όταν καιγόμουν στη φωτιά. Ποτέ δε με ρώτησες τον καιρό της αφθονίας αν χρειάζομαι κάτι. Έδινες στους άλλους κι εγώ σε περίμενα. Εσένα σ’ ένοιαζε η εξουσία και εάν θα πάρει ο αέρας την σημαία. Μη μιλάς μου λες. Μη ζητάς. Είσαι Στρατιώτης. Αλλά κι εγώ ήμουν πολύ μακρυά για να μ’ αφουγκραστείς. Στα σύνορα, στον ουρανό, στη θάλασσα. Μέσα στη φωτιά να παλεύω με τις μάνικες και τα Καναντέρ. Καμιά φορά από κει μακρυά άκουγα να με φωνάζεις “καραβανά” και “μπάτσο” και “ταβλαδόρο”. Γελούσα και χαιρόμουν, γιατί κι εγώ αυτήν την ελευθερία υπερασπίζομαι. Να μου λες ό, τι θες κι εγώ να είμαι εκεί. Ακοίμητος και Άγνωστος. Τώρα με βγάζεις στα κανάλια και στα ραδιόφωνα.

Μου λες βάλε πλάτη, βόηθα κι εσύ να περάσουμε τη φουρτούνα. Δώσε κι εσύ να καβατζάρουμε τη χρονιά. Μου λες ότι μ’ έχεις γεμίσει επιδόματα και σπίτια και νοσοκομεία και λέσχες, όλα δικά μου. Δε λες την αλήθεια, αλλά δεν με πειράζει. Όταν σου έχω δώσει τη ζωή μου λες να με πειράξουν τα λίγα χρήματα; Όταν έχω σκοπό να μείνω με την Ελλάδα στην αιωνιότητα λες να με απασχολεί η 25ετία; Αλλά ξέρεις κάτι; Μου ‘χεις δώσει το μεγαλύτερο προνόμιο απ’ όλα, όταν μου είπες ότι με χρειάζεσαι διαθέσιμο 24 ώρες το 24ωρο, κάθε μέρα της ζωής μου: Όταν σκοτώνομαι είναι για την Πατρίδα. Όταν τραυματίζομαι είναι για την Πατρίδα. Δεν βγαίνω στη σύνταξη. Μπαίνω στην Εφεδρεία. Δεν πεθαίνω. Πάω να γίνω ένα με τον Ηλιάκη και το Σιαλμά. Τον Γιαλοψό, τον Καραθανάση και τον Βλαχάκο. Γιατί εγώ το ξέρω καλά….

 Ούτε γεννιέσαι ούτε γίνεσαι Έλληνας. Μόνο πεθαίνεις ως Έλληνας!

                                                              Ένας Έλληνας αξιωματικός!!

Γιάννης Δημαράς: «Βυθίζουν τη Χώρα σε μέρες του ‘65»!


Γιάννης Δημαράς: «Βυθίζουν τη Χώρα σε μέρες του65»
Σχετικά με τις εξελίξεις, ο Πρόεδρος του Πανελλήνιο Άρματος Πολιτών, κ. Γιάννης Δημαράς, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ότι επιχειρείται και σχεδιάζεται από τις δωσίλογες, πολιτικές ηγεσίες, βυθίζει τη Χώρα σε μέρες του65.
Κρατούν τον Ελληνικό Λαότον μόνο που δικαιούται να αποφασίσει για το μέλλον της Χώρας - στο περιθώριο. Ένα, είναι το βέβαιο: Θα λογοδοτήσουν, όλοι».

Σάλος στην Κρήτη με βιντεάκι! - Ο Ζωνιανος για την Κριση !



Που «πονάει» η Ευρώπη; - του εξαιρετικού αμερικανού δημοσιογράφου και συγγραφέα κ. Paul Krugman

http://vathiprasino.blogspot.com/2012/02/paul-krugman.html

Η κατάσταση είναι τρομακτική εδώ [στην Πορτογαλία], καθώς το ποσοστό της ανεργίας ξεπερνά το 13%. Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, ακόμη και την Ισπανία, και η Ευρώπη ως σύνολο μοιάζει να γλιστρά πίσω στην ύφεση.
Γιατί όμως έγινε η Ευρώπη ο «μεγάλος ασθενής» της παγκόσμιας οικονομίας; Όλοι γνωρίζουν την απάντηση. Δυστυχώς, τα περισσότερα από όσα ο κόσμος γνωρίζει επ΄ αυτού δεν είναι αληθινά και οι ψεύτικες ιστορίες γύρω από τα βάσανα της Ευρώπης διαστρεβλώνουν τον διάλογο για την οικονομία στις ΗΠΑ. Όποιο άρθρο γνώμης, ή συχνά κάποιο υποτιθέμενο ειδησεογραφικό ρεπορτάζ, κι αν διαβάσετε για την Ευρώπη είναι πολύ πιθανό να συναντήσετε μία από τις δύο παρακάτω εκδοχές-ιστορίες. Εγώ τις αποκαλώ το «ρεπουμπλικανικό αφήγημα» και το «γερμανικό αφήγημα» αντίστοιχα. Και οι δύο εκδοχές-ιστορίες δεν έχουν καμιά σχέση με τα γεγονότα.

Το «ρεπουμπλικανικό αφήγημα» - ένα από τα βασικά σκέλη της προεκλογικής εκστρατείας του Μιτ Ρόμνι - είναι πως η Ευρώπη έχει πρόβλημα διότι το παράκανε βοηθώντας τους φτωχούς και τους άτυχους, και ότι αυτό που παρακολουθούμε είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του κράτους πρόνοιας.
Πρόκειται για μια αγαπημένη, πατροπαράδοτη αντίληψη της Δεξιάς: πίσω στο 1991, όταν η Σουηδία υπέφερε από μια τραπεζική κρίση που προκλήθηκε εξαιτίας της «απορρύθμισης» το συντηρητικό ινστιτούτο Cato δημοσίευσε μια θριαμβευτική έκθεση για το πώς η κρίση απεδείκνυε την αποτυχία ολόκληρου του μοντέλου του κράτους πρόνοιας.

