Έχει ειπωθεί σε πολλές περιπτώσεις και με πολλές ευκαιρίες. Η άσκηση της εξουσίας είναι ένα ιδιαίτερα απαιτητικό επάγγελμα. Επίζηλο αλλά και με τεράστιες ευθύνες.
Δεν προσφέρεται ούτε δίκην ρεπορτάζ, ούτε για αβασάνιστες περιγραφές και χαζοβιόληδες παρατηρητές. Συνήθως μάλιστα είναι η πρόκληση για το ακατόρθωτο. Ούτε εξυπνάδα είναι, ούτε πολύ περισσότερο προσόν, απλά να το διαπιστώνεις.
Η περίπτωση του Σκοπιανού, είναι κραυγαλέο παράδειγμα σύγχυσης ρόλων και στοχεύσεων. Συγχρόνως είναι και επιτομή της χαμηλής ποιότητας, του πολιτικού προσωπικού που διεκδίκησε λόγο σε αυτό.
Παρουσιάστηκε αρχικά ως απλή περίπτωση ονοματολογικής διαφοράς. Κάτι σαν καπρίτσιο. Για να αντιμετωπιστεί ενδεχόμενα με τρόπο απαξιωτικό, σε σχέση μάλιστα από τα οικονομικά μας προβλήματα, ‘που δε λένε να τελειώσουν’. Μια εξοργιστική ‘νουθεσία’ ότι δεν είναι δήθεν για εμάς τέτοιου είδους πολυτέλειες.
Είναι όμως έτσι? Η άμεση απάντηση είναι, ασφαλώς και όχι. Η όλη κατασκευή διεκδίκησης της Μακεδονίας από το μόρφωμα στα σύνορά μας, εξυπηρέτησε εξ αρχής και αποκλειστικά επεκτατικές επιδιώξεις. Σε βάρος της πατρίδας μας και με το πρόσχημα εξυπηρέτησης της διεθνιστικής ιδεολογίας. Όπου όλοι οι Βαλκάνιοι χρησιμοποίησαν για την προαγωγή ‘εθνικών τους στοχεύσεων’. Λυπηρή και πικρή η αντιπαραβολή με τα ‘αδελφά τους’ κόμματα στην Ελλάδα. Χιλιοειπωμένη ωστόσο και χωρίς να μπορεί να προσφέρει τίποτα πρόσθετο στην παρούσα διαχείριση.
Δεδομένης λοιπόν της σκοπιμότητας επιλογής του ονόματος για την εξυπηρέτηση αντίθετων, με τα εθνικά μας, συμφερόντων, το εύλογο ερώτημα είναι γιατί παραμένει. Και ακόμα περισσότερο γιατί θα πρέπει καθ’ οιονδήποτε τρόπο να την αποδεχθούμε. Το επιχείρημα ότι ούτως ή άλλως έχουν γίνει δεκτά με προσωρινή ονομασία στον ΟΗΕ που περιέχει το όρο Μακεδονία, στερείται σοβαρότητας. Ήταν μια εξέλιξη που δεν μπορούσαμε να αποτρέψουμε. Ούτε βέτο έχουμε στον ΟΗΕ, ούτε την πλειοψηφία μπορούσαμε να αποκτήσουμε ή να αναλώσουμε πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο στην κατεύθυνση αυτή. Αν αυτή η είσοδος στον ΟΗΕ, με την προσωρινή ή τη ‘συνταγματική τους ονομασία’ από 140 ή το σύνολο των κρατών τους αρκεί, θα φανεί σε βάθος χρόνου. Η είσοδος στις μεγάλες Δυτικές Συμμαχίες είναι που πρώτιστα τους ενδιαφέρει. Και στην περίπτωση αυτή και λόγο έχουμε και οικοδεσπότες είμαστε. Η επιβίωση του κρατικού τους μορφώματος, δοκιμάζεται στον χρόνο. Και ήταν καταλυτική η συνδρομή μας (Βλ. Αρατσίνοβο, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από τα Σκόπια, όπου οι Αλβανικές παραστρατιωτικές οργανώσεις, είχαν φτάσει λίγα χρόνια πριν) στη διατήρηση της συνοχής τους.
Η καλή μας διάθεση έχει αποδειχθεί πολλαπλά. Η εμμονή τους στη διεκδίκηση του ονόματος της Μακεδονίας και της ουσιαστικής αμφισβήτησης της συνοχής του Ελληνικού κράτους, δείχνει τουλάχιστον κουτοπονηριά. Και όταν εξόφθαλμα την επιδεικνύουν, την χρονική στιγμή που έχουν όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη μας, δε χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη, ακόμα και από τον πιο καλοπροαίρετο, να καταλάβει πως θα ενεργήσουν όταν δεν θα μας έχουν καμία σχετική ανάγκη. Αρκούν οι εμπλοκές με την Τουρκία στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και οι έριδες για συνοριακά θέματα μεταξύ Κροατίας και Σλοβενίας, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να φορτώσουμε τους συμμάχους μας με νέα προβλήματα.
Κωμική παραφυάδα είναι και οι παραφιλολογούντες περί δήθεν προβλημάτων ‘εθνικισμού’ και δήθεν χαμένων σκοπών. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία φαντασιώνονται κοσμοπολιτισμό χωρίς ποτέ να έχουν υπάρξει κοινωνοί του. Θυμίζουν αποφοίτους Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών ή λάθρα εισαχθέντων στα Πανεπιστήμια, που έχουν άποψη για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα προβλήματά της. Προϊόντα της εποχής του περίπου και των εύκολων λύσεων, που ένιοι εξ αυτών απέκτησαν θέση στο πολιτικό σκηνικό, ως συνέπεια αλλά και αιτία της κατάρρευσής του. Που περιμένουν να δουν που κλίνει η πλάστιγγα για να πάρουν θέση. Και ας έχουν εν τω μεταξύ ξεπουλήσει αρχές, ονόματα και θέσεις που δεν τους ανήκουν. Γιουσουφάκια παππούδων και γιαγιάδων, που μόνη τους μάχη ήταν αυτή της φωτογραφίας και της αναφοράς τους στα μονόστηλα. Χωρίς θέση για την πολιτική και την ουσία της. Την οποία στην τελική και δεν καταλαβαίνουν. Στη Μακεδονία θα κολλήσουν?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου