Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Κυριακή 1 Μαΐου 2011
«Πόλεμος στη Λιβύη: δεν είναι το πετρέλαιο, αλλά το νόμισμα και τα δάνεια»
http://anemogastri.blogspot.com/2011/05/blog-post_2446.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FKEJq+%28%CE%91%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%29
Από το Inprecor (via Σεισάχθεια) – (δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Information Clearing House, μετάφραση: inprecor)
Του John Perkins
Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Robert Zoellick είπε ότι ελπίζει ο οργανισμός να έχει έναν ρόλο στην ανοικοδόμηση της Λιβύης όταν η χώρα εξέλθει από την τρέχουσα αναταραχή. O Zoellick, μιλώντας στο πάνελ μιας εκδήλωσης, επεσήμανε τον ρόλο που ανέλαβε εγκαίρως η τράπεζα στην ανοικοδόμηση της Γαλλίας, της Ιαπωνίας και άλλων χωρών μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
«Με τον όρο ανοικοδόμηση σήμερα εννοούμε την Ακτή του Ελεφαντοστού, εννοούμε το νότιο Σουδάν, εννοούμε τη Λιβερία, τη Σρι Λάνκα και ελπίζω ότι θα εννοούμε και τη Λιβύη» είπε ο Zoellick. Όσον αφορά την Ακτή του Ελεφαντοστού, ο Zoellick, όπως είπε, ήλπιζε ότι μέσα «σε δύο εβδομάδες» η τράπεζα θα προωθούσε «περίπου εκατό εκατομμύρια δολάρια ως υποστήριξη έκτακτης ανάγκης».
Στις Ηνωμένες Πολιτείες ακούμε διάφορους εκπροσώπους από ποικίλες πλευρές να προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί βρισκόμαστε (οι Αμερικανοί) ξαφνικά μπλεγμένοι σε έναν ακόμη πόλεμο της Μέσης Ανατολής. Και πολλοί από εμάς πιάνουν τον εαυτό τους να αναρωτιέται σχετικά με τις επίσημες δικαιολογίες που διατυπώνονται. Γνωρίζουμε καλά ότι οι αληθινές αιτίες συζητούνται σπάνια στα μέσα ενημέρωσης ή από την κυβέρνησή μας.
Αν και η πλέον λογική εξήγηση για την εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο στη Λιβύη σχετίζεται με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, και ειδικότερα το πετρέλαιο, αυξάνεται διαρκώς και ο αριθμός εκείνων που διαφωνούν με την εξήγηση αυτή.
Οι διαφωνίες αυτές, κατά κύριο λόγο, εστιάζουν το ενδιαφέρον τους γύρω από την οικονομική σχέση της Λιβύης με την Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την Τράπεζα Διεθνών Διευθετήσεων (BRI) και τις πολυεθνικές εταιρείες.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ η κεντρική τράπεζα της Λιβύης ανήκει κατά 100% στο κράτος. Και στα θησαυροφυλάκιά της, σύμφωνα πάντα με το ΔΝΤ, εκτιμάται ότι υπάρχουν σχεδόν 144 τόνοι χρυσού.
Τη σημασία του επίσης έχει το γεγονός ότι τους μήνες που προηγήθηκαν του ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που επέτρεψε στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να επέμβουν στη Λιβύη, ο Μουάμαρ Καντάφι ανοιχτά υπερθεμάτιζε υπέρ της δημιουργίας ενός νέου νομίσματος, το οποίο θα συναγωνιζόταν το δολάριο και το ευρώ.
Πράγματι κάλεσε τα αφρικανικά και μουσουλμανικά κράτη να συμμετάσχουν σε μια συμμαχία, η οποία θα έκανε νόμισμά της αυτό το νέο νόμισμα, το χρυσό Δηνάριο, και θα το αναγνώριζαν ως μοναδικό νόμισμα για τις συναλλαγές τους και το συνάλλαγμά τους. Με άλλα λόγια, θα πωλούσαν το πετρέλαιο και άλλα προϊόντα στις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο μόνο για χρυσά Δηνάρια.
Οι ΗΠΑ και οι άλλες χώρες της G8, η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ, η BIS, και οι πολυεθνικές εταιρείες δεν χαίρονται ιδιαίτερα με τους ηγέτες που απειλούν την κυριαρχία τους στις αγορές παγκόσμιου νομίσματος ή που εμφανίζονται να κινούνται μακριά από το διεθνές τραπεζικό σύστημα που ευνοεί την κυριαρχία των πολυεθνικών. Ο Σαντάμ Χουσέιν είχε υποστηρίξει πολιτικές παρόμοιες με αυτές που εξέφρασε ο Καντάφι λίγο πριν οι ΗΠΑ στείλουν τα στρατεύματά τους στο Ιράκ.
Στις ομιλίες μου το βρίσκω συχνά απαραίτητο να υπενθυμίσω στο ακροατήριο ένα σημείο που σε μένα φαίνεται προφανές, αλλά παρανοείται από τόσους πολλούς: ότι η Παγκόσμια Τράπεζα στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου μια Παγκόσμια Τράπεζα: είναι, μάλλον μία Αμερικανική τράπεζα. Ομοίως ο πιο στενός αμφιθαλής αδελφός της, το ΔΝΤ.
Στην πραγματικότητα, εάν κάποιος εξετάσει τα εκτελεστικά συμβούλια της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ και τα δικαιώματα ψήφου στον πίνακα που κάθε μέλος του διαθέτει, αντιλαμβάνεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ελέγχουν περίπου 16% των ψηφοφοριών στην Παγκόσμια Τράπεζα – (έναντι 7% περίπου της Ιαπωνίας, το δεύτερο μεγαλύτερο μέλος, 4,5% της Κίνας, 4,0% της Γερμανίας και 3,8% του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας).
Αναλόγως ελέγχουν σχεδόν το 17% των ψήφων του ΔΝΤ (έναντι 6% που έχουν περίπου η Ιαπωνία και η Γερμανία και σχεδόν 5% που έχουν το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία). Επιπλέον οι ΗΠΑ έχουν το δικαίωμα βέτο σε όλες τις σημαντικές αποφάσεις και, ας μην ξεχνάμε, ο πρόεδρος των ΗΠΑ διορίζει τον πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας. Μετά από όλα αυτά μπορούμε ν’ αναρωτηθούμε:
● Τι συμβαίνει όταν ένα «παρείσακτο» κράτος, όπως η Λιβύη, απειλεί να γονατίσει το τραπεζικό σύστημα που ωφελεί την κυριαρχία των πολυεθνικών εταιρειών;
● Τι συμβαίνει σε μια «αυτοκρατορία» όταν δεν μπορεί πλέον αποτελεσματικά να είναι απροκάλυπτα ιμπεριαλιστική;
Ένας καθορισμός «της αυτοκρατορίας» (Στο βιβλίο μου The Secret History of the American Empire) λέει ότι αυτοκρατορία είναι ένα κράτος που εξουσιάζει άλλα κράτη επιβάλλοντας το νόμισμά του στα εδάφη που βρίσκονται υπό τον έλεγχό του. Η αυτοκρατορία διατηρεί μια μεγάλη στρατιωτική δύναμη που είναι έτοιμη να προστατεύσει το νόμισμα και ολόκληρο το οικονομικό σύστημά της, του οποίου η διαιώνιση θα στηριχτεί στη χρήση ακραίας βίας, εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο.
● Αυτό έκαναν οι αρχαίοι Ρωμαίοι.
● Έτσι έκαναν οι Ισπανοί και οι Βρετανοί κατά τη διάρκεια οικοδόμησης της αυτοκρατορίας τους.
● Τώρα οι ΗΠΑ ή, πιο συγκεκριμένα, η κυριαρχία των πολυεθνικών, κάνουν το ίδιο πράγμα και εμφανίζονται αποφασισμένες να τιμωρήσουν τον οποιονδήποτε προσπαθήσει να τους σταματήσει. Ο Καντάφι είναι μόνο το πιο πρόσφατο παράδειγμα.
Το να αντιληφθεί κανείς τον πόλεμο ενάντια στον Καντάφι ως έναν πόλεμο για την υπεράσπιση της αυτοκρατορίας είναι ένα βήμα που βοηθά στην κατεύθυνση να αναρωτηθεί αν επιθυμεί να συνεχίσει αυτή την πορεία οικοδόμησης της αυτοκρατορίας ή αν, αντίθετα, θέλει να τιμήσει τις δημοκρατικές αρχές που διδασκόμαστε να πιστεύουμε ότι είναι τα θεμέλια της χώρας μας.
Η ιστορία διδάσκει ότι οι αυτοκρατορίες δεν αντέχουν στον χρόνο: είτε καταρρέουν είτε νικιούνται. Ακολουθούν πόλεμοι και μια άλλη αυτοκρατορία γεμίζει το κενό. Το παρελθόν στέλνει αναγκαστικά ένα μήνυμα. Πρέπει να αλλάξουμε. Δεν μπορούμε να παρακολουθούμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται.
Ας μην επιτρέψουμε σε αυτήν την αυτοκρατορία να καταρρεύσει και να αντικατασταθεί από μια άλλη. Αντ' αυτού ας δεσμευτούμε να δημιουργήσουμε μια νέα συνείδηση. Ας μας εμπνεύσουν οι λαϊκές κινητοποιήσεις στη Μέση Ανατολή – οι οποίες ενθαρρύνονται από τις νεολαίες που πρέπει να ζήσουν με το μέλλον και τροφοδοτούνται με «καύσιμα» μέσω των κοινωνικών δικτύων – για να απαιτήσουμε να δεσμευθεί η χώρα μας, τα οικονομικά όργανά μας και οι πολυεθνικές εταιρείες που εξαρτώνται από μας, για να αγοράσουμε τα αγαθά και τις υπηρεσίες τους, στην κατεύθυνση της συμμετοχής ενός κόσμου που είναι βιώσιμος, ειρηνικός και με ευμάρεια για όλους.
Είμαστε στο χαμηλότερο σημείο. Έχει έρθει ο καιρός και για μένα αλλά και για εσάς να προχωρήσουμε πέρα από αυτό το κατώτατο όριο, να κινηθούμε πέρα από το σκοτεινό κενό της σκληρής εκμετάλλευσης και απληστίας, προς τη συμπόνια και τη συνεργασία.
* Ο John Perkins είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Εξομολογήσεις ενός οικονομικού εκτελεστή» (και, κατά δήλωσή του, οικονομικός εκτελεστής της εταιρείας Chas T. Main μεταξύ 1971 - 1981).
Ένα λάθος βήμα στη Μέση Ανατολή θα επιφέρει τον Αρμαγεδδών (Μέρος 2ο)
http://greeknation.blogspot.com/2011/05/2.html
Η Λιβύη και η Συρία είναι δύο χώρες όπου τα υπάρχοντα καθεστώτα έχουν ισχυρά εξουσιαστικά θεμέλια και διαθέτουν ισχυρές ένοπλες και παραστρατιωτικές μονάδες που τα στηρίζουν.
Έτσι η αλλαγή που νόμιζαν κάποιοι πως θα έρθει εν ριπεί οφθαλμού και χωρίς να χυθούν ποτάμια αίματος, δεν ήρθε και φυσικά δεν θα έρθει. Αντίθετα μέρα με την μέρα, όπως είχαμε προειδοποιήσει από τις αρχές του περασμένου Ιανουαρίου, η κατάσταση θα περιπλέκεται ολοένα και περισσότερο και θα βυθίζει μέσα σε μια αέναη δίνη χωρίς πυθμένα, τους επίδοξους κυβερνήτες αλλά και τα κράτη με νεοαποικιακές επιδιώξεις.
Λιβύη
Η Λιβύη όπως τελικά αποδείχθηκε, είναι μια δύσκολη υπόθεση. Και φυσικά οι ευρωπαϊκές δυνάμεις που προσπάθησαν και προσπαθούν να διώξουν με τη χρήση βίας τον Μουαμάρ Καντάφι από την εξουσία, δείχνουν πως οδηγούνται σε αδιέξοδο. Σίγουρα όπως έλεγε και ο Καρλ Φον Κλαούσεβιτς, οι ένοπλες δυνάμεις ασκούν πολιτική. Όμως ποια πολιτική ασκείται, όταν οι ένοπλες δυνάμεις επεμβαίνουν χωρίς οργανωμένο πολιτικό σχέδιο; Η ένοπλη εμπλοκή του ΝΑΤΟ πήρε έναν μανδύα ανθρωπιστικής επέμβασης και φυσικά με επιλεγμένη εμπλοκή και βομβαρδισμούς ακριβείας. Το οξύμωρο είναι πως όλα αυτά, έγιναν χωρίς να εξαντληθούν όλες οι προσπάθειες για την εξεύρεση μιας πολιτικής λύσης ή όπως λέγεται: οι «διπλωμάτες δεν “ίδρωσαν” πριν επέμβουν οι στρατιωτικοί».
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα στη Λιβύη. Επικρατεί ένα πραγματικό πανδαιμόνιο και οι δυνάμεις του Μουαμάρ Καντάφι, δείχνουν ναι μεν να έχουν πληγεί αλλά παραμένουν ουσιαστικά αρκετά ισχυρές για να αντιμετωπίζουν τους αντικαθεστωτικούς και να διεκδικούν με αξιώσεις την ήττα των αντιπάλων τους στο πεδίο των επιχειρήσεων. Και δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το γεγονός, πως ο λίβυος ηγέτης προσπαθεί με νύχια και δόντια να μετατρέψει τον εμφύλιο, σε διακρατική σύγκρουση εμπλέκοντας την Τυνησία αρχικά και ίσως την Αίγυπτο ή κάποια γειτονική υποσαχάρια χώρα, ώστε να δημιουργήσει εύρος μετώπου ικανού να καταπιεί στρατηγικά τις επιχειρήσεις του αντιπάλου.
Οι σχεδιαστές και στρατηγιστές του ΝΑΤΟ, υποτίμησαν τις δυνατότητες και κυρίως το σθένος του Μουαμάρ Καντάφι, πιστεύοντας σε μια εύκολη νίκη, λόγω της τεχνολογικής ανωτερότητας τους. Έκαναν όμως το λάθος που χαρακτηρίζει τις αλαζονικές- λόγω ισχύος -χώρες και τώρα είναι αναγκασμένες εκ των πραγμάτων να εμπλακούν ακόμα περισσότερο στη σύγκρουση, αν επιθυμούν να σταματήσουν την προέλαση των δυνάμεων του Μουαμάρ Καντάφι.
Και το αξιοπρόσεκτο είναι πως παρά τα μαθήματα που έχει δώσει η πρόσφατη ιστορία των τελευταίων 40 ετών και τα διδάγματα των πολέμων στην Ινδοκίνα, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Σομαλία και αλλού, όπου η τεχνολογική υπεροχή δεν είναι αρκετή για να αντιμετωπίσει το σθένος ενός λαού να αντισταθεί- ακόμα και αν αυτός κατακτηθεί εδαφικά - ο σχεδιασμός της «υψηλής στρατηγικής» είναι απών επιδεκτικά.
Οι δυνάμεις που μάχονται τον Μουαμάρ Καντάφι θα αργήσουν να επικρατήσουν στα πεδία των επιχειρήσεων. Και η μαζική εμπλοκή χερσαίων δυνάμεων εκ μέρους του ΝΑΤΟ θα είναι αναπόφευκτη, έστω και αν αυτή θα πάρει τη μορφή επιχειρήσεων ειδικών δυνάμεων για την κοινή γνώμη. Η διαχείριση της επόμενης ημέρας θα είναι η δυσκολότερη και η πιο επώδυνη.
Επίλογος
Αυτό πάντως που πρέπει να αναγνωρίσουμε είναι πως η Ουάσιγκτον σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν δρα πιο ήπια στο ζήτημα της Συρίας σε σχέση με την Λιβύη. Όχι πως δεν θα ήθελε να δει το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Ασάντ να καταρρέει. Όμως αν καταρρεύσει ίσως είναι περισσότερα αυτά που έχει να χάσει από αυτά που έχει να κερδίσει. Με στρατιωτική εμπλοκή στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Μερική στρατιωτική εμπλοκή στη Λιβύη, με τεράστια εσωτερικά προβλήματα, με μια Κίνα και μια Ρωσία να διεκδικούν επί ίσοις όροις την πρωτοκαθεδρία στον πλανήτη, σίγουρα οι ΗΠΑ δεν θα ήθελαν μια κύρια έκρηξη του ηφαιστείου της Μέσης Ανατολής, του οποίου τη δύναμη των εκρήξεων του γνωρίζουν πλέον και από ιδία πείρα.
Πλέον και οι στενοί σύμμαχοι των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, οι Ισραηλινοί, ούτε να το σκέφτονται δεν θέλουν για μια ενδεχόμενη στρατιωτική επιχείρηση κατά της Συρίας από τους Δυτικούς. Ηδη είχαν προειδοποιήσει για την αστοχία της εμπλοκής στη Λιβύη, τώρα παρατηρούν απογοητευμένοι την πορεία των επιχειρήσεων φοβούμενοι πως αυτές δεν αποδυνάμωσαν αλλά ενίσχυσαν τον Μουαμάρ Καντάφι, καθιστώντας την απομάκρυνσή του δυσκολότερη όσο ποτέ.
Τώρα για την κατάσταση στη Συρία, θεωρούν πως αυτή είναι «εσωτερικό πρόβλημα» του καθεστώτος και τηρούν ίσες αποστάσεις, άσχετα αν οι υπηρεσίες πληροφοριών του εβραϊκού κράτους βρίσκονται σε συναγερμό. Αυτό εξάλλου οφείλει να κάνει και κάθε κράτος που επιθυμεί την επιβίωσή του: να μη το βρει η λαίλαπα απροετοίμαστο.
Και βέβαια για την ελληνική περίπτωση ούτε λόγος να γίνεται. Οι εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στη Μέση Ανατολή, αλλάζουν το γεωπολιτικό χάρτη, τις ισορροπίες και τις συμμαχίες, δεδομένα που θα επηρεάσουν άμεσα τα ελληνικά συμφέροντα για τα επόμενα 40 χρόνια. Στην Αθήνα απλά παρακολουθούμε και απλά περιμένουμε. Και όπως φαίνεται, έτσι απλά θα μας παραμερίσουν ξανά και έτσι απλά πλήρως ηττημένοι και παραγκωνισμένοι, θα τα φορτώσουμε πάλι όλα στον «ξένο δάκτυλο» που θέλει το κακό μας…
Επιστρέφοντας και κλείνοντας αυτό το άρθρο-ανάλυση, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως οι αλλαγές που συντελούνται αυτή τη στιγμή στη Μέση Ανατολή είναι κοσμογονικές αφενός και αφετέρου είναι ένας σύγχρονος Γόρδιος Δεσμός που χρειάζεται να λυθεί και όχι να κοπεί. Η εμπλοκή πρέπει να είναι πολιτική και όχι στρατιωτική. Όχι γιατί είναι αδύνατη ή μη εφικτή, αλλά γιατί είναι αστάθμητη και ακόμη και ένας περιορισμένος πόλεμων σκοπών, μπορεί να εξελιχθεί σε έναν ολοκληρωτικό και απόλυτο πόλεμο, όπου όλοι θα μάχονται εναντίον όλων με όσα μέσα διαθέτουν, με τον πλανήτη να υφίσταται μαζικά τις συνέπειες αυτής της κλιμάκωσης.
Και η ιστορία ως μεγάλος δάσκαλος μας το έχει διδάξει αυτό αρκετές φορές, πως η στρατιωτική εμπλοκή πρέπει να είναι η τελευταία λύση, όταν όλα τα άλλα μέσα έχουν αποτύχει. Και ιδιαίτερα σε τέτοιες ασταθείς γεωπολιτικές περιοχές, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος οι πολιτικοί να υποταχθούν στους στρατιωτικούς. Και οι στρατιωτικοί ξέρουν να πολεμούν για να πετύχουν τους στόχους τους και όχι να διαπραγματεύονται.
Εξάλλου, όπως λέει χαρακτηριστικά και ένα αραβικό σοφικό: «Η Μέση Ανατολή είναι σα μια χαμένη καμήλα στην έρημο. Ενώ όλοι τη θεωρούν νεκρή, αυτή επιβιώνει και φτάνει στον προορισμό της».
Ένα λάθος βήμα στη Μέση Ανατολή θα επιφέρει τον Αρμαγεδδών (Μέρος 1ο)
Του Μανώλη Κυπραίου
Μετά τον άνεμο του παναραβισμού που σάρωσε τις αραβικές χώρες από τα τέλη της δεκαετίας του ΄50 έως τον πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ το 1973, ένας νέος άνεμος, αυτή τη φορά με αίτημα τη Δημοκρατία, σαρώνει τα κράτη του αραβικού κόσμου.
Η Τυνησία αποτέλεσε την αρχή, συνέχισε η Αίγυπτος, ακολούθησε η Λιβύη, το Μπαχρέιν, η Ιορδανία, η Υεμένη και η Συρία.
Όμως, η εξέλιξη της κατάστασης δεν ήταν τόσο «μαλακή» όσο στην περίπτωση της Τυνησίας, της Αιγύπτου και της Ιορδανίας, όπου οι όποιες αλλαγές έγιναν ουσιαστικά αναίμακτα. Η Λιβύη και η Συρία είναι δύο χώρες όπου τα υπάρχοντα καθεστώτα έχουν ισχυρά εξουσιαστικά θεμέλια και διαθέτουν ισχυρές ένοπλες και παραστρατιωτικές μονάδες που τα στηρίζουν.
Έτσι η αλλαγή που νόμιζαν κάποιοι πως θα έρθει εν ριπή οφθαλμού και χωρίς να χυθούν ποτάμια αίματος, δεν ήρθε και φυσικά δεν θα έρθει. Αντίθετα μέρα με την μέρα, όπως είχαμε προειδοποιήσει από τις αρχές του περασμένου Ιανουαρίου, η κατάσταση θα περιπλέκεται ολοένα και περισσότερο και θα βυθίζει μέσα σε μια αέναη δίνη χωρίς πυθμένα, τους επίδοξους κυβερνήτες αλλά και τα κράτη με νεοαποικιακές επιδιώξεις.
Συρία
Η κατάσταση στη Συρία είναι η πιο περίπλοκη, αν και η Συρία δεν είναι τόσο πλούσια σε φυσικούς πόρους όπως η Λιβύη. Όμως η Δαμασκός έχει καταφέρει να «υπονομεύσει» ολόκληρη τη Μέση Ανατολή έτσι ώστε σε περίπτωση κατάρρευσης του καθεστώτος μπορεί να πυροδοτήσει τα «εκρηκτικά» προκαλώντας πραγματική κόλαση.
Το καθεστώς της Συρίας έχει προβεί σε σφοδρότερες επιθέσεις και πολύ περισσότερες δολοφονίες πολιτών από ότι η ηγεσία του Καντάφι όπως τουλάχιστον έχει γίνει γνωστό μέχρι σήμερα. Και ενώ στην περίπτωση της Λιβύης η αντίδραση ήταν άμεση και στρατιωτικής μορφής, στην περίπτωση της Συρίας είναι έμμεση και χαμηλής έντασης.
Ο λόγος είναι η συμμαχία της Συρίας με το Ιράν και φυσικά πως τα κέντρα επιχειρήσεων οργανώσεων όπως η Χεζμπολάχ και η Χαμάς, βρίσκονται είτε επί συριακού εδάφους, είτε επί συριακής προστασίας.
Τι σημαίνουν πρακτικά όλα αυτά;
Αν δυνάμεις π.χ. των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ-με δεδομένη την αποχή της Τουρκίας-εξαπέλυαν επίθεση κατά της Συρίας, είναι εξαιρετικά πιθανό πως θα εμπλεκόταν και το Ιράν. Όχι μόνο λόγω της στρατιωτικής συμμαχίας που έχουν τα δύο κράτη, αλλά και λόγω του ότι το Ιράν θα έχανε ουσιαστικά το μοναδικό κρατικό σύμμαχό του στην περιοχή.
Αυτό θα σημάνει αυτόματα ότι το Ιράν θα εμπλακεί σε πόλεμο με τις ΗΠΑ, ο Περσικός Κόλπος θα μετατραπεί σε πεδίο αεροναυτικών επιχειρήσεων γιγαντιαίας κλίμακας, η ροή του πετρελαίου θα πάψει, οι σιϊτες σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή θα ξεσηκωθούν, ο Λίβανος θα «πάρει φωτιά» ξανά, οι συριακές ένοπλες δυνάμεις πιθανά να επιτεθούν εναντίον του Ισραήλ ως αντιπερισπασμό, εξαπολύοντας μια τετραπλή επίθεση εναντίον του εβραϊκού κράτους (Από τα υψώματα του Γκολάν οι Σύριοι, από το Λίβανο η Χεζμπολάχ, από τη Γάζα η Χαμάς και μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων στο εσωτερικό του Ισραήλ). Και φυσικά το φαινόμενο του ντόμινο δεν σταματά εκεί. Τόσο η Συρία, όσο και το Ιράν έχουν τη δυνατότητα να πλήξουν με ανορθόδοξα μέσα το εσωτερικό των χωρών που εμπλέκονται σε μια ενδεχόμενη επέμβαση, μεταφέροντας τις επιχειρήσεις μέσα στα αστικά τους κέντρα. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι και πραγματικός εφιάλτης για όλες τις μεγάλες δυνάμεις.
Μερικές «παλαιού τύπου» επιχειρήσεις τύπου 11η Σεπτεμβρίου, ίσως αποδειχθούν καθοριστικότερες από την τεχνολογική ανάπτυξη, για να ηττηθούν οι προηγμένες στρατιωτικά αλλά μωρές στρατηγικά και πολιτικά μεγάλες δυνάμεις.
Και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται πως και η Συρία και το Ιράν διαθέτουν βαλλιστικούς πυραύλους εδάφους-εδάφους με τη δεύτερη να διαθέτει πυραύλους ικανούς να πλήξουν ακόμα και την καρδιά της Ευρώπης…
Στην όλη κατάσταση δεν πρέπει να λησμονούμε και δύο ισότιμους και ισχυρούς παίκτες στην παγκόσμια γεωστρατηγική σκακιέρα, την Κίνα και τη Ρωσία. Και οι δύο χώρες, ούτε να το σκέφτονται δεν θέλουν πως η Δύση σχεδιάζει μια στρατιωτική εμπλοκή στη Συρία. Και το βέβαιο είναι πως το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν θα καταφέρει ποτέ να δώσει το «πράσινο φως» σε μια τέτοια επέμβαση.
Η αρνησικυρία του Πεκίνου και της Μόσχας πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Στενοί σύμμαχοι και συνεργάτες τόσο με τη Δαμασκό όσο και την Τεχεράνη, οι δύο μεγάλες δυνάμεις δεν θα επιστρέψουν όχι μόνο λόγω συμφωνιών, αλλά και για λόγους που άπτονται των στρατηγικών τους συμφερόντων και της αίγλης τους, στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Λιβύης.
Και το σίγουρο είναι πως αν οι δυτικοί το αποφασίσουν σίγουρα θα βρουν στις θερμές θάλασσες μοίρες του κινεζικού και του ρωσικού στόλου να τους προειδοποιούν πως ενδεχόμενη επίθεση θα επιφέρει κλιμάκωση.
Η ΦΙΕΣΤΑ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΕΚΑΡΑ!
ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΛΗΤΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΝΙΚΟΥ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ!
http://www.aek365.gr/a-117872/ta-dakrua-tou-lumpe.htmΟ Νικόλας «έσπασε» στη συνέντευξη Τύπου όταν αφιέρωσε αυτό το Κύπελλο σε δύο μικρά παιδιά, ΑΕΚτζήδες, που είναι στο κρεβάτι του πόνου - Αναλυτικά όσα είπε ο Λυμπερόπουλος σε μία κατάθεση ψυχής για όλα
«Είμαι ευτυχισμένος για την κατάκτηση αυτού του τροπαίου. Είναι πολύ σημαντικό για την ομάδα μας σε μία δύσκολη χρονιά. Εύχομαι πραγματικά αυτός ο τίτλος να είναι η αρχή για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μία ομάδα όπως τη φανταζόμαστε. Εύχομαι να μην είναι μία... ασπιρίνη. Θα μου επιτρέψετε σε αυτό το σημείο να αφιερώσω αυτό τον τίτλο σε όλο αυτόν τον κόσμο που ήταν κοντά μας. Στον κόσμο της ΑΕΚ σε όλη την Ελλάδα, στους συμπαίκτες μου που καταβάλλαμε μεγάλη προσπάθεια. Στο προπονητικό τιμ, στους φροντιστές. Σε όλους όσους δούλεψαν να τα καταφέρουμε. Αλλά πάνω απ' όλα το αφιερόνω σε δύο μικρούς φίλους που εύχομαι να πήραν πολύ μεγάλη χαρά τον Αλέξανδρο και τον Γιάννη! Δύο ψυχούλες, ΑΕΚτζήδικες που δυστυχώς βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου. Εύχομαι να γυρίσουν πίσω τους υγιείς. Να ξέρουν ότι έχουν πάντα ένα δικό τους άνθρωπο όποτε τον χρειαστούν».
Νίκο, η δικαίωση για σένα ήρθε αργά. Τελείωνεις ιδανικά την καριέρα σου ή συνεχίζεις;
«Είναι μία δική σας άποψη και το σέβομαι. Δεν νοιώθω όμως αδικημένος. Το ποδόσφαιρο μου έχει δώσει πολλά. Έφτασα στα 36 μου χρόνια και με αγαπούν όλοι. Μου μιλάνε με το μικρό μου όνομα και είναι ευχάριστο αυτό. Ίσως να είχαμε καταφέρει να πάρω περισσότερους τίτλους. Δεν εξαρτιώταν όμως αποκλειστικά από μένα. Αυτό που καταφέραμε απόψε, δεν το κατάφερα μόνος μου, αλλά όλοι μαζί. Αυτή τη στιγμή χαιρόμαστε, γελάμε, είμαστε όλοι ευτυχής και θα δούμε».
Θα κάνεις και εσύ ένα σχόλιο - απάντηση γι' αυτά που είπε ο κ. Δώνης;
«Το παραμικρό...».
Είναι γνωστό το ήθος σας. Είστε αγαπητός. Η θέση των ποδοσφαιριστών στην Ελλάδα είναι διαφορετική απ' ότι όλων των άλλων...
«Νομίζω ότι στην Ελλάδα γίνεται μεγάλος ντόρος πάνω σε αυτό. Οι παίκτες είναι παράδειγμα προς μίμηση με το ήθος που δείχνουν στο γήπεδο και έξω απ' αυτό. Δυστυχώς αυτοί που έχουν στα χέρια τους την τύχη το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θέλουν να δώσουν λύση. Αν κάτσουμε κάτω θα βρούμε λύση. Επιτέλους αυτό παρακαλάμε: ένα καλύτερο ελληνικό ποδόσφαιρο. Να παίρνουμε τα παιδιά μας και να πηγαίνουμε στο γήπεδο».
Ανθρώπινα πως το είδατε αυτό που έγινε;
«Όλοι θα ένοιωθαν καλύτερα αν καθόντουσαν στις θέσεις τους όλοι και κάναμε το γύρο του θριάμβου. Όλοι είμαστε υπεύθυνοι γι' αυτή την κατάντια. Εσείς οι δημοσιογράφοι είναι πολύ σημαντικό το κομμάτι που έχετε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μπορείτε να επηρεάσετε καταστάσεις και θεωρώ ότι μπορείτε να κάνετε αγώνα πάνω σε αυτό. Όλη την ημέρα να το λέτε και να πιέζετε τους αρμοδίους και να πάρουν αποφάσεις. Πριν καιρό έδωσα μία συνέντευξη και είπε ότι σύντομα θα έχουμε νεκρό ποδοσφαιριστή. Μακάρι να βγω ψεύτης αλλά δεν βλέπω να γίνετε τίποτα».
Ντοκυμαντερ:Οι Έλληνες χάκερ που διέκοψαν το πείραμα στο CERN!
Το “white01black” του Σπύρου Καψίλη παρουσιάζει την πρόσβαση στα σχέδια του πυρηνικού εργοστασίου που ετοιμάζει η Τουρκία,...
το σκοτεινό παιχνίδι της βιομηχανικής κατασκοπίας και άλλα “κατορθώματα” Ελλήνων χάκερ.
“Οι πιτσιρικάδες που κάνουν τo αδιανόητο” τους χαρακτηρίζει ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ.
“Χρειάστηκαν πολλοί καφέδες και πάρα πολλή κουβέντα για να τους πείσουμε ότι μπορούν να μας εμπιστευτούν. Είναι φοβισμένοι, όχι μήπως τους ανακαλύψει ο κρατικός μηχανισμός ή η Δικαιοσύνη, αλλά μην τους ανακαλύψουν οι αντίπαλοί τους.” αναφέρεται σε δημοσίευμα της Espresso από τον Βασίλη Τερζάκη.
Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί για πρώτη φορά στις 2 Ιουνίου στο δεύτερο συνέδριο AthCon των Ελλήνων χάκερ, που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα.
“Οι χάκερ έρχονται σε επαφή μέσω blogs που ειδικεύονται σε θέματα hacking κι εκεί βρίσκουν κοινά ενδιαφέροντα και συστήνουν ομάδες. Κάπως έτσι προέκυψε και η ομάδα που έκανε το χτύπημα στο CERN” ανέφερε ο Βασίλης Τερζάκης για τους δύο Ελληνες, τον σαραντάχρονο “Λεωνίδα” και τον 26χρονο “Αγγελο” (ψευδώνυμα), που ανέβασαν το κείμενο-μανιφέστο στη σελίδα του CERN.
Ο 40χρονος έτρωγε μεσημεριανό και άκουσε την είδηση για το επίσημο πείραμα του CERN.
Σηκώθηκε να ρίξει μια ματιά στον server του CERN και όταν βρήκε πρόσβαση, τηλεφώνησε στον φίλο του μόλις είδε το κενό ασφαλείας και συνεργάστηκαν.
Μέσα σ' ένα δίωρο, ανέβασαν το κείμενο αποκαλύπτει ο Σπύρος Καψίλης αναφερόμενος στα όσα τους εκμυστηρεύτηκαν οι ίδιοι οι χάκερ και προσθέτει ότι οι Ελληνες έκαναν αυτήν την ενέργεια στο CERN "για να μπουν στο μάτι άλλης ελληνικής ομάδας που τους κατηγορούσε ότι δεν ήταν καλοί στην τέχνη του hacking."
Μάλιστα, οι Ελληνες χάκερ απάντησαν και στις διάφορες κατηγορίες που διατυπώθηκαν μετά την ενέργειά τους.
"Τους κατηγόρησαν ότι κατέστρεψαν ένα αρχείο στο CERN, που θα έθετε σε κίνδυνο όλο το πείραμα. Οι ίδιοι παραδέχονται ότι κατέστρεψαν ένα αρχείο, ωστόσο εξηγούν ότι το έκαναν γιατί το συγκεκριμένο αρχείο που κατέστρεψαν ήταν το κενό ασφαλείας. Θεωρούν ότι καταστρέφοντάς το, θωράκισαν το CERN από κακόβουλους" σημείωσε ο Βασίλης Τερζάκης.
Το σήκωσε με τη μαγκιά της η ΑΕΚΑΡΑ!!!
http://www.aek365.gr/a-117818/atromhtos-aek-live.htm
Των ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗ & ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΛΥΜΠΕΡΗ
Η ΑΕΚ είναι Κυπελλούχος Ελλάδας! Η ΑΕΚ επέστρεψε στους τίτλους. Η ΑΕΚ κέρδισε 3-0 τον Ατρόμητο με τους Λυμπερόπουλο, Μπαχά και Καφέ να γράφονται στην ιστορία για τα γκολ που σημείωσαν, αφού έδωσαν στην Ένωση έναν τίτλο που αναζητούσε χρόνια... Της πήραν ετσιθελικά το πρωτάθλημα το 2008, αυτό το Κύπελλο δεν μπορούσε κανείς να της το στερήσει. Χωρίς να παίξει ποδόσφαιρο υψηλών προδιαγραφών, χωρίς το ματς να χρίζει δάφνες ποιότητας, η ΑΕΚ κρατά την ουσία και ο Νίκος Λυμπερόπουλος θα σηκώσει το Κύπελλο για πρώτη φορά στην ιστορία του.
Τόσο οι παίκτες της ΑΕΚ όσο και αυτοί του Ατρόμητου φάνηκαν στα πρώτα λεπτά του αγώνα ότι ήταν αγχωμένοι. Το... βάρος του Κυπέλλου έδειχνε ότι είχε βαρύνει τα πόδια τους. Ειδικά αυτών της ΑΕΚ. Ο Χιμένεθ με την έκπληξη που ονομάζεται «Λαγός» στη βασική ενδεκάδα παρέταξε την ΑΕΚ με 4-4-2 έχοντας «ρόμβο» στο κέντρο, τον Λυμπερόπουλο πίσω από τους Μπλάνκο και Σκόκο και τον Ντιόπ σε «κόφτη», έχοντας τον Μάκο δεξιά του και τον Λαγό αριστερά. Η αλήθεια είναι ότι η ΑΕΚ δεν λειτουργούσε όπως έπρεπε στο ξεκίνημα του αγώνα. Λάθη πολλά, αβίαστα τα περισσότερα. Από την άλλη ο Ατρόμητος έδειχνε να πατά στο γήπεδο καλύτερα, χωρίς ωστόσο και αυτός να απειλεί τον Σάχα. Όσο περνούσε η ώρα όμως η ΑΕΚ έδειχνε να παίρνει προσπάθειες. Έδειχνε πιο αποφασισμένη. Όχι αποτελεσματική, αλλά αποφασισμένη να φτάσει στο γκολ. Ο λαός της την έσπρωχνε και κατάφερε στο 28' μετά από εξαιρετική σέντρα του Σκόκο και γκολ του, καλύτερου παίκτη της ΑΕΚ στο πρώτο μέρος, Νίκου Λυμπερόπουλου (με τον δεύτερο βοηθό να θεωρεί ότι ο επιθετικός της ΑΕΚ καλύπτεται από τον Νάστο) να μπει μπροστά στο σκορ, με τους 40.000 Ενωσίτες να ξεσπούν σε τρελά πανηγύρια και τον «Λύμπε» να φεύγει στο πέταλο. Ένα γκολ που θεωρειτικά θα έδιωχνε το άγχος. Σχεδόν αμέσως μετά την επίτευξή του ήρθε η αναγκαστική αλλαγή του Σκόκο, ο οποίος από 20' είχε ενημερώσει τον πάγκο για πρόβλημα τραυματισμού. Ο Μπαχά πέρασε στη θέση του Αργεντινού (ο οποίος ξέσπασε σε κλάμματα στον πάγκο), χωρίς η ΑΕΚ να αλλάζει διάταξη. Μάλιστα ο Μαροκινός στο 37' έχασε τη δεύτερη μεγάλη της ευκαιρία αγγίζοντας το 0-2, όμως το σουτ που έκανε μεσα στην περιοχή έδιωξε με τα πόδια ο Ιτάνζ. Η συγκεκριμένη ήταν και η τελευταία καλή στιγμή του πρώτου ημιχρόνου, με την ΑΕΚ να πηγαίνει στα αποδυτήρια μπροστά στο σκορ, με τον Ατρόμητο να απειλεί μόνο από μακριά χωρίς να ανησυχεί τον Σάχα και την Ένωση να έχει χάσει το μεγάλο της εργαλείο που ήταν ο Νάτσο Σκόκο.
Με την επανάληψη η ΑΕΚ έδειχνε εκ νέου υπνωτισμένη και μάλιστα στην πρώτη και καλύτερη στιγμή του ο Ατρόμητος στο 53' λίγο έλλειψε να ισοφαρίσει όταν από στημένη μπάλα ο Μπαζίνσκι πετάχτηκε στην κοιμώμενη άμυνα της ΑΕΚ, όμως η καρφωτή κεφαλιά του έφυγε άουτ. Στο 57' η ΑΕΚ απαντά στις ευκαιρίες και με τον Δέλλα στέλνει τη μπάλα στο δοκάρι του Ιτανζ. Από εκεί και πέρα με κορυφαίο τον Ντιόπ η ΑΕΚ κατάφερε να ισοροπήσει τον αγώνα. Χωρίς να έχει συνοχή στο παιχνίδι της, έπαιζε σωστά την αμυντική της λειτουργία, ο Μανωλάς με τον Δέλλα έδειχναν κολώνες στην άμυνα και από εκεί και πέρα προσπαθούσε να φτάσει σε ένα δεύτερο γκολ. Και τα κατάφερε στο 78' με τον Ναμπίλ Μπαχά. Ο Μαροκινός πέτυχε το παρθενικό του γκολ στην ΑΕΚ και μάλιστα το πλέον καθοριστικό αφού στην ουσία «κλείδωσε» με το 0-2 την κούπα για την ΑΕΚ. Το φινάλε ήταν τυπική διαδικασία. Ο λαός της ΑΕΚ ασυγκράτητος, τραγουδούσε «σήκωσέ το το γα...» και την ίδια στιγμή το παιχνίδι έφτανε στο 85' που ο Καφές (ενώ είχε μπει λίγη ώρα νωρίτερα στη θέση του Μπλάνκο) έκανε το 0-3. Το Κύπελλο τελείωσε. Η ΑΕΚ είναι Κυπελλούχος Ελλάδας για το 2010-11...
22.27 Μαγικές στιγμές στο ΟΑΚΑ. Εποχές τίτλων. Οι οπαδοί της ΑΕΚ περιμένουν τη λήξη του αγώνα στη γραμμή του άουτ...
22.18 Οι οπαδοί της ΑΕΚ όρθιοι στις θέσεις του τραγουδούν: "Σήκωσέ το το γαμ... δεν μπορώ να περιμένω"
22.01 Στο γήπεδο βρίσκεται και ο Θωμάς Μαύρος ο οποίος κάθεται μαζί με τον Καπετανάκη.
21.52 Ντελίριο από τον λαό της ΑΕΚ! Μισό μισό το γήπεδο ξεσηκώνεται αρμονικά και φωνάζει κουνώντας τα κασκόλ το γνωστό σύνθημα "Τρελένομαι, τρελένομαι δικέφαλε μαζί σου αναστένομαι" και "τρελάθηκα, τρελάθηκε δικέφαλε μαζί σου καταστράφηκα".
21.40 Ένταση είχαμε στα αποδυτήρια κατά την ανάπαυλα του ημιχρόνου, αφού βγαίνοντας υπήρξε έντονη λογομαχία μεταξύ Δημητριάδη, Σπανού, αλλά και Αδαμίδη, ο οποίος τους ακολούθησε σχεδόν μέχρι τον πάγκο! Οι άντρες των δύο ομάδων είχαν έντονο λεκτικό διάλογο, ενώ μέχρι και ο Χιμένεθ μπήκε στη μέση προκειμένου να τους χωρίσει.
21.06 Ο Νάτσο Σκόκο βγαίνει αναγκαστικά από το γήπεδο (έχει προλάβει βέβαια να δώσει την ασίστ στον Λυμπερόπουλο) και ξεσπά σε κλάματα στον πάγκο της ΑΕΚ, με όλους να πέφτουν πάνω του προκειμένου να τον παρηγορήσουν.
21.02 Ο Λυμπερόπουλος ανοίγει το σκορ και φεύγει... σφαίρα στο πέταλο των οπαδών της ΑΕΚ. Ο Νικόλας έγινε "ένα" με τον λαό της ΑΕΚ σε ένα ντελίριο ξεσπάσματος
20.54 Toν Ναμπίλ Μπαχά σήκωσε για ζέσταμα ο Χιμένεθ, μόλις στο 23'.
20.32 Τελικά μετά από όλα αυτά τα... τραγικά των λιγοστών ανεγκέφαλων ο τελικός είναι έτοιμος να ξεκινήσει
20.30 Tώρα οι οπαδοί του Ατρομήτου παίζουν ξύλο με τα ΜΑΤ μπροστά από το πέταλο των οπαδών τους. Με τον Γιώργο Σπανό μάλιστα να κατεβαίνει προκειμένου να τους ηρεμήσει.
20.28 Ο τελικός θα καθυστερήσει λίγα λεπτά στην έναρξή του, αφού ο Κάκος σωστά περιμένει να φύγουν οι 40 οπαδοί και από τις δύο πλευρές από το ταρτάν. Και όλα αυτά ενώ οι υπόλοιποι οπαδοί της ΑΕΚ τραγουδούν και φωνάζουν υπέρ της ομάδας.
20.25 Όλο το υπόλοιπο γήπεδο φυσικά και αποδοκιμάζει τα έκτροπα και τραγουδά να φύγουν οι αλήτες από το ταρτάν
20.24 Δυστυχώς περίπου 30 οπαδοί και των δύο ομάδων φροντίζουν να αμαυρώσουν μία εκπληκτική ατμόσφαιρα. Μπαίνουν στο γήπεδο και... πλακώνονται με τα ΜΑΤ στο ταρτάν, ακόμα και την ώρα της ανακρουσης του Εθνικού μας ύμνου
20.21 Εκπληκτική ατμόσφαιρα των οπαδών της ΑΕΚ που κάνουν τη... νύχτα μέρα στο ΟΑΚΑ, κατά την ανάγνωση των ενδεκάδων και την επίσημη είσοδο των ομάδων. Ένα πραγματικό ντελίριο, μία ολοκληρωτική φιέστα από 40.000 λαού!
20.19 Ένα μεγάλο πανό που γράφει: "Εσύ είσαι η αιτία όλου του κακού, Ντέμη, οπαδέ του χαφιεδισμού" έχει αναρτηθεί στο κεντρική θύρα του ΟΑΚΑ από οπαδούς της ΑΕΚ
20.17 Οι Λυμπερόπουλος και Νεμπεγλέρας φέρνουν κρατιώντας το Κύπελλο στα χέρια στην ειδική του θέση πίσω από τους πάγκους. Το όνομα του Λυμπερόπουλου ακουγόταν συνεχώς από τον κόσμο
20.11 Στο γήπεδο φτάνει ο Δημήτρης Μελισσανίδης και παίρνει θέση στα επίσημα
20.01 Στο... πόδι το ΟΑΚΑ από την πλευρά των οπαδών της ΑΕΚ! Όλοι όρθιοι και τραγουδούν για την ΑΕΚ, σε ένα πραγματικό πάρτι των Ενωσιτών
19.59 Η ΑΕΚ ολοκληρώνει την προθέρμανσή της και πηγαίνει στα αποδυτήρια. Ο κόσμος της αποθεώνει τους παίκτες.
19.56 O κύριος πυρήνας των οπαδών του Ατρομήτου φτάνει τώρα στο γήπεδο. Συγκριτικά βέβαια με τον λαό της ΑΕΚ είναι... κουκίδα στο χάρτη. Περίπου 7000 Περιστεριώτες βρίσκονται τούτη την ώρα στο ΟΑΚΑ, ενώ οι Ενωσίτες ξεπερνούν τις 30.000
19.32 Στο γήπεδο και ο Ομοσπονδιακός τεχνικός Φερνάντο Σάντος
19.28 Εκτός αποστολής έμειναν οι Νασούτι και Γκερέιρο που είναι η μεγαλύτερη έκπληξη του Χιμένεθ. Αντίθετα ο Λεονάρντο βρίσκεται στην 18αδα
19.25 Ο Σεμπάστιαν Σάχα και ο Γιάννης Αραμπατζής βγαίνουν στο γήπεδο και γνωρίζουν την αποθέωση με τον κόσμο να βρίσκεται στο πόδι σε ένα απίστευτο πάρτι
19.22 Οι τερματοφύλακες του Ατρόμητου βγαίνουν στον αγωνιστικό χώρο για την προθέρμανσή τους
19.05 Το πέταλο που βρίσκονται οι οργανωμένοι οπαδοί της ΑΕΚ έχει γεμίσει ασφυχτικά και χαρακτηριστικό είναι πως δεν φαίνεται ούτε μία καρέκλα άδεια. Ωστόσο, η προσέλευση συνεχίζεται και κάπου εκεί μπήκε στη μέση και η αστυνομία, δημιουργώντας μικροεντάσεις.
18.40 Ο Τάσος Κάκκος με τους βοηθούς τους επιθεωρούν τον αγωνιστικό χώρο και τη στιγμή που περνάει μπροστά από τους οπαδούς της ΑΕΚ ακούει τις έντονες αποδοκιμασίες
18.35 Το πέταλο πλέον είναι... κιτρινόμαυρο. Οι Ενωσίτες οπαδοί σε λιγότερο από μία ώρα το έχουν κατακλύσει και πλέον έχουν στήσει το δικό τους πάρτι
18.34 Και ο Ατρόμητος φτάνει στο ΟΑΚΑ και οι παίκτες κάνουν την πρώτη βόλτα τους στο γήπεδο όπου και ακούνε τις έντονες αποδοκιμασίες των Ενωσιτών. Παράλληλα κοιτάνε και στο πέταλο που είναι οι οπαδοί τους, το οποίο και παραμένει άδειο
18.25 Το πρώτο... ξέσπασμα της κερκίδας είναι γεγονός και έρχεται τη στιγμή που οι ποδοσφαιριστές κάνουν την εμφάνισή τους και όπως είναι λογικό αυτό που ζητάνε το Κύπελλο
18.22 Η αποστολή της ΑΕΚ φτάνει στο Ολυμπιακό Στάδιο και οι ποδοσφαιριστές μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο για μία πρώτη αναγνωριστική βόλτα.
18.10 Το πέταλο είναι μισογεμάτο, ενώ κόσμος υπάρχει και στις υπόλοιπες θύρες. Αντίθετα, οι θύρες που θα φιλοξενήσουν τους φίλους του Ατρόμητου παραμένουν άδειες ακόμα.
17.40 Το κιτρινόμαυρο στοιχείο αρχίζει και γίνεται ολοένα και πιο έντονο, καθώς τα πανό στήνονται ενώ και ο κόσμος αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς
17.30 Οι πύλες του ΟΑΚΑ ανοίγουν και το πρώτο μεγάλο... ντου είναι γεγονός, με περίπου 500 Ενωσίτες να παίρνουν θέση στο πέταλο