Να θυμίσω μήπως ότι η Σουηδία, όπου εξακολουθεί να λειτουργεί ένα πολύ γενναιόδωρο κράτος πρόνοιας, σημειώνει εξαιρετικές επιδόσεις, παρουσιάζοντας υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης από οποιοδήποτε άλλο πλούσιο κράτος;

Αλλά ας δούμε το θέμα λίγο πιο συστηματικά. Δείτε τα 15 ευρωπαϊκά έθνη που σήμερα χρησιμοποιούν το ευρώ - αφήνοντας απέξω την Μάλτα και τη Κύπρο - και ας τα ταξινομήσουμε με βάση το ποσοστό του ΑΕΠ που ξόδευαν για κοινωνικά προγράμματα πριν την κρίση. Μήπως ξεχωρίζουν τα κράτη της προβληματικής «GIPSI» (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία) για τις ασυνήθιστα υψηλές κοινωνικές δαπάνες τους; Όχι, καθόλου: μόνο η Ιταλία βρίσκεται στην πρώτη πεντάδα των κρατών πρόνοιας, αν και συγκριτικά οι κοινωνικές δαπάνες της είναι μικρότερες από εκείνες της Γερμανίας.

Συνεπώς, τα προβλήματα δεν προκλήθηκαν λόγω της διόγκωσης των κρατών πρόνοιας.

Το «γερμανικό αφήγημα», από την άλλη μεριά, αποδίδει τα πάντα στην δημοσιονομική ανευθυνότητα. Μια ιστορία που δείχνει να ταιριάζει στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά μόνον σε αυτήν. Η Ιταλία είχε μεγάλα δημόσια ελλείμματα στα χρόνια πριν την κρίση, αλλά όχι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα της Γερμανίας: το τεράστιο χρέος της Ιταλίας είναι η κληρονομιά ανεύθυνων πολιτικών που εφαρμόστηκαν πριν πολλά χρόνια. Τα ελλείμματα της Πορτογαλίας είναι πολύ μικρότερα αναλογικά, ενώ η Ισπανία και η Ιρλανδία, στην πραγματικότητα, παρουσιάζαν πλεονάσματα, όχι ελλείμματα!

Μην ξεχνάμε πως και οι χώρες που δεν είναι στο ευρώ τα καταφέρνουν μια χαρά στην δημιουργία ελλειμμάτων και χρεών, και μάλιστα χωρίς καν να πλήττονται από κρίσεις. Η Βρετανία και οι ΗΠΑ μπορούν να δανείζονται μακροπρόθεσμα με επιτόκιο περίπου 2%. Η Ιαπωνία, που έχει πολύ περισσότερα χρέη από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, περιλαμβανομένης της Ελλάδας, πληρώνει επιτόκιο μόλις 1%.

Με άλλα λόγια, η «ελληνοποίηση» του οικονομικού διαλόγου στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την οποία όλοι μας απέχουμε μόλις ένα-δύο χρόνια μακριά από το να γίνουμε μια νέα Ελλάδα λόγω των ελλειμμάτων μας, δεν έχει καμιά βάση.

Που «πονάει» λοιπόν η Ευρώπη; Η αλήθεια είναι πως η ιστορία είναι κατά βάση νομισματική. Η εισαγωγή ενός κοινού νομίσματος, χωρίς την δημιουργία των θεσμών που θα του επέτρεπαν να λειτουργήσει, οδήγησε την Ευρώπη να «ανακαλύψει» ξανά όλα τα ελαττώματα του Κανόνα του Χρυσού - ελαττώματα που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην πρόκληση αλλά και την χρονική διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης.

Πιο συγκεκριμένα, η δημιουργία του ευρώ δημιούργησε μια ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας μεταξύ των ιδιωτών επενδυτών, που απελευθέρωσαν τεράστιες ροές κεφαλαίων στα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Ως αποτέλεσμα, τα κόστη και οι τιμές αυξήθηκαν, η βιομηχανική παραγωγή κατέστη μη ανταγωνιστική, τα κράτη που είχαν ισοσκελισμένα λίγο πολύ εμπορικά ισοζύγια το 1999 βρέθηκαν να συντηρούν μεγάλα εμπορικά ελλείμματα. Και μετά, η μουσική σταμάτησε.

Αν τα περιφερειακά κράτη είχαν ακόμη τα δικά τους νομίσματα, θα μπορούσαν να ανακτήσουν γρήγορα την ανταγωνιστικότητα τους μέσω υποτιμήσεων. Αλλά δεν έχουν πια τα δικά τους νομίσματα, και αυτό σημαίνει πως έχουν μπροστά τους μακρά περίοδο μαζικής ανεργίας και αργού, βασανιστικού αποπληθωρισμού. Οι κρίσεις χρέους δεν ήταν παρά ένα υποπροϊόν αυτής της θλιβερής προοπτικής, διότι οι οικονομικές υφέσεις οδηγούν σε μεγαλύτερα δημόσια ελλείμματα και ο αποπληθωρισμός μεγεθύνει το φορτίο του χρέους.

Η κατανόηση της φύσης των ευρωπαϊκών προβλημάτων προσφέρει περιορισμένα οφέλη στους ίδιους τους Ευρωπαίους. Όποια επιλογή κι αν κάνουν τα κράτη που έχουν πληγεί, θα είναι κακή: είτε θα υποφέρουν από τα βάσανα του αποπληθωρισμού, είτε θα κάνουν το δραστικό βήμα και θα αποχωρήσουν από το ευρώ, κάτι που δεν θα είναι πολιτικά εφικτό παρά μόνο αν αποτύχουν όλες οι άλλες οδοί - ένα σημείο στο οποίο δείχνει να πλησιάζει η Ελλάδα.

Η Γερμανία θα μπορούσε να βοηθήσει αντιστρέφοντας την δική της πολιτική λιτότητας και αποδεχόμενη έναν υψηλότερο δείκτη πληθωρισμού, αλλά δεν θα το πράξει.

