Μετά τον Μητσοτάκη τι; (του Παντελή Σαββίδη)

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2016/12/blog-post_777.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+InfognomonPolitics+(InfognomonPolitics)

Η κυβέρνηση καταρρέει και συμπαρασύρει μαζί της και την ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος. Η προσπάθεια διατήρησης στην εξουσία μιας ομάδας εξουσιομανών που εκμεταλλεύτηκαν την αγανάκτηση των πολιτών από το παλιό πολιτικό σύστημα και τα θολά κελεύσματα μιας «Αριστεράς» στην ιδεολογία και «Δεξιάς» στην τσέπη, έχουν οδηγήσει τη χώρα σε τρομερά αδιέξοδα, τα οποία αντιμετωπίζονται μόνο με εκλογές.

Η… «πρώτη φορά Αριστερά» με την ανερμάτιστη πολιτική της φέρνει στην εξουσία την ελληνική Κεντροδεξιά, που με απλοϊκότερους όρους χαρακτηρίζεται και ως η ελληνική εκδοχή του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μόνος υπεύθυνος γι αυτήν την επανάκαμψη.

Είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο οι διορισμοί ημετέρων στον κρατικό μηχανισμό, και η προσδοκία των κυβερνητικών στελεχών, που επιδιώκουν να κρατηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο στην εξουσία, για μετατροπή των συμβάσεων των συγγενών τους σε αορίστου χρόνου, μετά την εκπλήρωση των προϋποθέσεων του νόμου.
Είναι αυτή η νοοτροπία της «ΣΥΡΙΖΑίας Αριστεράς» που κάνει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας όχι μόνο να δείχνουν ανοχή αλλά και να επιδιώκουν τον περιορισμό του ευρύτερου Δημοσίου. Αυτήν τη φορά η πολιτική περιορισμού του Δημοσίου θα τύχει ανταπόκρισης στην κοινωνία.
Έχει γίνει πλέον συνείδηση πως το πέρασμα της «Αριστεράς» από την εξουσία εκτράχυνε τα πολιτικά ήθη και την πολιτική πρακτική αντί να τα βελτιώσει.

Η ελληνική κοινωνία, μετά και από αυτήν την απογοήτευση, έχει οδηγηθεί σε έναν πολιτικό μηδενισμό. Δεν ελπίζει σε τίποτε.

Σε ένα τέτοιο πολιτικό κλίμα, ο κ. Τσίπρας και η παρέα με την οποία συγκυβερνά προσπαθούν να αλιεύσουν σε θολά νερά, οργιζόμενοι, δήθεν από τους Ευρωπαίους εταίρους τους και σηκώνοντας την παντιέρα της ιερής αγανάκτησης. Δεν τους πιστεύει πλέον κανένας εκτός από τα διαδικτυακά τρολ, που συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους, έναντι δέκα ευρώ, και κάποιους καρεκλοκένταυρους οι οποίοι ανησυχούν για την απώλεια της θέσης τους.
Το πλήγμα που επέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στον αριστερό χώρο δύσκολα αποκαθίσταται. Η Αριστερά ούτως ή άλλως αντιμετώπιζε δυσκολίες προσαρμογής στο νέο, υπό διαμόρφωσιν, διεθνές περιβάλλον – δέχθηκε και μια ηθική απαξίωση από τον πολιτικό αμοραλισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικό πως ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα δεν υφίσταται, πλέον. Υπάρχει μια εντυπωσιακή διαρροή πολιτικών στελεχών, και κυρίως οργανωμένων μελών, με αποτέλεσμα να έχει καταστεί ένας απλός γραφειοκρατικός μηχανισμός με τις κατά τόπους διοικήσεις να κρατούν απλώς τη σφραγίδα. Και φυσικά, να αναμένουν κάποια υλική ανταπόδοση από την κυβέρνηση.

Αυτή η απαξίωση της πολιτικής, και μάλιστα της αριστερής πρότασης από ένα κόμμα που υποσχόταν τον πολιτικό ριζοσπαστισμό, έδωσε τη χαριστική βολή στην ελληνική κοινωνία.

Ενδεχομένως ο κ. Τσίπρας να μετρά τις απώλειές του από τη συνεχιζόμενη παραμονή του στην κυβερνητική εξουσία, αλλά ένας εσμός στελεχών που απολαμβάνει ίδιον όφελος δεν δείχνει καμιά διάθεση αποχώρησης. Το ζήτημα είναι μέχρι πότε θα αντέξουν. Οριακό σημείο φαίνεται να είναι η αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων ή η συνειδητοποίηση πως τα εκλογικά ποσοστά τους εξαϋλώνονται.
Προφανώς, τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και μια ομάδα περί αυτόν θα σκέφτονται την επόμενη μέρα από μια σαρωτική ήττα τους και τις κινήσεις που θα κάνουν για να ελέγξουν το κόμμα τους με την ελπίδα επανάκαμψης. Αυτό βεβαίως θα συνέβαινε στην περίπτωση που η εκλογική ήττα ήταν αξιοπρεπής. Σε περίπτωση κατάρρευσης, όπως δείχνουν οι τάσεις που διαφαίνονται και εν πολλοίς καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις, ο πολιτικός χώρος που σήμερα καλείται ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αντέξει τη διάλυση.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Μετά τον Μητσοτάκη τι;
Διότι ο κ. Μητσοτάκης όλα δείχνουν πως θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός. Η αδυναμία σοβαρής συγκρότησης των άλλων κομματικών χώρων του πολιτικού φάσματος ενδεχομένως να του παράσχει τη δυνατότητα ακόμη και αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Αυτή η επιστροφή της Δεξιάς στα πολιτικά πράγματα είναι αποκλειστικά έργο του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι αναπόφευκτη.

Ο κ. Μητσοτάκης πριν από λίγες ημέρες περιέγραψε την πολιτική που θα ακολουθήσει τονίζοντας τρία στοιχεία: μείωση φόρων (ο κόσμος δεν μπορεί να καταβάλει, πλέον, τις φορολογικές του υποχρεώσεις), περιορισμός δημοσιονομικών δαπανών (έτσι λέγεται ο περιορισμός του Δημοσίου, π.χ.) και καλλιέργεια επενδυτικού κλίματος.
Με την προϋπόθεση ότι ο περιορισμός του Δημοσίου δεν θα δημιουργήσει οδυνηρά ανθρώπινα δράματα, οι τρεις θέσεις του κ. Μητσοτάκη είναι εκ των ων ουκ άνευ για τη χώρα. Δεν είναι σίγουρο αν επαρκούν.
Η μόνη περίπτωση να αρχίσει να περιορίζεται η κρίση είναι να γίνουν επενδύσεις στη χώρα και να θελήσουν οι δανειστές (κυρίως ο κ. Σόιμπλε) να βοηθήσουν την Ελλάδα με την αντιμετώπιση του χρέους. Αυτό το τελευταίο ο κ. Σόιμπλε μπορεί να το αποδεχθεί περισσότερο με μια κυβέρνηση Μητσοτάκη παρά Τσίπρα.
Ο κ. Τσίπρας διατηρείται στην εξουσία για να κάνει όση «βρόμικη δουλειά» έμεινε. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση οι Ευρωπαίοι εταίροι να τον διευκολύνουν, διότι η συμπεριφορά του απέχει πολύ από τη μέση αντίληψη του Ευρωπαίου πολιτικού ή πολίτη.

Το στιλ του καλού και υπάκουου παιδιού στις ευρωπαϊκές συναντήσεις, και του ριζοσπάστη αριστερού εκτός της αίθουσας συνεδριάσεων, είναι ό,τι απεχθέστερο στην Ευρώπη. Και ο κ. Τσίπρας ως πολιτικός είναι ακριβώς αυτό.

Παραμένει άγνωστο αν, ακόμη, υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να ξεγελά. Αλλά ο πολιτικός μαζοχισμός δεν είναι φαινόμενο άγνωστο στην ελληνική πολιτική εμπειρία.
Άρα το τοπίο, από άποψη πολιτικών εξελίξεων, άρχισε να διαμορφώνεται. Το ερώτημα όμως παραμένει: Μετά τον Μητσοτάκη τι;
Πολλοί απεύχονται τη δυνατότητα του κ. Τσίπρα, μετά από μια εκλογική ήττα, να μπορέσει να επανασυσπειρώσει το κόμμα του ή να δημιουργήσει κάτι άλλο.
Μια εναλλακτική λύση, όμως, θα πρέπει να συγκροτηθεί. Σε αυτήν την επιχείρηση θα πρέπει να λάβουν μέρος όλες οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας. Οικονομικοί παράγοντες, διανοούμενοι, πολιτικές δυνάμεις. Είναι όρος εθνικής επιβίωσης.
Ένας νέος δυναμικός σχηματισμός που θα διακρίνεται από εμμονή στις αρχές της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι όρος σωτηρίας για τη χώρα και το λαό της.

http://www.pontos-news.gr/article/157886/meta-ton-mitsotaki-ti