Για τον υπόλοιπο κόσμο, όμως, η σωστή αντίληψη των προβλημάτων της Ευρώπης μπορεί να κάνει την διαφορά, διότι οι ψεύτικες ιστορίες για την Ευρώπη χρησιμοποιούνται για την προώθηση σκληρών, καταστροφικών πολιτικών. Την επόμενη φορά που θα ακούσετε να χρησιμοποιείται το ευρωπαϊκό παράδειγμα ως δικαιολογία για την καταστροφή του αμερικανικού δικτύου κοινωνικής ασφαλείας και την περικοπή δαπανών εν μέσω μιας στάσιμης οικονομίας, πρέπει να ξέρετε πως όσοι τα λένε αυτά, δεν ξέρουν τι τους γίνεται.
Πηγή: New York Times- To Βήμα
tvxs.

ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ "ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ"!

http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/2012/02/blog-post_7814.html

Θα ήταν μάλλον απλουστευτικό να θεωρηθεί η επιχειρηματική αποτυχία του Πέτρου Κωστόπουλου μοναδική. Οπως είναι μονομερής και εκείνη η άποψη που τον θεωρούσε αποκλειστικά σύμβολο ταχύτατης κοινωνικής αναρρίχησης και ιδανικό πρότυπο αυτοδημιούργητου επιχειρηματία. Σίγουρα, όμως, το φαλίρισμα της εταιρείας του δεν αποτελεί ένα ακόμα σύνηθες περιστατικό σε ένα τοπίο που καθημερινά δοκιμάζεται με πτωχεύσεις, χρεοκοπίες και λουκέτα.

Ούτε ο ίδιος είναι τυχαία περίπτωση. Είκοσι πέντε γεμάτα και δημιουργικά χρόνια στον χώρο των εκδόσεων πρόσφερε και εισέπραξε, έδωσε και πήρε, εκτοξεύθηκε και κατέρρευσε. Σε αυτή τη διαδρομή, που δεν διαγράφεται μονοκοντυλιά, του πιστώνεται ότι άνοιξε μια καινούρια αγορά και του χρεώνεται ότι προώθησε -αν δεν επέβαλε- τον καταναγκασμό του lifestyle. Ισως είναι πολύ νωρίς για αποτιμήσεις. Για τον ίδιο, πάντως, είναι οι δύσκολες ώρες της ανάληψης προσωπικών ευθυνών και αυτοκριτικής. Ωστόσο, το βίωμα της πτώσης και το επακόλουθο ψυχολογικό του τσάκισμα δεν τον έχουν ρίξει στη μοιρολατρία. Παραμένει, στον βαθμό των συνθηκών, αισιόδοξος. Εξάλλου ανέκαθεν έτσι ήταν. Αντί του «That’s life» προτιμούσε πάντα το «My Way».

Συναντηθήκαμε στα γραφεία του «ΘΕΜΑτος» λίγο μετά τη δημοσιοποίηση του κειμένου-απολογίας του. «Φινάλε;», τον ρωτάω. «Ξέρεις κάτι...», μου απαντάει με την άνεση μιας γνωριμίας μερικών δεκαετιών. «… κάπου μου αρέσει που ζούμε το τέλος μιας εποχής. Είναι μάλλον η ώρα να ξαναβαφτιστούμε σε άλλη νοοτροπία. Να ξεκολλήσουμε από τον πάτο. Ο,τι μάθαμε μετά τη μεταπολίτευση πρέπει να ενταφιαστεί. Είναι άρρωστα όλα, και πολιτικά και lifestyle. Ετσι χάνουμε το μέλλον κάθε μέρα που περνάει. Και δεν θέλω τα παιδιά μας να το ζήσουν αυτό».
  • Στο απολογητικό σου κείμενο γράφεις για τις δολοφονικές συνθήκες της αγοράς αλλά και για ατομική ευθύνη αποτυχίας. Ποιο είναι το κύριο και ποιο το δευτερεύον;

Καταρχήν φταίω εγώ. Και φταίω γιατί όταν κανείς φτιάχνει επιχείρηση πρέπει να τη δομεί με έναν τρόπο που να αντέχει σε σκληρές συνθήκες. Αυτό δεν έγινε στην ΙΜΑΚΟ. Και δεν έγινε γιατί υπήρχε η ευφορία των 90s, όπου η διαφήμιση ανέβαινε ραγδαία, το ίδιο και οι κυκλοφορίες των εντύπων. Ετσι παρασύρθηκα σε δαπάνες που δεν έπρεπε να έχουν γίνει στην παραγωγή των περιοδικών, στον παράλογο αριθμό των εργαζομένων και στους υψηλούς μισθούς της βιομηχανίας που μας επέβαλλε ο ανταγωνισμός της τηλεόρασης. Για να σου που πω, όμως, την αλήθεια, οι εκδοτικές εταιρείες στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ σοβαρές. Το business plan το ανακάλυψαν το 1999 για να μπουν στο Χρηματιστήριο. Από πλευράς οικονομικής οργάνωσης ήταν οι πιο γελοίες εταιρείες από όλους τους κλάδους…
  • Επειδή δεν είχαν επιχειρηματικό σχέδιο;

Ωσπου τους έβαλε ταφόπλακα το μνημόνιο. Μαζί, βέβαια, με όλο το φαγοπότι που προηγήθηκε στον πολιτικό και δημόσιο τομέα. Το μνημόνιο δολοφόνησε τα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Εκτέλεσε εν ψυχρώ την κατανάλωση, με συνέπεια να δολοφονούνται ένας-ένας όλοι οι παραγωγικοί τομείς της χώρας και να κλείνουν καθημερινά χιλιάδες επιχειρήσεις. Οι άνθρωποι που το επέβαλαν είναι εγκληματίες. Ασε που τώρα μας λένε ότι δεν το είχαν διαβάσει κιόλας!
  • Πιστεύεις ότι τα μέτρα λιτότητας εξόντωσαν ορισμένα εκδοτικά μαγαζιά;

Το δίευρω για ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα έγινε πολυτέλεια με το μνημόνιο. Τσάκισε και τη διαφήμιση. Τι να σου κάνει και ο άλλος μέσα στη γενική οικονομική ασφυξία όταν δεν πουλάει στο μαγαζί του ούτε καν ένα παντελόνι; Να κάνει διαφήμιση; Ούτε για αστείο. Ετσι, από το 2008 άρχισα κι εγώ να κόβω, να κόβω, να κόβω. Ωσπου το 2011 έφτασα τις περικοπές δαπανών στο 60%. Ομως η απώλεια εσόδων ήταν πάντα μεγαλύτερη από τον περιορισμό του κόστους. Ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια έγινε κανονικός Αρμαγεδδώνας.
  • Δεν σκέφτηκες να προσφύγεις στο άρθρο 99 που παρέχει προστασία;

Πλάκα μου κάνεις, ρε Δημήτρη; Να πάω για να κοροϊδέψω ποιον; Εμένα ή τους άλλους; Το μόνο που θα γινόταν σε τέτοια περίπτωση θα είχε ως αποτέλεσμα να αυξάνω τα χρέη. Το 99% των εκδοτικών εταιρειών που προσέφυγαν στο άρθρο 99 πιστεύω ότι δεν θα τα βγάλει πέρα. Εγώ είμαι του «ή ταν ή επί τας». Μόνο καρκίνο δεν έβγαλα τα δύο τελευταία χρόνια, βάζοντας λεφτά τη μια μέρα και χάνοντάς τα την επομένη. Σαν να τα έριχνα σε τρύπιο κουβά. Ναι, λάθος έκανα. Επρεπε να έχω σταματήσει την προσπάθεια. Δεν ξέρω πώς σκατά γίνεται κάθε φορά, αλλά από όσες συμβουλές μού δίνουν οι άλλοι άνθρωποι, εγώ διαλέγω πάντα τις χειρότερες. Αν είχα βάλει ένα στοπ ένα με ενάμιση χρόνο πριν, θα είχα διασώσει, τουλάχιστον, ένα κομμάτι μιας περιουσίας για την οικογένειά μου.
  • Γιατί δεν το έκανες;

Γιατί αν ο άνθρωπος δεν είναι σκληραγωγημένος από παθήματα του παρελθόντος όλο και ψήνεται ότι την επόμενη μέρα θα προκύψει ένα καλύτερο σενάριο. Πέφτει την πρώτη φορά η διαφήμιση 15%, «ε ρε πούστη μου», λες, «πόσο να πέσει την επόμενη, άλλα 15%;». Και πέφτει 30%. Μετά μετράς: 15% και 30% ίσον 45%. «Πόσο να πέσει, η πουτάνα ακόμα;», αναρωτιέσαι και πέφτει άλλα 40%. Και μετά ξεκινάει φέτος με πτώση 50%. Αβυσσος. Οπως πήγαινε σε λίγο θα πλήρωνα τις διαφημιστικές για να μου βάλουν διαφήμιση.
  • Δεν έβλεπες ότι είχε στραβώσει το κλήμα;

Δυστυχώς η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση ούτε με τα όνειρά σου ούτε με τις προσδοκίες σου. Σε έχει γραμμένο. Δεν θυμάσαι πόσες γελοιότητες ακούσαμε από τους οικονομολόγους των «παραθύρων» τα τελευταία χρόνια; Εχει δίκιο ο Νασίμ Ταλέμπ (σ.σ. διάσημος Λιβανέζος συγγραφέας, επιχειρηματίας, trader και καθηγητής πανεπιστημίου) στο βιβλίο του «Μαύρος Κύκνος», όταν λέει ότι αυτοί οι τσαρλατάνοι είναι οι τελευταίοι που μπορούν να συλλάβουν τα απρόβλεπτα που συμβαίνουν στην οικονομία. Και εγώ ανήκω σ’ αυτούς του μαλάκες, μια και έχω πάρει ντοκτορά στην Πολιτική οικονομία! (γέλια)
  • Πότε κατάλαβες ότι η υπόθεση έγινε οριστικά μη αναστρέψιμη;

Πέρυσι τέτοιες μέρες ακριβώς. Τέλη Φλεβάρη. Τότε το διαπιστώσαμε. Οταν στην ΙΜΑΚΟ περιμέναμε μία επιπλέον 15% πτώση και αυτή έφτασε το 40%. Θυμάμαι ότι όταν μου το ανακοίνωσε ο οικονομικός μου διευθυντής, έπαθα ψυχολογικό breakdown. Σε όλη μου τη ζωή δεν ήξερα τι είναι η κατάθλιψη, παρότι είχα χίλιους φίλους γιατρούς. Νόμιζα πως ήταν μια μεγάλη στενοχώρια που μετά από λίγο καιρό σού περνάει. Επαθα κλινική κατάθλιψη μέσα σε μια μέρα. Με έπιασε τρόμος, φόβος για κάθε τηλέφωνο που χτύπαγε, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι και κρυβόμουν κάτω από τα σκεπάσματα. Δεν μπορούσα να ανέβω σκάλες γιατί ο εγκέφαλός μου δεν επικοινωνούσε με τα πόδια μου. Ξάπλωνα με τις ώρες στο πάτωμα τραβώντας βαθιές ανάσες και έβλεπα τον γκρεμό μπροστά μου κάθε δευτερόλεπτο. Η Τζένη έπαθε πλάκα βλέποντας τον άνδρα της μετά από 18 χρόνια γάμου να είναι σαν σκιαγμένο κουνέλι. Οπως μπορεί να μαρτυρήσει η γιατρίνα μου, πριν της περιγράψω τα συμπτώματα της είχα πει τι έχω. Αυτά τέτοια εποχή πέρυσι. Ετσι αυτές τις μέρες μπορώ να γιορτάσω τα γενέθλια ενός χρόνου αντικαταθλιπτικών. Λέω να οργανώσω ένα πάρτι με Ζάναξ…
  • Μες στην τρέλα σου τα είχες βάλει με άλλους;

Με δεκάδες ανθρώπους που δεν δούλεψαν σωστά μαζί μου. Αλλά αν αθροίσω τη δική τους ευθύνη, δεν τη βρίσκω ούτε 5% στο σύνολο. Επεσα στο νταούνιασμα γιατί έφταιγα εγώ και μόνον, κατά 95%. Δυστυχώς, αν θες να παριστάνεις τον επιχειρηματία πρέπει να είσαι μπακάλης κάθε μέρα. Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι. Εγώ παρίστανα τον καλλιτέχνη και τον δημιουργό χωρίς να κοιτάζω ποτέ τα νούμερα. Δεν το λέω για απαλλαγή μου, το λέω για καταδίκη μου. Αυτό το ’μαθα, πια. Οπως μου έλεγε ένας πολύ μεγάλος Ελληνας επιχειρηματίας, ο οποίος είναι και Ολυμπιακάρα και γάτος, δεν πρέπει ποτέ να εμπιστεύεσαι τον οικονομικό σου διευθυντή. Οχι γιατί θα κλέψει, αλλά γιατί θα σου παρουσιάσει ωραιοποιημένη την εικόνα.
  • Παρότι αποδέχεσαι τις ευθύνες σου, εκφράζεις πίκρα. Επειδή σου την πέσανε αναίτια, επειδή έχεις αδικηθεί, επειδή δεν σε αντιμετώπισαν με αξιοπρέπεια και σεβασμό;

Βγάζω πίκρα για έναν και απλό λόγο. Εξαιτίας μου -και επέτρεψέ μου μια φορά σ’ αυτή τη συνέντευξη να μιλήσω λίγο καβαλημένα- χτίστηκε μια τεράστια βιομηχανία που δεν υπήρχε πριν. Χιλιάδες άνθρωποι εμφανίστηκαν από το πουθενά, γραφιάδες, χαρτάδες, φωτογράφοι, τυπογράφοι, γραφίστες, στυλίστες, ντισκ-τζόκεϊ και πάει λέγοντας, καθώς χιλιάδες θέσεις εργασίας χτίστηκαν γύρω από την επιτυχία του «ΚΛΙΚ», του «ΜΕΝ», του «DIVA» και του ΚΛΙΚ FΜ. Πριν υπήρχαν περιοδικά μόνο με λόγια και σκίτσα.
Κοιτάξτε τη «ΓΥΝΑΙΚΑ» του 1986, που ήταν το πιο μοντέρνο περιοδικό τότε, και θα καταλάβετε. Ηρθα σαν UFO από Παρίσι και Βρυξέλλες το ’86, συνάντησα ένα άλλο UFO, αλλά εξαιρετικά δημιουργικό εκδότη, τον Αρη Τερζόπουλο, και αρχίσαμε να παράγουμε περιοδικά τα οποία, τώρα που το ξανασκέφτομαι, ήταν μάλλον για άλλη χώρα. Ή, τέλος πάντων, για την Ελλάδα που εκείνη τη στιγμή έπρεπε να βγει από τις μπουάτ, τα κόμματα, τη μιζέρια και τις ταβέρνες χωρίς εξαερισμό. Από την παραγωγική προσπάθεια εκείνης της εποχής δεν τροφοδοτήθηκαν μόνο τα άλλα περιοδικά. Από αυτήν τροφοδοτήθηκαν οι εφημερίδες που έκαναν έντυπα που έμοιαζαν ή αντέγραφαν τα δικά μας, ενώ τότε η τηλεόραση άρχισε να στήνει εκπομπές «περιοδικού» χαρακτήρα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι δεν αξίζει μια άγρια αντιμετώπιση από όλες τις μεριές σε κάποιον που επί 25 χρόνια έφτιαξε και έδωσε δουλειές, ενώ ήταν πάντα άψογος μέχρι την ώρα που έσκασε η κρίση. Υπολογίζω ότι γύρω από αυτή τη βιομηχανία έβγαλαν λεφτά πάνω από 10.000 άνθρωποι διαφόρων επαγγελμάτων και ειδικοτήτων. Σήμερα επιχειρηματικά μού χρωστάνε όσα χρωστάω, αλλά δεν έστειλα κανέναν σ’ αυτούς που μου οφείλουν να τους ξηλώσει το μαγαζί ή το σπίτι…

- Μια και γυρίσαμε πίσω, νιώθεις την ανάγκη να απολογηθείς για ορισμένα κουσούρια και κολλήματα, για τα οποία σε κατηγορούσαν εκείνη την εποχή;

Προσωπικά, επειδή πηγαίναμε τότε καλά επιχειρηματικά, κόλλησα το κουσούρι του Αρη, να είμαι κι εγώ υπερδοτικός στους δημιουργικούς ανθρώπους. Αμα σου πω τους μισθούς της δεκαετίας του ’90 θα σου φύγουν και τα υπόλοιπα μαλλιά. Το 1995 στο «NITRO», που ήταν το προσωπικό μου περιοδικό και εγώ ήμουν διευθυντής, πλήρωνα στον από κάτω μου, τον υφιστάμενο, 1,5 εκατ. δραχμές καθαρά! Οχι 4.000, 5.000 χιλιάδες σημερινά ευρώ, 1,5 εκατ. δραχμές. Αλλα λεφτά. Σε καλή μεριά να πήγαν, τι να πω… Με τέτοιες αμοιβές, όμως, από τότε θα έπρεπε να με έχουν κλείσει στο Δρομοκαΐτειο. Υπήρχαν, πάντως, και πιο μαλάκες από μένα. Η ΙΜΑΚΟ ήταν ιπποφορβείο ταλέντων, όπως παλιότερα ήταν το «ΚΛΙΚ», και όσα λεφτά κι αν έπαιρναν εκεί τα ταλέντα, πάντα εμφανιζόταν κάποιος που τους έδινε περισσότερα για να τους προσλάβει. Είμαι ειλικρινά περήφανος γιατί από εκεί βγήκαν μεγάλα ταλέντα, που αυτή τη στιγμή τα βρίσκεις να διακρίνονται παντού. Σε εφημερίδες, περιοδικά, τηλεόραση, ραδιόφωνα. Αλλά για να πω την αλήθεια, γέννησα και τέρατα. Αγράμματους με την κοινωνική έννοια της λέξης που βασανίζουν ακόμα με το «ήθος» τους τη δημοσιογραφία.
  • Στη δουλειά σου, ωστόσο, λέγεται πως ανέκαθεν διατηρούσες μια σχέση πατέρα - παιδιών με τους εργαζομένους. Εμαθα ότι συναντήθηκες πρόσφατα με το προσωπικό της ΙΜΑΚΟ. Τι τους είπες μετά το φαλιμέντο;

Είχα εξαφανιστεί από τα γραφεία αρκετό καιρό γιατί έτρεχα να λύσω μια σειρά από προβλήματα. Ναι, συναντήθηκα μαζί τους σε ατμόσφαιρα συγκινησιακά φορτισμένη. Εκείνο που θέλω να σου πω είναι πως στους ανθρώπους αυτούς, που στάθηκαν τόσα χρόνια κοντά μου, αισθάνθηκα την υποχρέωση να παραχωρήσω τους τίτλους των περιοδικών της εταιρείας, καθώς και όλα τα περιουσιακά στοιχεία που διαθέτει η ΙΜΑΚΟ, ώστε στην περίπτωση εκποίησής τους να είναι οι εργαζόμενοι πρώτοι αυτοί που θα ωφεληθούν. Η αντιμετώπισή τους κατά τη συνάντησή μας με συγκίνησε και θέλω να τους ευχαριστήσω από την καρδιά μου γι’ αυτό. Ηταν μια υπέροχη και ταλαντούχα ομάδα συνεργατών που πάντα εμπιστευόμουν. Και θα ήθελα με τους περισσότερους, αν τον επιτρέψουν οι συνθήκες, να ξανασυνεργαστώ.
  • Εχεις μαστιγωθεί αλύπητα για το lifestyle που υποτίθεται ότι εσύ έφερες στην Ελλάδα. Είσαι και γι’ αυτή την καταστροφή υπεύθυνος;

Ξέρεις, αυτή η ιδέα με ιντριγκάρει λίγο. Για τον απλούστατο λόγο ότι ενώ εγώ νόμιζα ότι βγάζω έναν χαριτωμένο Τύπο και «τρέχω» ένα μουσικό ραδιόφωνο, ελληνικό και ξένο, την ίδια στιγμή πρέπει να ήμουν ο πιο ισχυρός άνθρωπος στην Ελλάδα. Δεν την είχα ψιλιαστεί τη δουλειά για να κάνω και καμιά παράλληλη μπίζνα . Δυστυχώς, κουβαλούσα μέχρι πρόσφατα και βαριά ενοχικά μια αριστερόστροφη ιδεολογία που δεν μου επέτρεπε ούτε να χαρώ πολύ, ούτε να προμοτάρω χλιδοειδείς υπερβολές στην ύλη των περιοδικών μου. Δεν είμαι εγώ αυτός που αβαντάριζε το Καγιέν, το χρυσό ρολόι και το πρώτο τραπέζι-πίστα, πράγματα που τα έχω ξεσκίσει στο κράξιμο. Σαφώς και έχω ευθύνες με την έννοια ότι ως λογικός και μορφωμένος άνθρωπος έπρεπε να καταλάβω πού πήγαινε το βιολί. Αλλά όσο το κατάλαβαν δέκα εκατομμύρια Ελληνες, άλλο τόσο το κατάλαβα κι εγώ…
  • Δεν νομίζεις ότι συνέβαλες στη διόγκωση ενός υπέρογκου, σχεδόν ναρκισσιστικού, καταναλωτισμού;

Ξεκινήσαμε το 1987 να παράγουμε περιοδικά για να ξεφύγουμε από τη μιζέρια και την κατάντια μιας υπερπολιτικοποίησης που μας κυνηγούσε μετά τη μεταπολίτευση. Θέλαμε να ζήσουμε μια ζωή πιο όμορφη και πιο χαρούμενη και σιγά-σιγά, μετά το 1995, καταλήξαμε σαν λαός σε «νούμερα» επιδειξιομανίας. Σαν άτομο μπήκα κι εγώ σ’ αυτή τη γυφτιά. Ηθελα να έχω γρήγορο αυτοκίνητο, τζιπ, ωραίο σπίτι, ξεχνώντας από πού ερχόμουν. Ομως το θεωρώ και δικαίωμά μου. Δεν τα ’φαγα από κανέναν. Αλλά από εκεί και πέρα, η δική μου δαιμονοποίηση πήρε μυθικές διαστάσεις, παρότι όλα τα περιοδικά εκείνης της περιόδου είχαν παρόμοια ύλη με αυτή των δικών μου εντύπων. Δηλαδή το «Elle», το «Vogue», το «Marie Claire» παρουσίαζαν μόδα για άστεγους και πλάσαραν παπούτσια για μετανάστες; Είχαν λυσσάξει με τον Lacroix, τον Dior, τη Chanel, τον Louboutin. Δηλαδή για τις γραμματείς που πήγαιναν στο γραφείο με τις κόκκινες σόλες Louboutin των 800 ευρώ το ζευγάρι, έφταιγαν τα περιοδικά ή η μαλακία στο κεφάλι τους; Μάλλον η Κάρι Μπράντσο από το «Sex & The City» θα τους έφταιγε! Ο κοσμάκης είναι αθώος και πάντα κάποιοι τον επηρεάζουν; Γίνεται πνευματικός γίγαντας μόνο τη μέρα που ψηφίζει;
  • Ποιος πιστεύεις ότι κορόιδευε ποιον;

Η Ελλάδα στα τέλη του ’90 δεν μπορούσε να ζει με το lifestyle του ’70 και του ’80, γιατί άρχισαν τα λεφτά να τρέχουν στους δρόμους με το τσουβάλι. Τα δανεικά εννοώ. Οι παρκαδόροι, θυμάμαι, ήταν κολλημένοι στο τηλέφωνο με τον χρηματιστή τους και με μια οικονομική εφημερίδα παραμάσχαλα. Εχω έναν φίλο που το ’98-’99 δούλευε σε οικονομική εφημερίδα και κάποιες πληροφορίες που έπιανε στον αέρα για μετοχές που θα κάλπαζαν τις παίζαμε κορόνα-γράμματα αν θα αγοράσουμε με αέρα Καμπά ή Κεράνη για να κονομήσουμε κάνα εκατομμύριο δραχμές την ημέρα. Ποιος, λοιπόν, κοροϊδεύει ποιον; Από τη μια, ή μας φταίει η πολιτική και το κράτος που μας πήδηξαν και υπερχρέωσαν τον τόπο ή, από την άλλη, φταίμε εμείς που υποτίθεται ότι τα φάγαμε όλα; Οπως και να ’ναι, παίρνω το μερίδιό μου σε οποιαδήποτε ευθύνη θέλουν να μου καταλογίσουν, αλλά να μη λέμε και μαλακίες κιόλας. Αν είναι έτσι με μένα, κάποιους άλλους πρέπει να τους κρεμάσουν στο Σύνταγμα.
  • Δεν σε προβλημάτιζε που μεγαλοπαράγοντες και μπατίρηδες μοιράζονταν τότε παρόμοιες αναζητήσεις, ανησυχίες και κοινό καταναλωτικό μοντέλο;

Καταρχήν στην Ελλάδα υπήρχε ένα περίεργο φαινόμενο, που το διαπίστωσα επιστρέφοντας από το εξωτερικό. Στα κλαμπ, γιατί τότε σιχαινόμασταν τα μπουζούκια εμείς «οι προχωρημένοι», έβρισκες τις πιο ετερόκλητες μίξεις που μπορούσες να δεις. Στο καλό τραπέζι καθόταν ο Τζίγκερ, ας πούμε, και παραδίπλα το παλικάρι από το μηχανουργείο, το οποίο προφανώς δεν είχε ποτέ πληρώσει φόρους. Πάντα είμαστε μπασταρδεμένοι στον δημόσιο χώρο. Ομως βαθμιαία, μετά το ’95, η κατάσταση άρχισε να εκτρέπεται. Από τη μια με ενοχλούσε ανυπόφορα, από την άλλη τη ζούσα κι εγώ. Εχω βαρεθεί να ακούω, και μου τα ’χουν ζαλίσει, για τη Μύκονο, τη χλιδουλιά και τον ξιπασμό της. Οταν άρχισα να πηγαίνω, εκεί στα 20 μου, τέλη του ’70, εκεί πηγαίναμε μόνο ψιλοπροχωρημένοι, περιθωριακοί και ξεβράκωτοι στις παραλίες. Κανένας δεν είχε τότε κυριλέ σπίτια, αλλά όσοι είχαν μάς έβαζαν μέσα. Ξέρεις, αυτοί η παλιά μπουρζουαζία κι εμείς οι νέοι αλητάμπουρες. Μέναμε τότε σε δωματιάκια 2Χ3 και όποτε φέρναμε γκόμενα εκεί σηκωνόταν η νοικοκυρά και μας έβαζε τις φωνές, άσε που συχνά πηδάγαμε από τα παράθυρα γιατί δεν είχαμε για νοίκι. Ετσι δεν έχω να απολογηθώ σε κανέναν γιατί πάω και από πότε πάω στη Μύκονο.

Αλλη η Μύκονος του ’70 και άλλη σήμερα… Μετά το ’95 άρχισαν να πλακώνουν όλοι εκεί. Νεοκοσμικοί, νεόπλουτοι, όλα τα «νούμερα» της χώρας, οι βίζιτες, οι της προσκολλήσεως και οι «καραγκιόζηδες» των πλουσίων. Σύμβολο ολωνών τους ήταν πόσο υψηλό λογαριασμό θα πλήρωναν στα εστιατόρια. Και εκεί μάσησα, και είμαι απαράδεκτος γι’ αυτό. Γιατί πίστευα ότι κάπως έτσι η Μύκονος εξελίσσεται σε διεθνές κέντρο, κάτι σαν Μαϊάμι ή Σεν Μπαρθς. Μαλακίες. Μια επανάληψη της γνωστής αθηναϊκής γυφτιάς του νεοπλουτισμού κατάντησε.
  • Εκεί όμως έχτισες σπίτι…

Μαζί με κάνα δυο άλλους κολλητούς μου ψωνίσαμε το ’93, στην πιο άγονη περιοχή, κάτι οικόπεδα σε τιμή-ξεφτίλα, γιατί εκεί δεν πήγαινε κανένας. Και μετά ανεβοκατεβαίναμε σ’ αυτά τα κατσάβραχα σαν τους καλόγερους στα Μετέωρα. Σκεφτόμασταν να φτιάξουμε εκεί ένα μέρος, να το τιγκάρουμε στις γκόμενες και να τις κυνηγάμε σαν κότες ελεύθερης βοσκής. Δυστυχώς, οι τρεις στους τέσσερις παντρευτήκαμε σύντομα και δεν προλάβαμε την ασυδοσία ούτε μια χρονιά. Να σου πω, τώρα που το ξανασκέφτομαι, με τα χρόνια έγινε εμετική η ατμόσφαιρα στη Μύκονο, κι εγώ μέρος του θιάσου.
  • Του θιάσου που συγκροτούσε το λεγόμενο εγχώριο star system;

Με κάθε ειλικρίνεια, οι πιο πολλές παρουσίες μου σε διάφορες εκδηλώσεις ήταν αναγκαστικές. Κυρίως σε εκείνες των πελατών και διαφημιζομένων στις εταιρείες μου, γίνονταν σχεδόν κατ’ απαίτηση. Ζητούσαν από μένα και την Τζένη να παρευρεθούμε και μετά οι δημοσιοσχετίστες τους μοίραζαν τις φωτογραφίες μας στη δημοσιότητα. Σιγά μην είχαμε την όρεξη να τρέχουμε σε κάθε νταβαντούρι. Με το μαχαίρι στον λαιμό πηγαίναμε.
  • Διάβασα στο κείμενό σου ότι οι εφημερίδες είχαν πάντα την εξουσία και, τέλος πάντων, ότι αυτές μάζευαν τα λεφτά. Εσύ τόσα χρόνια στις εκδόσεις γιατί δεν αποτόλμησες να φτιάξεις μία;

Το σκέφτηκα σοβαρά δύο φορές τη μία με τον Θέμο πριν φτιάξει το «Πρώτο Θέμα». Τελικά κατάλαβα ότι υπήρχαν δύο λόγοι για τους οποίους δεν μπορούσα. Πρώτος, ότι δεν είχα τα κότσια να ζήσω την επόμενη μέρα όταν δεκάδες άνθρωποι θα με έπαιρναν τηλέφωνο να διαμαρτυρηθούν και να γκρινιάξουν για τα γραφόμενα. Γιατί πιστεύω ότι αν έχεις εφημερίδα πρέπει να «τη λες» σε όλους, χωρίς να υπολογίζεις φιλίες και γνωριμίες. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν ερεθίστηκα ποτέ με την ιδέα. Εμαθα χρόνια στο «πριγκιπικό» στυλ που έχουν τα περιοδικά και το ραδιόφωνο και πιστεύω ότι δεν θα ήμουν καλός σε αυτή τη δουλειά. Πάντα έλεγα και το πιστεύω ότι «ο καθένας στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες». Τώρα, βέβαια, έχω αλλάξει γνώμη. Δεν ξέρω αν είναι αργά, πάντως ιντερνετική εφημερίδα θα κάνω, που θα είναι όμορφη και καλή. Αν βέβαια κανένας καλός άνθρωπος με πιστέψει και επενδύσει.
  • Αφού έχεις την τηλεόραση, τώρα μου λες ότι ψάχνεις για δουλειά;

Πρώτον, όπως ξέρεις πολύ καλά, η τηλεόραση δεν αμείβει όπως κάποτε. Δεύτερον, αισθάνομαι έτοιμος να ξεκινήσω και πάλι πράγματα που θέλω. Πράγματα στα οποία να βάλω εγώ τη σφραγίδα μου, αφού όμως σταματήσω πρώτα τα χάπια. Τρίτον, θέλω να δουλεύω σαν τρελός. Ωστόσο λόγω πτώχευσης δεν έχω το δικαίωμα να έχω δική μου εταιρεία μέχρι να τα καθαρίσω όλα. Βαθύ μαγγανοπήγαδο. Αρα ανήκω σε εκείνους που ψάχνουν και μια άλλη δουλειά. Αν, λοιπόν, βρεθεί κανένας άνθρωπος που πιστεύει ότι μπορώ να φτιάξω πράγματα ακόμα, ας με πάρει τηλέφωνο. Αυτό μην το βάλεις στις αγγελίες αναζήτησης εργασίας. (γέλια)
  • Σε οδηγεί κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο να επανέλθεις στον χώρο του Τύπου;

Θέλω να ξαναγυρίσω για έναν και μόνο λόγο. Για τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου. Στις κόρες μου, που είναι μεγαλύτερες, τους έχουμε μιλήσει με την Τζένη εδώ και καιρό και ξέρουν πάρα πολύ καλά πού βρισκόμαστε σήμερα. Μου έγραψαν δύο πάνγλυκες κάρτες, στις οποίες και οι δύο μου λένε πόσο πιστεύουν σε μένα και πόσο πιστεύουν ότι θα τα ξανακαταφέρω. Ο πιτσιρικάς δεν έχει ανάγκη. Αυτός, έτσι κι αλλιώς, πιστεύει ότι εγώ είμαι ο πραγματικός Μπάτμαν και αυτός ο Ρόμπιν. Εχουμε και στολές…
  • Τα παιδιά έχουν μπροστά τους όλο το μέλλον για να αισιοδοξούν για το καλύτερο. Εσύ, όμως, πώς βιώνεις την πτώση;

Ο άνθρωπος που φαλίρει πρώτα μπαίνει στην άρνηση ότι μπορεί να του συμβαίνει αυτό, μετά περνάει στην αποδοχή, στην κατάθλιψη, κατόπιν παίρνει μια κόλλα χαρτί, τραβάει μια γραμμή στη μέση και γράφει ονόματα δεξιά και αριστερά. Αριστερά τα πολύ λίγα ονόματα αυτών που του στέκονται. Και είμαι ευτυχής γιατί ανακάλυψα ότι κάποιοι άνδρες και φίλοι τίμησαν αυτή την περίοδο αυτό που λέγεται ανδρική φιλία. Αυτή που κάποτε την είχα κάνει σημαία στα περιοδικά τόσο ώστε να με μισήσουν οι γυναίκες. Τώρα ξέρω ποιοι πραγματικά μας αγαπάνε και μένα και την Τζένη. Στο δεξί μέρος της σελίδας, που όπως καταλαβαίνεις χρειάζονται πολλές αράδες, μπαίνουν όλοι αυτοί που σε «αγαπούσαν» γι’ αυτό που ήσουν. Υστερα, αισθάνεσαι κομπλεξικά να βγεις έξω, να κινηθείς άνετα σε δημόσιους χώρους γνωρίζοντας το τι λέγεται πίσω από την πλάτη σου. Εξατμίζεσαι. Μένεις τότε κλεισμένος και κάνεις την αυτοκριτική σου, βιώνεις το αυτομαστίγωμά σου και προσπαθείτε με τον άνθρωπό σου να κρατηθείτε όρθιοι. Η πτώση φέρνει τεράστιες εντάσεις μέσα σ’ ένα σπίτι. Εκεί αποδεικνύεται ποια ζευγάρια αξίζουν να είναι μαζί και ποια όχι. Τώρα μέσα στην κρίση είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως έκανα καλά που παντρεύτηκα την Τζένη. Τέλος, πίνεις μερικά ποτήρια παραπάνω το βράδυ όταν ηρεμείς. Είναι αυτά που μαζί με τα χάπια πρέπει να τα κόψεις και να φύγεις μπροστά.
  • Νομίζεις ότι είναι αυτή την ώρα το περιβάλλον στον Τύπο κατάλληλο για επανεκκινήσεις από νέες αφετηρίες;

Αυτή τη στιγμή ζούμε ως Ελληνες ένα κραχ. Καταρρέει η οικονομία και καθημερινά σφραγίζονται μαγαζιά. Κάθε μέρα που περνάει στην Ελλάδα φαλιρίζουν εταιρείες, απολύονται άνθρωποι, καταρρέει το σύμπαν. Ο Τύπος, τρώγοντας τις σάρκες του, ασχολείται μόνο με την αποτυχία, που είναι και κεντρικό πρόβλημα στον χώρο του. Και δυστυχώς ασχολείται χαιρέκακα και όχι μόνο με μένα, τη στιγμή που διαλύεται η χώρα. Είναι τρελό αυτό. Δεν μπορείς να χαίρεσαι με την πτώση του άλλου, γιατί η κρίση είναι τέτοιου τύπου που δεν σώζει ούτε εσένα. Θεωρώ το πιο άνανδρο πράγμα, και δεν το έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου, το να χτυπάς γονατισμένους. Πιστεύω, τελειώνοντας, ότι όλο το αρνητικό που τρώω από κάποιους τώρα, δεν έχει καμιά σχέση με τη δουλειά μου, όπως προσπαθούν να πουν. Εχει σχέση με μένα και τη ζωή που έζησα.


ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου