Συνολικές προβολές σελίδας


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Liberation:”Ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου,πάντα σηκώνεται”! Άρθρο-ύμνος για την Ελλάδα

http://olympia.gr/2012/03/01/liberatio/

MITL.jpgΌχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.
Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά,  ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.
Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη. Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.
Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του “τρελού χρήματος”. Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα “Δεν πληρώνω” και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων. Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.
Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.
Είναι επίσης το μέλλον μας.
Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΌ ΚINHMA ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ελλάδα-Ισλανδία: Παράλληλες διασώσεις- Διαφορετικές εξελίξεις!!!

http://hassapis-peter.blogspot.com/2012/03/blog-post_7854.html

Η Ελλάδα μπορεί να είναι γνωστή για τις τραγωδίες της και η Ισλανδία για τα έπη της αλλά η σύγχρονη ιστορία μας μαθαίνει πως οι ιστορίες τους μπορεί να έχουν πολύ διαφορετικές καταλήξεις, τουλάχιστον από οικονομική σκοπιά.

Τον Οκτώβρη του 2008, η Ισλανδία έγινε ένα από τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, τις άσχημες συνέπειες της οποίας.....
αντιμετωπίζουν ακόμη οι περισσότεροι Ευρωπαίοι.

Η Ισλανδία ήταν η πρώτη χώρα που έφτασε στο χείλος της κατάρρευσης υπό το βάρος ενός τραπεζικού συστήματος, τα χρέη του οποίου ήταν έξι φορές το ΑΕΠ της χώρας.

Παρόλα αυτά, τρία χρόνια μετά, η Ισλανδία φαίνεται να αναδύεται ξανά, μέσα από το οικονομικό καθαρτήριο που είχε περιέλθει.

Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) όχι μόνο αναμένει την επιστροφή της οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά μάλιστα με τόσο γρήγορους ρυθμούς που θα προκαλέσουν... τη ζήλεια πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Η τελευταία εκτίμηση μιλάει για μια ανάπτυξη της τάξεως του 2.4% για το 2012.
Έτσι, όσο οι Έλληνες εμπλέκονται σε έναν ατέρμονο κύκλο λιτότητας και (δικαιολογημένης) αβεβαιότητας για το μέλλον τους, πώς συγκρίνεται άραγε η κατάσταση αυτή με τις αβέβαιες στιγμές που έζησε η Ισλανδία, στο τέλος της προηγούμενης δεκαετίας;

Σκληρές κουβέντες και σκληρές πράξεις

Τα πράγματα ήταν δύσκολα για την Ισλανδία το 2008, όπως θυμάται η αρθρογράφος του CNN, Nina dos Santos, καθώς είχε μεταβεί εκεί, λίγο καιρό αφότου είχαν κρατικοποιηθεί οι πτωχευμένες τράπεζες της χώρας.

Θυμάται να στέκεται πάνω σε μια παγωμένη λίμνη έξω από την αρχαία βουλή της χώρας, καθώς οι επικεφαλής των τραπεζών πάλευαν για να εμποδίσουν την εκροή κεφαλαίων προς το εξωτερικό.

Η χώρα μπλέχτηκε σε έναν κυκεώνα διπλωματικών πιέσεων, κυρίως από τις ΗΠΑ και την Ολλανδία, εν μέσω ανησυχιών πως οι πιστωτές θα έχαναν τα λεφτά τους, ενώ αναδυόμενες οικονομίες, όπως η Ρωσία έκαναν τις συνήθεις άδειες υποσχέσεις τους για οικονομική στήριξη.

Τελικά, όπως συνήθως συμβαίνει, ο «Ιππότης» με την αστραφτερή πανοπλία κατέφθασε για να σώσει τη χώρα. Το ΔΝΤ προσέφερε οικονομικό πακέτο στήριξης ύψους 2.1 δισ. δολαρίων.  Ζητήθηκαν πολλές περικοπές και μεταρρυθμίσεις και υπήρξαν πολλές και σκληρές διαπραγματεύσεις σχετικά με το ύψος του επιτοκίου.
Το γνωστό τροπάριο δηλαδή…

Δημόσιο χρέος και ιδιωτικό χρέος

Παρόλες όμως τις ομοιότητες, η σύγκριση Ισλανδίας και Ελλάδας δεν είναι τόσο εύκολη.
Πολλές από τις λύσεις που ήταν διαθέσιμες στην Ισλανδία δεν ίσχυαν για την Ελλάδα, κυρίως λόγω διαφοράς μεγεθών και οικονομικών εξαρτήσεων.
Είναι αλήθεια πως η ανεργία στην Ισλανδία εκτοξεύτηκε στο 7.1% στο απόγειο της οικονομικής κρίσης, αλλά αυτό το ποσοστό ωχριά μπροστά στο 21% που βλέπουμε σήμερα στην Ελλάδα. Επίσης ο πληθυσμός των 320.000 της Ισλανδίας είναι πολύ μικρός σε σχέση με τα 11 εκατομμύρια που έχει η Ελλάδα.

Αυτό που διαφέρει πολύ στις δύο περιπτώσεις, είναι η διαφορετική αναλογία του κρατικού δανεισμού.
Στην Ισλανδία, προτού σκάσει η φούσκα των υπερχρεωμένων τραπεζών, η χώρα δεν είχε ιστορία υπέρογκου κρατικού δανεισμού.
Αντίθετα, η Ελλάδα έφτασε μετά από δεκαετίες δανεισμού στο τρομακτικό ποσοστό χρέους στο 160% του ΑΕΠ και θα είναι πραγματικά τυχερή αν φτάσει στο 120.5% μέχρι το 2020, όπως προβλέπει το νέο μνημόνιο.

Ευρωζώνη, ή ζώνη χωρίς ευρώ;

Όταν σχεδόν πτώχευσε η Ισλανδία, οι ψαράδες της Ισλανδίας έπλεκαν δημόσια το εγκώμιο των αρετών του ευρώ. Οικογένειες με δάνεια σε ευρώ αντιμετώπιζαν δυσβάσταχτες μηνιαίες δόσεις. Γι' αυτούς, η υιοθέτηση του κοινού νομίσματος θα ήταν ευλογία.
Χρόνια αργότερα, ο Οργανισμός της Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης πιστεύει πως η ένταξη της Ισλανδίας στο Ευρώ θα ήταν μια καλή ιδέα.

Κανείς όμως δεν είναι πλέον τόσο σίγουρος.

Αν η Ισλανδία ήταν μέλος της ευρωζώνης, δε θα μπορούσε να προχωρήσει σε υποτίμηση του νομίσματός της, ώστε να μπορέσει να σκαρφαλώσει με επιτυχία το βουνό του χρέους που είχε συσσωρευτεί. Οι τακτικές αυτές ακολουθούνται συνήθως από υπό κατάρρευση οικονομίες έτσι ώστε να κάνουν επανεκκίνηση. Αλλά δεν είναι διαθέσιμες σε χώρες εντός του κοινού νομίσματος.

Η πολιτική απάντηση της Ισλανδίας στην οικονομική κρίση ήταν υποδειγματική και στην ταχύτητα εφαρμογής και στην αποτελεσματικότητά της, σύμφωνα με αναλυτές.

Σχεδόν δύο εβδομάδες μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η Κεντρική Τράπεζα της χώρας έριξε τα επιτόκια από το επίπεδο ρεκόρ του 15.5% στο 3.5%.
Ένα μήνα μετά, ο πληθωρισμός έφτασε στο επίπεδο ρεκόρ του 17.1% κάτι που φυσικά προκάλεσε σοκ, αλλά ήταν σχετικά σύντομης διάρκειας σε σχέση με την παρατεινόμενη αγωνία της Ελλάδας.

Οι Ελλάδα απολαμβάνει την αμφιλεγόμενη τύχη του να είναι δεμένη με τα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης, τα οποία είναι αρκετά πλούσια ώστε να μπορούν να ισορροπούν το κοινό νόμισμα, και να είναι εγκλωβισμένη σε μια λάθος δημοσιονομική πολιτική.

Παρά το γεγονός ότι και οι δύο χώρες έχουν δημοκρατικό πολίτευμα, το ισλανδικό νόμισμα – η Κορώνα - πιθανόν να αποδειχθεί σωτήριο.

Εκροές κεφαλαίων και Έλεγχος κεφαλαίων

Η οικονομική αξία της Ισλανδίας είναι τώρα μισή από αυτή που ήταν πριν το 2008. Και παρά το γεγονός ότι αυτό το γεγονός κάνει τις εξαγωγές της χώρας περισσότερο ανταγωνιστικές, η απότομη βουτιά στην αξία της χρειάστηκε αποφασιστική δράση από την κυβέρνηση. Το 2008 όλα τα ξένα κεφάλαια έφυγαν από τη χώρα και η ρευστότητα στην Ισλανδία έκανε απότομη βουτιά.

Για να συγκρατήσουν την καταστροφή, οι αρχές επέβαλαν γρήγορα κεφαλαιακούς ελέγχους, για να σώσουν ότι είχε απομείνει από την κατάρρευση του τραπεζικού τομέα.

Οι διεθνείς δανειστές ενημερώθηκαν πως η κυβέρνηση δε θα προχωρούσε σε αυτόματη αποζημίωσή τους, κάτι που προκάλεσε τους θυμωμένους βρυχηθμούς από τους δανειστές, κάτι παρόμοιο με αυτό που έγινε πέρυσι, όταν η Ελλάδα είπε στους δανειστές της να αποχαιρετήσουν το 50% των κερδών τους.

Η Ισλανδία όμως, κατάφερε να αντιμετωπίσει τους οικονομικούς δαίμονές της με το δικό της τρόπο, χωρίς να απειληθεί η εθνική της κυριαρχία. Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα, πρέπει να καταπιεί το πικρό φάρμακο που της επιβάλλεται, αλλιώς χάνει κάθε οικονομική υποστήριξη.

Το αποτέλεσμα: Η Ισλανδία υποβαθμίστηκε από όλους τους οίκους αξιολόγησης στο επίπεδο χρεοκοπίας, αλλά στην πραγματικότητα δεν πτώχευσε ποτέ. Τα προβλήματα του οικονομικού τομέα κατάφεραν να περιοριστούν και η κυβέρνηση έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα τους πολίτες της και μετά τους πιστωτές της.
Να κάτι να σκεφτούν οι Έλληνες, την ώρα που τα ομόλογά τους μπαίνουν στην κατηγορία της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» από τους οίκους αξιολόγησης.

Πηγή: CNN
(epikaira.gr)
Από:  online-pressblog

O άνθρωπος που θα γινόταν πρωθυπουργός και ευλογεί την ανέγερση του πολυτελούς resort στο Γράμμο, συγκαλύπτει τους βουλευτές που έβγαλαν χρήμα στο εξωτερικό!...

http://kourdistoportocali.com/articles/10028.htm

Την ώρα που η Βουλή χτίζει πολυτελή resort στο Γράμμο για τους εθνοπατέρες, ο Πετσάλνικος για μια ακόμη φορά ευτελίζει τους Έλληνες πολίτες.

Απαντώντας στην επιστολή του Προέδρου της Γερμανικής Βουλής υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν βουλευτές που έβγαλαν έξω τα λεφτά τους διαψεύδοντας ακόμη κι αυτόν τον Βενιζέλο που δήλωσε μόλις τη Περασμένη Παρασκευή το αντίθετο...

Να σας θυμίσουμε ότι αυτόν τον κύριο είχε προτείνει ο ΓΑΠ για πρωθυπουργό της συγκυβέρνησης. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ο Πετσάλνικος σπεύδει να διαψεύσει την ύπαρξη τέτοιων περιπτώσεων παρότι δεν έχει ολοκληρωθεί η σχετική έρευνα!

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που κατέβασε από την ιστοσελίδα της Βουλής το Πόθεν Έσχες των 300!


«Δεν υπάρχουν Ελληνες βουλευτές, όπως προκύπτει από τον σχετικό έλεγχο που έγινε μέχρι τώρα, οι οποίοι να έχουν βγάλει μεγάλα χρηματικά ποσά στο εξωτερικό». Αυτό τονίζει, σε απαντητική του επιστολή προς τον πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής Νόρμπερτ Λάμερτ, ο πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος.


Οπως έκανε γνωστό ο ίδιος ο κ. Πετσάλνικος, στην επιστολή του προς τον κ. Λάμερτ διευκρινίζει ακόμα ότι η περίπτωση που είδε το φως της δημοσιότητας αφορά σύζυγο βουλευτή ο οποίος διαθέτει αυτοτελή επιχειρηματική δραστηριότητα και το έμβασμα έγινε μέσα από αυτήν.

Στην ίδια επιστολή, ο κ. Πετσάλνικος αφού αναφέρει ότι «εκτιμούμε την απόφαση στήριξης της γερμανικής Βουλής προς την Ελλάδα», συμπληρώνει ότι και ο ίδιος ο κ. Λάμερτ «γνωρίζει τις τεράστιες προσπάθειες που καταβάλλει ο ελληνικός λαός», ενώ υπενθυμίζει τα νομοσχέδια που έχει ψηφίσει η ελληνική Βουλή, όπως την άρση του τραπεζικού απορρήτου για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και την ποινικοποίησή της.

Ο κ. Πετσάλνικος διέψευσε, μιλώντας στους δημοσιογράφους, όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας περί 15 βουλευτών με μεγάλα εμβάσματα στο εξωτερικό.

Οπως είπε, ολοκληρώνονται τις επόμενες μέρες οι διαδικασίες που αφορούν την παροχή εξουσιοδότησης από τους Ελληνες βουλευτές, προκειμένου να ανοίξουν, αν χρειαστεί, οι τραπεζικοί λογαριασμοί τους στην Ελβετία.

Ο πρόεδρος της Μπούντεσταγκ είχε ζητήσει εξηγήσεις από τον κ. Πετσάλνικο αναφορικά με το θέμα της μεταφοράς χρημάτων στο εξωτερικό από Ελληνες βουλευτές, έπειτα από τα σχετικά δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών.

Σε επιστολή του προς τον πρόεδρο του ελληνικού Κοινοβουλίου, ο κ. Λάμερτ υπογράμμιζε ότι οι Γερμανοί βουλευτές έχουν αναστατωθεί με την είδηση περί διαφυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό από βουλευτές της χώρας μας και ζητούσε από τον κ. Πετσάλνικο να υποδείξει τρόπους εξάλειψης των αντιδράσεων οι οποίες εκφράστηκαν από μέλη του γερμανικού Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου.

ΒΟΜΒΑ από τα Wikileaks! Το Ισραήλ βοήθησε τη Ρωσία στον πόλεμό της με τη Γεωργία!!

http://olympia.gr/2012/03/01/wikileaks-georgia/

…παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα που ήθελαν τον Ισαακασβίλι να έχει την στήριξη (και) του επίσημου Ισραήλ…

Σε μία εμπιστευτική επιστολή του Αναλυτικού Κέντρου Stratfor, που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Wikileaks, περιέχονται πληροφορίες σχετικά με κάποια υποτιθέμενη συμφωνία για την ανταλλαγή στρατιωτικών πληροφοριών μεταξύ της Ρωσίας και του Ισραήλ.

Οι πληροφορίες, όπως προκύπτει από τη δημοσιευθείσα επιστολή, αφορούσαν τα ιρανικά πυραυλικά συστήματα ρωσικής κατασκευής και τα γεωργιανά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που είχαν κατασκευαστεί στο Ισραήλ. Η Ρωσία και το Ισραήλ, αντήλλαξαν δήθεν μυστικούς κώδικες για αυτά τα συστήματα, παρέχοντας αμοιβαία τις πληροφορίες σχετικά με οπλισμό του πιθανού  εχθρού.

Η προέλευση των πληροφοριών στην επιστολή δεν εξηγείται.

ΣΧΟΛΙΟ: Το Ισραήλ και η Ρωσία είναι η χώρες που στηρίζουν την Κύπρο και έχουν διαφορές με την Τουρκία σε θέματα ενέργειας.

ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕ

Φωνή της Ρωσίας – Αναγνώστης

ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

http://agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/5341
Η νηστεία της Σαρακοστής ρίχνει την ολική και την κακή χοληστερίνη το ίδιο αποτελεσματικά με τα φάρμακα, ενώ μειώνει το σωματικό βάρος και καταπολεμά την κατάθλιψη.

Αυτό δείχνει μελέτη από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, από τους επιστήμονες Κατερίνα Σαρρή, Νικόλαο Τζανάκη, Μανώλη Λιναρδάκη, Γεώργιο Μαμαλάκη και Αντώνη Καφάτο.

Η μελέτη αυτή, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «BMC Public Health», είναι η πρώτη που παρουσιάζει τη συνολική εικόνα της επίδρασης της περιοδικής φυτοφαγίας που ακολουθούν οι...
πιστοί των διατροφικών κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας με σειρά βιοχημικών και βιολογικών παραμέτρων.

Η έρευνα έγινε σε 120 ενήλικες 20-60 ετών από την ευρύτερη περιοχή Ηρακλείου Κρήτης, οι οποίοι δεν έπασχαν από καμία χρόνια ασθένεια και δεν έπαιρναν φάρμακα ή συμπληρώματα διατροφής. Οι επιστήμονες παρακολούθησαν τους συμμετέχοντες επί έναν χρόνο. Στους νηστεύοντες «παρατηρείται μείωση των επιπέδων των λιπιδίων του αίματος (κυρίως της ολικής χοληστερόλης και της LDL χοληστερόλης), καθώς και του σωματικού βάρους» συμπεραίνει η μελέτη.

«Δεν αυξάνεται παράλληλα ο κίνδυνος για εμφάνιση ανεπάρκειας βιταμινών Α και Ε, αλλά ούτε και σιδηροπενικής αναιμίας. Επιπλέον, η τήρηση αυτής της διατροφής σχετίζεται με αυξημένα επίπεδα ω-3 πολυακόρεστου οξέος (DHA) στο υποδόριο λίπος, γεγονός που σχετίζεται με χαμηλότερες πιθανότητες εμφάνισης καταθλιπτικών συμπτωμάτων».

Συγκεκριμένα, όσοι νήστευαν παρουσίαζαν κατά 12,5% χαμηλότερη ολική χοληστερόλη σε σχέση με όσους δεν νήστευαν, κατά 15,9% χαμηλότερη LDL χοληστερόλη και κατά 1,5% χαμηλότερο Δείκτη Μάζας Σώματος. Το μορφωτικό επίπεδο των συμμετεχόντων στη μελέτη δεν βρέθηκε να επηρεάζει τα λιπίδιά τους και αυτό αποτέλεσε έκπληξη, καθώς συνήθως η υψηλότερη εκπαίδευση συνδυάζεται με καλύτερο λιπιδικό προφίλ.

Μια άλλη μελέτη του Πανεπιστημίου Κρήτης σε καλόγριες έδειξε ότι η θρησκευτική νηστεία περιέχει μόνο 6% της συνολικής ενέργειας σε χοληστερόλη και κορεσμένο λίπος, ενώ είναι υψηλή σε αντιοξειδωτικές βιταμίνες. «Μια τέτοιου είδους διατροφή, ακόμα και όταν δεν τηρείται για θρησκευτικούς και πνευματικούς σκοπούς, είναι μια καλή αποτοξίνωση του οργανισμού από την κατανάλωση κρέατος και άλλων τροφίμων που αποβαίνουν επιζήμια», επισημαίνει η ερευνήτρια κ. Σαρρή.

«Παράλληλα, η περιοδική φυτοφαγία, όπως είναι ουσιαστικά η νηστεία, προλαμβάνει χρόνιες ασθένειες, όπως καρδιαγγειακές νόσους, υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και διάφορες μορφές καρκίνου. Η διατροφή που συστήνεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία συνδυάζει με ιδανικό τρόπο τα πλεονεκτήματα της φυτοφαγικής και της κρεατοφαγικής δίαιτας, αποφεύγοντας τους κινδύνους που έχει για την υγεία η αυστηρή φυτοφαγία.

»Οι αποκλειστικοί φυτοφάγοι έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακά επεισόδια λόγω της ανεπάρκειας σε βιταμίνη Β12 και των υψηλών επιπέδων ομοκυστεΐνης.

»Διατρέχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση οστεοπόρωσης, ενώ έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες για σιδηροπενία. Η συχνή κατανάλωση θαλασσινών στη διάρκεια όλου του χρόνου, όπως προτείνει η θρησκευτική νηστεία, καθώς και η σχεδόν αποκλειστική κατανάλωση ελαιολάδου προστατεύουν».

Η πτώση των λιπιδίων με τη νηστεία είναι εφάμιλλη εκείνης με τα σύγχρονα φάρμακα. «Η μείωση της κακής χοληστερόλης είναι ανάλογη αυτής με τα φάρμακα (στατίνες), χωρίς όμως να έχει τις παρενέργειες των φαρμάκων», λέει ο καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου Κρήτης Αντώνης Καφάτος, «όπως την επίδραση στο ήπαρ, την ενδεχόμενη αύξηση του κινδύνου για καρκίνο κ.ά.».

Μια άλλη μελέτη από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «British Journal of Nutrition», έδειξε ότι η θρησκευτική νηστεία αποτελεί ένα κρυφό χαρτί της παραδοσιακής κρητικής διατροφής, που έχει συμβάλει στην εξαιρετική υγεία των Κρητικών των προηγούμενων δεκαετιών (όπως είχε βρεθεί στη «Μελέτη των 7 Χωρών»). «Η Ελλάδα είναι η μόνη μεσογειακή χώρα που περιλαμβάνει τη θρησκευτική νηστεία στην παραδοσιακή διατροφή της», λέει ο κ. Καφάτος. «Οι Πατέρες της Εκκλησίας, αιώνες πριν, χωρίς να γνωρίζουν τη βιοχημεία της διατροφής, σχεδίασαν τις συστάσεις της νηστείας με τέτοια σοφία λες και την ήξεραν!».

Η καρδιά μας αγαπά τη θρησκευτική νηστεία. «Η πρόταση της νηστείας για κατανάλωση ψαριού σε πολλές περιόδους του χρόνου έχει δικαιωθεί πανηγυρικά από τις τελευταίες επιστημονικές έρευνες που δείχνουν ότι τα ιχθυέλαια είναι τα μόνα ζωικά λίπη που προστατεύουν τα αγγεία μας», τονίζει ο διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Καρδιολογίας, καθηγητής Παύλος Τούτουζας.

«Επίσης, η αφθονία των αντιοξειδωτικών ουσιών που υπάρχει στα χόρτα και στις άλλες φυτικέςτροφές έχει αποδειχθεί ότι προστατεύουν την καρδιά μας από την αθηρωματική πλάκα που την αποφράσσει».

Στα παιδιά

Η θρησκευτική νηστεία δεν εμποδίζει την καλή ανάπτυξη των παιδιών ούτε μειώνει τη δραστηριότητά τους. Αυτό έδειξε μελέτη σε 609 παιδιά και εφήβους ηλικίας 5 - 15 1/2 ετών σε ιδιωτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης (στο οποίο δίνεται έμφαση στην τήρηση των κανόνων της Εκκλησίας), η οποία πραγματοποιήθηκε από την Γ' Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με την Κλινική Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Τα παιδιά που νήστευαν δεν είχαν σημαντικές διαφορές στο ύψος και στον Δείκτη Φυσικής Δραστηριότητας σε σχέση με αυτά που δεν νήστευαν. Τα δεύτερα είχαν σημαντικά μεγαλύτερη πρόσληψη ενέργειας, κορεσμένων λιπαρών, βλαβερών τρανς λιπαρών οξέων και χοληστερόλης σε σχέση με τα παιδιά που νήστευαν πλήρως ή μερικώς. Δεν βρέθηκαν επίσης σημαντικές διαφορές στην πρόσληψη σιδήρου, ασβεστίου και βιταμίνης Α.

Τα ευρήματα, όπως αναφέρουν οι επιστήμονες στην έκθεσή τους, συμφωνούν με μελέτη που έγινε σε ενηλίκους που τηρούσαν τη νηστεία και η οποία έδειξε ότι στις περιόδους νηστείας η λήψη σιδήρου δεν ήταν χαμηλότερη. Το μέταλλο αυτό αναπληρώνεται από φυτικά τρόφιμα πλούσια σε σίδηρο, όπως όσπρια, ξηροί καρποί, οστρακοειδή, ταχίνι και εμπλουτισμένα δημητριακά.

«Η σύσταση πολλών παιδιάτρων για συχνή κατανάλωση κρέατος από τα παιδιά μέσα στην εβδομάδα και η μεγάλη πρόσληψη σιδήρου αυξάνουν το οξειδωτικό στρες, που προδιαθέτει για καρκίνους, καρδιοπάθειες, Αλτσχάιμερ, σκλήρυνση κατά πλάκας κ.ά.», επισημαίνει ο κ. Καφάτος.

Έως το Μεγάλο Σάββατο, λοιπόν, προλαβαίνετε για μια ωφέλιμη δεκαήμερη νηστεία! «Μην υποτιμάτε και μη τη θεωρείτε απηρχαιωμένη», συμβουλεύει ο κ. Καφάτος.

«Ακόμα και εάν δεν μπορείτε ή δεν θέλετε να ακολουθήσετε όλες τις περιόδους της νηστείας, εάν υιοθετήσετε περιστασιακά κάποιες εβδομάδες ή ημέρες από αυτήν και παροτρύνετε και τα παιδιά σας να κάνουν το ίδιο, θα δείτε μεγάλα οφέλη στην υγεία σας. Συνιστάται βέβαια και στις ποσότητες των νηστίσιμων φαγητών να είστε εγκρατείς (λ.χ. στον χαλβά), για να μη δείτε το βάρος σας να αυξάνεται».

Η αποτοξίνωση

Η λέξη νηστεία αποτελείται από το μόριο «νη» (που δηλώνει στέρηση) και το ρήμα «εσθίω» (που σημαίνει τρώγω). Η νηστεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που δεν αποτελεί αυτοσκοπό (όπως σε άλλες θρησκείες), αλλά μέσο για την πνευματική τελειοποίηση του ανθρώπου, διαρκεί συνολικά 180-200 μέρες τον χρόνο. Περιλαμβάνει:

- Νηστεία προ των Χριστουγέννων, από 15 Νοεμβρίου έως 24 Δεκεμβρίου (40 ημέρες). Οχι στο κρέας, στα γαλακτοκομικά και στα αυγά, ναι στο ψάρι.

- Μεγάλη Σαρακοστή, από την Καθαρά Δευτέρα έως το μεγάλο Σάββατο (48 ημέρες). Οχι στο κρέας, στα γαλακτοκομικά, στα αυγά (ναι στο ψάρι μόνο την 25η Μαρτίου και την Κυριακή των Βαΐων).

- Νηστεία των Αγίων Αποστόλων από τη Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων έως τις 28 Ιουνίου (7-20 ημέρες). Οχι σε κρέας, γαλακτοκομικά και αυγά, ναι στο ψάρι.

.- Νηστεία της Παναγίας, από 1 έως 14 Αυγούστου. Οχι σε κρέας, γαλακτοκομικά και αυγά, ναι στο ψάρι μόνο στις 6 Αυγούστου (του Σωτήρος).,

- Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή (εκτός ορισμένων εξαιρέσεων). Οχι στο κρέας, τα αυγά, τα γαλακτοκομικά, τα ψάρια και το λάδι.

* Τα θαλασσινά επιτρέπονται σε όλες τις νηστείες.

Οι γυναίκες αγαπούν τη νηστεία

Έξι έως οκτώ Ελληνίδες ακολουθούν τη θρησκευτική νηστεία έστω και μία ημέρα τον χρόνο, σύμφωνα με τη μεγάλη μελέτη ΕΠΙΚ (Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Ιατρικής και Κοινωνίας), με υπεύθυνη στην Ελλάδα την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντωνία Τριχοπούλου.

Τα ποσοστά αυτά κυμαίνονται από 60% στις εικοσάρες, τριαντάρες και σαραντάρες, σε 70% στις πενηντάρες, και 80% στις εξηντάρες, εβδομηντάρες και ογδοντάρες. Οι άνδρες υστερούν των γυναικών αλλά δεν περιφρονούν εντελώς τη νηστεία: το 45% ηλικίας 25-44 ετών νηστεύουν έστω και μία ημέρα τον χρόνο, ποσοστό που ανεβαίνει σε 50- 60% στις μεγαλύτερες ηλικίες.

Μεγάλες αποκαλύψεις όπως πάντα στα «Επίκαιρα» που κυκλοφορούν! Μην τα χάσετε!


Στα «Επίκαιρα» που κυκλοφορούν την Πέμπτη, 1η Μαρτίου, ο Λάμπρος Καλαρρύτης και ο Σωτήρης Σιδέρης αποκαλύπτουν το «Σχέδιο Πολιτικής Ανωμαλίας», που συνοψίζεται στους τέσσερις βασικούς «στόχους»:
 

-          Έλεγχος των εκλογών
-          Υφαρπαγή της εθνικής κυριαρχίας
-          Διαιώνιση της οικονομικής επικυριαρχίας
-          Εξουδετέρωση των Ελλήνων μέσω της φτώχειας


Όσο πλησιάζει –θεωρητικά πάντα– η ημερομηνία των εκλογών τόσο επιβεβαιώνεται ο σχεδιασμός ελέγχου του πολιτικού σκηνικού στο διηνεκές, με μια φόρμουλα η οποία μεθοδεύεται σταθερά, προκειμένου ως μόνη εφικτή λύση διακυβέρνησης την επόμενη ημέρα να προκύπτει η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, κατά προτίμηση με τρίτο πρόσωπο στη θέση του πρωθυπουργού.


Το στοίχημα που προσπαθούν να κερδίσουν η ντόπια διαπλοκή και οι δανειστές, κυρίως οι Γερμανοί, είναι να μην υπερκεράσουν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις σε επίπεδο εκλογικών συσχετισμών τα δύο κόμματα εξουσίας.


Στο «στόχαστρο» αυτής της Πολιτικής υποταγής βρίσκεται η αναθεώρηση του Συντάγματος για την «εξυπηρέτηση» των δανειστών. Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, κ. Κώστας Χ. Χρυσόγονος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι μια αναθεώρηση τέτοιου χαρακτήρα θα οδηγήσει στην εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και την υποτέλεια…


Διαβάστε ακόμη στα «Επίκαιρα»:

-          Την αποκάλυψη για το ενδεχόμενο «θερμού» επεισοδίου στο Αιγαίο και την Κύπρο που προετοιμάζει η Αγκυρα, από τον Σωτήρη Σιδέρη.
-          Την ανάλυση του Μάνου Ηλιάδη για τη απειλή της Εθνικής Ασφάλειας λόγω των οικονομικών πολιτικών λιτότητας που έχουν επιβάλλει τα Μνημόνια.
-          Τη χειμαρρώδη αντιμνημονιακή συνέντευξη του επικεφαλής του Πανελλήνιου Αρματος Πολιτών, Γιάννη Δημαρά, στο Βαγγέλη Παπαδημητρίου.
-          Όλο το παρασκήνιο για τον «πόλεμο των φαρμάκων» και το χορό δισεκατομμυρίων που κρύβεται από πίσω, στην έρευνα του Σπύρου Σουρμελίδη.
-          Το αποκαλυπτικό άρθρο του Αρη Χατζηστεφάνου για τη δράση των ειδικών στρατιωτικών μονάδων των ΗΠΑ που διεξάγουν έναν διαρκή «αόρατο πόλεμο».
-          Το άρθρο του Γιάννη Κορωναίου για τον «περίεργο» ρόλο του Γερμανού της Eurostat και το φούσκωμα του ελλείμματος από την ΕΛΣΤΑΤ

Παν. Καμμένος-video> Και ατίμωση και χρεοκοπία!

http://www.kourdistoportocali.com/articles/10026.htm





Οι 21 αντάρτες της ΝΔ στην ψηφοφορία για τον εφαρμοστικό σε Υγεία και εργασιακά

http://olympia.gr/2012/03/01/%CE%BF%CE%B9-21-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%B4-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%88%CE%B7%CF%86%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1/

 

Ναι ψήφισαν οι Ελίζα Bόζενμπεργκ,  Κώστας Παπασιώζος, Γιώργος Βλάχος ( ναι επί της αρχής, όχι στα 15,21,27), Μιχάλης Γιαννάκης (ναι επί της αρχής, όχι στα 15,21,27,30,41,42), Μαργαρίτης Τζίμας (ναι επί της αρχής, όχι στο 27), Κώστας Μαρκόπουλος (ναι επί της αρχής, όχι στα 15,21,27,42), Αλέκος Δερμεντζόπουλος, Κώστας Γκιουλέκας (ναι επί της αρχής, όχι στο 27), Ζήσης Τζηκαλάγιας, Γιώργος Καρασμάνης (ναι επί της αρχής, όχι στο 27), Θεόφιλος Λεονταρίδης, Αναστάσιος Καρυπίδης,  Μαρία Κόλλια (ναι επί της αρχής, όχι στα 15,21,27,30,41,42), Μανώλης Κεφαλογιάννης και Αναστάσιος Καρυπίδης.

Όχι ψήφισαν η Έλενα Kουντουρά και ο Δημήτρης Σταμάτης, ενώ απόντες ήταν οι: Χρήστος Ζώης, Τσαμπίκα Ιατρίδη, Σπύρος Γαληνός και Παναγιώτης Μελάς.

Σαράντος Καργάκος “Ο Ελληνισμός σε κρίση – Συνταγή Απεγκλωβισμού”

http://olympia.gr/2012/02/29/%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CF%81%CE%AF/
20120229-205215.jpg
(Διάλεξη του φιλολόγου, συγγραφέα, αναλυτή αλλά κυρίως δασκάλου του Ελληνισμού, κ. Σαράντου Καργάκου, που
πραγματοποιήθηκε στις 22.2.12 στο μέγαρο της ΣΕΚ στη Λευκωσία, στα πλαίσια
εκδήλωσης που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Ελληνικού Πολιτισμού με θέμα “Ο
Ελληνισμός σε κρίση – Συνταγή Απεγκλωβισμού”).

Ας ξεκινήσουμε, αγαπητοί, από ένα εξορκισμένο σήμερα «εθνικιστή» ποιητή που
κάποτε τολμούσαμε να θεωρούμε πρώτο εθνικό μας ποιητή, τον Διονύσιο Σολωμό•
γράφει στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους»:
«Ἀραπιᾶς ἄτι, Γάλλου νοῦς,
βόλι Τουρκιᾶς, τόπ’ Ἄγγλου
πόλεμος μέγας πολεμᾶ
βαρεῖ τό καλυβάκι…»
Εννοείτε ασφαλώς ποιο είναι το καλυβάκι στον παρόντα καιρό. Όχι η Ελλάς ή η
προέκτασή της η Κύπρος, αλλά σύμπας ο Ελληνισμός. Ο Ελληνισμός μετά τις
εξάρσεις του στον πόλεμο του ’40-’41, με την αντίστασή του κατά των αρχών
Κατοχής, με τον ενωτικό αγώνα της Κύπρου (μια δράκα μαχητές κατά μιας
αυτοκρατορίας) αποτελούσε κακό παράδειγμα για τους λοιπούς λαούς. Κακό
παράδειγμα υπήρξε και με την Επανάσταση του ’21 που διέλυσε τον ιστό της
υποταγής που είχε επιβάλει η Ιερά Συμμαχία. Όταν το 1830 έκλεινε η αυλαία
της Ελληνικής Επαναστάσεως άνοιγε η αυλαία των ευρωπαϊκών επαναστάσεων.
Γι’ αυτό ο ανυπότακτος, ο απειθάρχητος, ο μη συμμορφούμενος «τοῖς ξένων
ρήμασι» λαός, ο δάσκαλος του απροσκύνητου ήθους έπρεπε να χτυπηθεί στις
ρίζες, στις πνευματικές και ιστορικές καταβολές του. Το σχέδιο ετοιμάστηκε
την επαύριο του Πολυτεχνείου. Αλλ’ ο λαός αυτός έπρεπε να υποστεί δύο
στρατιωτικά πλήγματα για να συνετισθεί. Επτά χρόνια δικτατορίας δεν είχαν
«σιδερώσει» το φρόνημά του. Έτσι ήλθαν το 1974 ο Αττίλας και μερικά χρόνια
αργότερα η ασχήμια της Ύμιας. Κι έκτοτε άρχισε εν ονόματι ενός πολιτικού
ρεαλισμού η χαλιναγώγηση του ελληνικού φρονήματος, η καταπτόηση, η
τουρκοφοβία που τελικά – πάντα εν ονόματι του πολιτικού ρεαλισμού-
μετεξελίχθηκε σταδιακά σε τουρκολατρία. Έχουμε εδώ μια κλασσική περίπτωση
του «Συνδρόμου Στοκχόλμης», όπου το θύμα ερωτεύεται τον βασανιστή του.
Μετά την έκρηξη σε παγκόσμια κλίμακα του Ελληνισμού για το όνομα της
Μακεδονίας, μια έκρηξη που κράτησε επί μία τριετία, έπεσαν πάνω μας «λυτοί
και δεμένοι» να συμμαζευτούμε, να προσγειωθούμε, να σωφρονισθούμε. Έτσι
επροκόψαμε. Σήμερα όχι η Ελλάς, αλλ’ ο Ελληνισμός, είναι παντού
ντροπιασμένος. Χάσαμε όλες τις διπλωματικές μάχες, χάσαμε το επιχειρηματικό
μας κεφάλαιο, χάσαμε την εργατικότητά μας, το εθνικό και το κοινωνικό μας
φιλότιμο. Προτιμάμε πια την αγγλική ως γλώσσα και γραφή και όχι την
ξεπερασμένη κι ατιμασμένη Ελληνική, τη μητέρα του ευρωπαϊκού γλωσσικού
πολιτισμού.
Κι όλα αυτά πώς και γιατί; Έπρεπε και πρέπει να επιβληθεί το παγκόσμιο
ολοκληρωτικό κράτος. Και οι λαοί, όπως γράφει ο Βάρναλης, να έχουν «μια
σκέψη δετή που τους την πλάσανε οι δυνατοί». Χρειαζόταν, όμως, ένα κράτος –
πειραματόζωο. Και σαν τέτοιο επιλέχτηκε όχι απλώς το ελληνικό κράτος, αλλά
σύμπας ο Ελληνισμός. Με τρόπο μεθοδικό έσπασαν τις πνευματικές και ιστορικές
μας ρίζες, απογύμνωσαν την ελληνική γλώσσα και γραφή από τις αρχέγονες
καταβολές τους, υποβάθμισαν τη σημασία του έθνους σαν τάχα μου φαντασιακή
κατασκευή και παρουσίασαν έναν κατ’ όνομα ελληνικό κόσμο περίπου, όπως
εμφανίζονται κατ’ όνομα εδώ και 50 χρόνια οι Σκοπιανοί.
Η σύγχρονη οικονομική κρίση είναι απότοκος της πνευματικής και ηθικής.
Εξωπετάχθηκαν όλες οι προγονικές αξίες που δημιουργούσαν ανθρώπους αξίας και
εν ονόματι ενός δάνειου πλούτου βουτηχτήκαμε στο βούρκο του ανιδανισμού, του
αμοραλισμού, του καριερισμού και του πολιτικού οππορτουνισμού. Πολλοί που
βιάζονται να ψάλλουν το requiem της Ελλάδος σιγομουρμουρίζουν «η Ελλάς εν
τάφῳ». Όχι! Αν θέλουμε να είμαστε σωστοί πρέπει να πούμε «Η Ελλάς εν
βούρκῳ». Και στο βούρκο έρριξαν την Ελλάδα όχι μόνον οι ανάξιοι πολιτικοί
αλά και οι ανάξιοι πνευματικοί ταγοί της. Αυτοί που δημιούργησαν μια
πνευματική ασφυξία στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα «μίντια» και στην
καλοπλασαρισμένη σκουπιδογραφία, έτσι που, όπως λέει στη «Χρονογραφία» του ο
Λεόντιος Μαχαιράς, «δέν ξέρουμε ἴντα συντυχαίνουμε». Δεν ξέρουμε τι μας
γίνεται, quo vadimus, quid facimus(πού πάμε, τι πράττουμε).
Και στο παρελθόν η Ελλάς έπεσε αλλ’ ουδέποτε ξέπεσε. Γλιστρούσε αλλά δεν
παραπατούσε, ούτε παραμιλούσε. Σήμερα μοιάζει με ξεπεσμένο φάντασμα και στο
εξωτερικό προβάλλεται σαν χρεοκοπημένος διάβολος. Κι εμείς –πέρα από την
οικονομική λεηλασία- ζούμε σε μια Ελλάδα χωρίς ελληνικότητα. Αυτοί που –κακῇ
τῇ τύχῃ- πήραν στα χέρια τους τα άρμα της παιδείας, το οδήγησαν στην άβυσσο
της ασυδοσίας και του μηδενισμού. Λείπει πλέον από τη ζωή μας ο
πεπαιδευμένος άνθρωπος. Ο άνθρωπος με τη βαθειά καλλιέργεια, ο μορφωμένος με
την πλήρη του όρου έννοια. Έγραφε προ 110 και πλέον ετών ο αοίδιμος
Παπαδιαμάντης, που πέρσι τιμήσαμε υποτονικά τα 100 χρόνια από το θάνατό του:
«Μορφωμένους θέλουμε· όχι εγγραμμάτους». Εγγραμμάτους, δηλαδή πτυχιούχους
και πολυπτυχιούχους έχουμε πολλούς· μορφωμένους δεν έχουμε, δηλαδή ανθρώπους
με άρτια μορφή. Έχουμε κλάσματα ανθρώπων που δεν είναι ικανοί να σηκώσουν
ούτε το βάρος του παρελθόντος, ούτε τις ευθύνες του παρόντος και πολύ
περισσότερο τις ευθύνες του μέλλοντος. Δεν έχουμε τους κατάλληλους
πνευματικούς και πολιτικούς πλοηγούς που θα μας κατευθύνουν προς κάποιον
ελπιδοφόρο ορίζοντα.
Η Ελλάς σήμερα –και με τον όρο Ελλάς εννοώ σύμπαντα τν Ελληνισμό- μοιάζει με
σκεβρωμένη περγαμηνή, μοιάζει με το δέρμα γερασμένου ελέφαντα. Η καταιγίδα
χτυπά την πόρτα μας σαν κάποιος που θέλει να μπει βίαια μέσα κι εμείς
«δειλοί, άβουλοι και μοιραίοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα», για να
επανέλθω στον Βάρναλη. Η λέξη θαύμα, που ομόρριζό της δεν υπάρχει σε καμμιά
ευρωπαϊκή γλώσσα, παρότι πιθανώς συγγενεύει με το θεῶμαι (=παρατηρώ) και με
τη θέα, δεν μας προσφέρει την προσδοκία για θέα ελπίδος. Διότι σήμερα δεν
βλέπουμε τίποτε· παρατηρούμε μηδενικά επί μηδενικών, τα οποία δεν προσφέρουν
προοπτική μέλλοντος. Συχνά έχω γράψει και πιο συχνά έχω διδάξει πως, αν
θαύματα γίνονταν στο παρελθόν, γιατί να μη γίνουν και στο παρόν; Ο λόγος
είναι απλός: το θαύμα δεν έρχεται ως μάννα από τον ουρανό. Ο Θεός δεν είναι
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ούτε έχει τη μεγαθυμία του Στρως Καν και της
Μέρκελ να μας χορηγεί δόσεις, όπως η Κίρκη το βελανίδι στους χοιρόμορφους
συντρόφους του Οδυσσέα. Δεν λέω, με τα επιδόματα, με τα προγράμματα, τις
επιδοτήσεις και όλα τα «κολπατζίδικα» συναφή «φάγαμε καλά» κατά την πάγκαλη
ρήση, αλλά έτσι εγίναμε Κίρκειοι χοίροι και τρεφόμαστε με βελανίδι. Πού
είναι η παλιά μας αρχοντιά που έκανε τον Κύπριο αγρότη με 10 «τσιρούες» να
νιώθει σαν βασιλιάς, όταν σε φιλοξενούσε στο ταπεινό σπιτικό του; Κάποτε
ζούσαμε τον πλούτο της φτώχειας, επί μερικά χρόνια ζήσαμε τη φτώχεια του
πλούτου και τώρα το παίζουμε «Άσωτοι υιοί». Αλλά δεν υπάρχει κανείς
στοργικός και συγχωρητικός πατέρας να σφάξει για μας τον «μόσχο τον
σιτευτόν». Θα σφάξει εμάς. Κι εννοώ ότι όπως τεμαχίστηκε η Κύπρος
(αρχόντισσα Κερύνεια και πώς να σε ξεχάσω;) σχεδιάζεται να τεμαχισθεί και ο
λοιπός ελλαδικός χώρος.
Ουσιαστικά η Δυτ. Θράκη ανήκει περισσότερο στην Τουρκία και τυπικά ανήκει
στην Ελλάδα. Μέγας αφέντης της περιοχής είναι ο Τούρκος πρόξενος της
Κομοτηνής. Το ίδιο ισχύει και για το νομό Φλωρίνης.
Οικονομικά έχει αλυσοδεθεί στα Σκόπια.
Ας μη στρουθοκαμηλίζουμε και ας μην παριστάνουμε τους ξεπεσμένους αγγέλους.
Μας έλειψε η ηρωική στάση ζωής που διέκρινε στις καλές ώρες της την ελληνική
φυλή. Το είχε πει ο Χάιντεγκερ αλλά πράξη το είχαμε κάνει εμείς: για να
ζήσει κανείς μια αυθεντική ζωή, αυτό που χρειάζεται είναι η αποφασιστική
αντιμετώπιση του θανάτου. Αυτό είναι που δίνει ζωή στη νιότη. Σήμερα ποιος
είναι περισσότερο ζωντανός στην Κύπρο από το Γρηγόρη Αυξεντίου; Οι πεθαμένοι
ή οι ζωντανοί; Ή μήπως, οι κονιοποιητές της πνευματικής μας παραδόσεως, που
έβγαλαν και τον Βασίλη Μιχαηλίδη εθνικιστή; Όταν διαβάζω αυτά που γράφονται
κι εδώ και στο λοιπό ελληνικό χώρο από τις εθνομηδενιστικές πέννες, άθελα
μού έρχεται στο νου το περίφημο ποίημα του Έλιοτ «Οι κούφιοι άνθρωποι».
Αυτοί μας κυβερνούν και διαβουκολούν τη νεολαία μας. Για να φθάσεις ψηλά,
πρέπει να είσαι σήμερα κούφιος πνευματικά και ψυχικά. Και όχι μόνον κούφιος
αλλά και κούφος, δηλαδή επηρμένος και κατά προέκταση αλλοπαρμένος που
σημαίνει από άλλους παρμένος, για να μην πω πουλημένος.
Τι είναι σήμερα αυτοί που εκπροσωπούν επίσημα τον Ελληνισμό; Ένα όρθιο
λείψανο. Αυτό το όρθιο λείψανο έκανε τον Ελληνισμό να μοιάζει με σπασμένο
καθρέφτη. Πού είναι ο ψυχικός ιμάντας που μας ένωνε παλιά; Πού είναι η
αδελφοσύνη που μας έδενε όταν βγήκαμε στο νησί κρυφά με ψεύτικα ονόματα το
1964 και μετά; Γιατί καλλιεργείται τόσο μίσος στη Β. Ελλάδα εναντίον της Ν.
Ελλάδος; Μήπως σχεδιάζεται διαμελισμός; Μήπως η περιβόητη κρίση είναι
τεχνητή για να θολώσει ο νους μας και η Ελλάς να διαμελισθεί; Γιατί
προπαγανδίζεται επί δεκαετίες η αυτονομία της Κρήτης; Ο λόγος είναι απλός:
κάποιοι θέλουν να ρουφήξουν για λογαριασμό τους το μαύρο χυμό που έχει
ολόγυρά της.
Συνάντησα πριν από καιρό έναν ευπορήσαντα παλαιό μου μαθητή και νυν πολιτικό
που θέλησε να με αντιμετωπίσει με ύφος υπεροπτικό. «Τι είσαι συ, ποιος είμαι
εγώ». Τον αποστόμωσα μακρυγιαννικώς: «Συ είσαι ένας όρθιος νεκρός· πάει
καιρός που έχεις πεθάνει, αλλά δεν το έχεις μάθει». Εγώ μένω ζωντανός, διότι
με τη γραφή και τη διδαχή μου ζω με τους νεκρούς μας. Σήμερα δυστυχώς στην
Ελλάδα – κι από τον όρο αυτό δεν εξαιρώ την Κύπρο- ζωντανούς μπορείς να
βρεις μόνο στα νεκροταφεία. Οι ζωντανοί σας είναι στα «Φυλακισμένα μνήματα»
και στη «Μακεδονίτισσα». Νεκροφιλία ή νεκρολατρία θα πουν τα τσιράκια του
εθνομηδενισμού. Όχι, απαντώ. Όπως είπε ο μεγάλος Ιω. Συκουτρής που εδίδαξε
κι εδώ, πολιτισμός είναι η συναναστροφή με τους νεκρούς. Η συναναστροφή με
το ήθος, το ύφος, το πνεύμα των προγόνων. Αντίθετα, κάποιοι, παρότι δεν τους
έχει γίνει νεκροψία, έχουν από καιρό πάρει το δρόμο προς την κόλαση χωμένοι
ως το λαιμό στα ψέματα των ισχυρών. Ο τόπος μας δεν θα γίνει ποτέ καθαρός,
εφόσον θα κατευθύνεται πολιτικά και πνευματικά από τους γόνους των Νενέκων
και των Εφιαλτών.
Διάβασα προ ημερών σε μια μεγαλοφυλλάδα των Αθηνών, που υπηρέτησε δουλικά
τόσο τις γερμανικές αρχές Κατοχής όσο και το χουντικό καθεστώς, ότι δεν
αξίζει να πεθάνει κανείς για ένα πατριωτικό ιδανικό. Έστειλα μια επιστολή,
που φυσικά δεν δημοσιεύτηκε και ο λόγος είναι απλός. Έγραψα: «Το χειρότερο
είναι πως τίποτε δεν αξίζει όταν κανείς ζει χωρίς αυτό. Και πως ακόμη πιο
αισχρό είναι το να ζει κανείς για το νέο ιδανικό, για την καινούργια μεγάλη
ιδέα, την έκτη δόση του δανείου. Εμείς που μέχρι πρόσφατα είμαστε η ψυχή της
υφηλίου ζούμε με ξένα ψίχουλα και με δανεική ψυχή.»
Μας είπαν ψέματα πολλά, μας είπαν ψέματα αισχρά. Μας είπαν πως μπαίνοντας
στην ΕΟΚ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα γίνουμε Ευρωπαίοι. Λες και πριν ήμαστε
Ασιάτες και Αφρικανοί. Και τελικά εγίναμε χειρότεροι από αυτούς, όταν
μπήκαμε στον ευρωπαϊκό λάκκο των εχιδνών. Διότι δεν μπήκαμε στην Ευρώπη του
Γκαίτε, μπήκαμε στην Ευρώπη του Γκαίμπελς. Δεν μπήκαμε στην Ευρώπη του
Σαίξπηρ, μπήκαμε στην Ευρώπη του Χάρντιγκ που έπνιξε σαν τα τσιχλόπουλα τα
Κυπριωτόπουλα. Δεν με διακρίνει πάθος κανένα κατά των Ευρωπαίων. Διδακτική
μου αρχή ήταν μια φράση του Σαίξπηρ: «Μια καλή πράξη σ’ ένα βρόμικο κόσμο».
Αυτό κατά την ταπεινή μου αντίληψη, είναι πηγή ευτυχίας για τη ζωή. Μετρήστε
τις καλές πράξεις των Βρεττανών. Την εποχή, όπου ο Σαίξπηρ έγραφε αυτά τα
υπέροχα, ο σερ Φίλιπ Σίντνεϋ, που είχε τη φήμη του τελειότερου ιππότη και
που συνέθετε σαν άγγελος ποίηση και μουσική μαζί με τον σερ Γουώλτερ Ράλεϋ,
μάζευαν κάμποσους Ιρλανδούς σε κάποιο βολικό μέρος και τους κατακρεουργούσαν
σαν σφαχτάρια.
Είμαι υποχρεωμένος να τα πω αυτά διότι φοβάμαι τον κακό καιρό. Και δεν το
εννοώ κλιματολογικώς. Εδώ που καταντήσαμε, βρισκόμαστε σε συνθήκες πολέμου.
Τίθεται πλέον θέμα εθνικής –και όχι μόνον- επιβιώσεως. Μαζί με τις
ναρκωτικές ιδέες η νεολαία μας πλήττεται και από τις ναρκωτικές ουσίες.
«Μαστουρωμένη» χορεύει ένα νέο χορό του Ζαλόγγου που δεν έχει τίποτε ηρωικό.
Ό, τι έχει είναι ταπεινωτικό και εξευτελιστικό. Κάποτε ακούγαμε από τα
στόματα των νέων την Ιψενική κραυγή: «Δώσ’ τε μου ένα ζευγάρι,
μεταχειρισμένα –έστω- ιδανικά». Τώρα ακούμε: «Δώσ’ τε μου ένα δεκάευρο για
να πάρω τη δόση μου». Τα παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, που τραγούδησε κάποτε η
Βέμπο, αγοράζουν το θάνατό τους. Και μαζί τους πεθαίνει και η έννοια Ελλάς.
Την πιο βαθειά πληγή της ζωής μου εισέπραξα πέρσι (2011) όταν σ’ έναν τοίχο
των Εξαρχείων διάβασα ένα γκράφφιτι: «Έλληνας δεν γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι·
καταντάς»!
Δεν λέω, καλές είναι οι προοδευτικές ιδέες, οι τολμηρές και οι καινοτόμες
αντιλήψεις, οι νέες θεωρίες αλλά πρέπει τουλάχιστον να μείνεις ζωντανός για
να τις εφαρμόσεις. Σήμερα, καθώς περνώ από τα κέντρα όπου προσφέρεται η
μεθαδόνη ή από κάποια σημεία –πολύ κεντρικά- των Αθηνών και του Πειραιά,
θαρρώ πως βλέπω τον «Χορό των Σκελετών» που ζωγράφισε ο μεσαιωνικός ζωγράφος
Macaber, από το όνομα του οποίου βγήκε η λέξη μακάβριος. Δεν θα προσθέσω
τίποτε καινούργιο. Το έχω γράψει σε βιβλία μου διδακτικά που εκδόθηκαν προ
35ετίας. Πρόκειται για μια κουβέντα που είχε πει ένας μεγαλέμπορος
ναρκωτικών από τη Μασσαλία: «Η πολιτική πρέπει να συνεργασθεί με τη χημεία».
Και τώρα συνεργάζονται με θαυμαστή αρμονία, με θαυμαστά αποτελέσματα και –
το κυριότερο- με θαυμαστά κέρδη. Έκαναν τη νεολαία ανίκανη ακόμη και για να
επαναστατήσει. Αυτά που γίνονται επί μία τριετία στην Αθήνα δεν είναι
επαναστατικές εκρήξεις· είναι προοίμιο ενός νέου εμφυλίου σπαραγμού. Η
κρίση, οικονομική και διανοητική – έφερε την ακρισία, έφερε το φθόνο και την
κακία, με αποτέλεσμα ο ένας Έλληνας να μισεί τον άλλο- κι όχι πια για λόγους
ιδεολογίας. Βρισκόμαστε σε τέλεια σύγχυση. Είμαστε σαν τον ναυαγό τη νύχτα
που αντί να κολυμπά προς την ξηρά κατευθύνεται απυξίδωτος προς τα βαθύτερα
νερά.
Δεν λέω πως είμαστε αβοήθητοι στον παρόντα καιρό. Δεν έχει περάσει χρόνος
πολύς που δύο Γάλλοι καθηγητές του πανεπιστημίου του Μετς, οι Τιερί Φορμέ
και Μαρτέν Στεφένς, έγραψαν στην εφημερίδα «Φιγκαρό» τα ακολουθα
συγκινητικά: «Μιλάμε διαρκώς για το ελληνικό χρέος. Χωρίς να επισημάνουμε
ότι η Ευρώπη είναι αυτή που εδώ και 2.500 χρόνια έχει ένα χρέος προς την
Ελλάδα. Ένα χρέος αιώνιο, αφού αφορά τα θεμέλιά της». Αυτό που δεν κατανοούν
ίσως οι Γάλλοι καθηγητές είναι πως αυτά τα θεμέλια θέλουν να υπονομεύσουν
αυτοί που ξεθεμέλιωσαν πρώτα πνευματικά και μετά οικονομικά με τα κάθε λογής
«τσιράκια» τους την Ελλάδα. Δεν πρέπει οι Ευρωπαίοι του αύριο να έχουν ωε
ηθικό και πνευματικό πρότυπο τον Έλληνα άνθρωπο, αλλά τον κοντινό πρόγονό
τους, τον Βάνδαλο άνθρωπο. Κι αυτός ο Βανδαλισμός, ως επαναστατική πράξη,
εισάγεται και στην Ελλάδα.
Δεν θα πω ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ταγοί, αφού, χρόνια τώρα ο Ελληνισμός
πολιτεύεται σε έγκλιση υποτακτική, δεν είναι απέναντί μας ανεκτικοί. Ούτε θα
πω ότι δεν μας προσέφεραν στη συμφορά μας «τσάι και συμπάθεια». Θα πω απλώς
ότι οι εκδηλώσεις συμπαθείας των εταίρων μας μοιάζουν με προσευχή χιτλερικού
βασανιστή. Θα προσθέσω όμως ότι την αφορμή τη δώσαμε εμείς. Την οικτρή
κατάσταση που δημιουργήσαμε την έχει περιγράψει με ενάργεια από το 2ο μ.Χ.
αιώνα ο Λουκιανός με το έργο του «Μένιππος ή Νεκυομαντεία». Όταν ο κυνικός
φιλόσοφος Μένιππος κατέρχεται στον κάτω κόσμο, ερωτάται από κάποιον
Φιλωνίδη, τι γίνεται στον επάνω κόσμο. Κι ο Μένιππος με τέσσερις λέξεις
εικονογραφεί τους τότε ανθρώπους και τους νυν: «Ἁρπάζουσιν, ἐπιορκοῦσι,
τοκογλυφοῦσιν, ὀβολοστατοῦσιν».
Μετά τη ζοφερή εικόνα που σας έδωσα, εύλογα κανείς μπορεί να αναρωτηθεί
αμλετικά: «Να ζει κανείς ή να μη ζει». Θα απαντήσω: να ζει, αλλά να ζει
ελληνικά. Δηλαδή ηρωικά. Πρέπει και πάλι να πιστέψουμε στον εαυτό μας,
πρέπει και πάλι να πιστέψουμε στο παρελθόν μας, πρέπει και πάλι να
πιστέψουμε στην ιδέα του έθνους. Η πίστη στο έθνος μας στην κρίσιμη τούτη
καμπή είναι ανάγκη ζωής. Όχι, όμως, καπηλεία του έθνους, όπως έγινε συχνά
στο παρελθόν. Το έθνος ως προσφορά θυσίας θα φέρει την αυριανή σωτηρία. Όπως
έγραψε τότε που μπαίναμε στην ΕΟΚ ένα από τα πιο φωτεινά ελληνικά μυαλά, ο
Πάνος Καραβίας, «για να γίνει το έθνος παλμός καρδιάς, ένα με το αίμα της
νιότης μας, πρέπει πρώτα η νιότη μας (Σημ. Σ.Ι.Κ. εννοεί τη νεολαία) να πάει
συνείδηση, να πεισθεί πως το έθνος και το εγώ είναι, για τον Έλληνα, έννοιες
που δένονται η μια με την άλλη, και πως υπηρετώντας το έθνος πλαταίνεις
οικουμενικά και πλουτίζεις σε βάθος το εγώ σου, δίνεις ομορφιά στη ζωή σου
και γιομίζεις αγάπη για τον άνθρωπο. Κι εμείς οι Έλληνες είχαμε πάντα τόσο
δυνατό το αίσθημα του έθνους, που το ταυτίσαμε με τη θρησκεία και τη φυλή
μας – πράγμα σπάνιο, σπανιότατο, αν όχι άγνωστο σ’ άλλα έθνη- σε μια
τρισυπόστατη φλόγα».
Θεωρώ επιτακτικό, διότι, κατά τον Θουκυδίδη, «οἱ καιροί οὐ μενετοί», να
ξαναγυρίσουμε στον ελληνισμό μας, στις αξίες που μας έθρεψαν αιώνες τώρα επί
ζωής. Η ιστορική μας μοίρα είναι συνυφασμένη με τη γεωγραφική μας θέση, στο
σταυροδρόμι τριών ηπείρων, ανάμεσα σε αλληλοσυγκρουόμενους και αρπακτικούς
ιμπεριαλισμούς. Κάποτε μας ήθελαν για τη γεωπολιτική μας θέση. Τώρα μας
θέλουν διότι στην απέραντη θαλάσσια έκτασή μας υπάρχουν πλήθη θησαυρών. Οι
κάθε λογής Αλή Μπαμπάδες με τους 40 κλέφτες τους κτυπούν την πόρτα μας. Ας
μην την ανοίξουμε ακούγοντας τη φράση «σουσάμι άνοιξε». Διότι ίσως ανοίξουμε
για μια ακόμη φορά τον ασκό του Αιόλου.
Δεν θα πω ότι έλειψε ποτέ η αγάπη για την Ελλάδα. Αλλά οι τωρινοί των
μεγάλων δυνάμεων πολιτικοί, καθότι λεπτοστόμαχοι, αγαπούν την Ελλάδα, όπως
αγαπά ο καννίβαλος το θύμα του με …σάλτσα! Ας πάψουμε κάποτε να είμαστε,
όπως λέει ο Σολωμός, ένας λαός «πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος».
Το 1945 ο φίλος και συμπατριώτης μου ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος είχε
γράψει:
«Μή γελαστεῖτε ἀπ’ τόν καημό σας καί σᾶς πάρει ὁ ὕπνος γιατί καινούργια
σύννεφα πλακῶσαν τήν πατρίδα! Μαῦρα στριφτοπλεγμένα σύννεφα κρέμωνται σάν
μολύβια πάνω ἀπ’ τά σπίτια μας, πάνω ἀπ’ τούς τάφους τῶν παιδιῶν μας!
Σε λίγο άρχισε ο «βροτολοιγός», ο «ὀκρυόεις ἐπιδήμιος πόλεμος», όπως τον
λέει ο Όμηρος. Κι έτσι δεν μοιραστήκαμε μαζί τη νίκη, όπως μας είχε
υποσχεθεί ασύστολα ψευδόμενος ο Τσώρτσιλ, όταν χρειαζόταν το αίμα μας. Και
μετά ήλθαν προστάτες οι Αμερικάνοι που άπλωσαν την προστατευτική τους αιγίδα
ως την ακρότατη ελληνική θαλάσσια έπαλξη, τη μεγαλόνησο Κύπρο. Τότε είναι
που ο δικός σας σπουδαίος ποιητής, ο Θεοδόσης Πιερίδης, έγραψε, ήταν θυμάμαι
το έτος 1956, την «Κυπριακή Συμφωνία». Συχνά το έχω πει: δεν πιστεύω στις
αλήθειες των πολιτικών· πιστεύω στις αλήθειες των ποιητών. Οι αλήθειες των
πολιτικών είναι φτερά στον άνεμο. Οι αλήθειες των ποιητών είναι τα «ριζιμιά
χαράκια» των λαών. Ας ακούσουμε λοιπόν τέσσερις στίχους του Θεοδόση Πιερίδη:
«Στῆς Μεσόγειος τί θέτε τή γλυκιά γαλανάδα;
Ἐμεῖς εἴμαστε Κύπρος, ἐμεῖς εἴμαστε Ἑλλάδα!
Ὅθεν ἤρθατε πᾶτε, φοβεροί Ἀμερικάνοι,
ἡ πατρίδα σας εἶναι κάπου ἀλλοῦ – καί σᾶς φτάνει»!
Αμ δεν τους φτάνει! Γι’ αυτό ένα νέο αμερικανικό imperium δημιουργείται στη
Μεσόγειο, το Μαγκρέμπ φλέγεται, η Συρία φλέγεται, το Ιράν τελεί υπό απειλή,
το Ιράκ ποτίζεται καθημερινά με αίμα, η Τουρκία αιματορροεί, η Ελλάς
φυλλορροεί. Τι χρειάζεται τούτη τη στιγμή ο Ελληνισμός; Έναν εθνικό
συναγερμό που να ενώνει σε μια αμφικτιονία αγάπης και αλληλεγγύης τους
Έλληνες όλης της γης. Και τότε όχι μόνο θα βγούμε από τα οικονομικά
αδιέξοδα, θα βγούμε και από την ηθική ασφυξία, από την πνευματική υπνηλία.
Όχι, ο Ελληνισμός δεν βρίσκεται εν ναρκώσει, όπως λένε μερικοί· βρίσκεται
απλώς εν υπνώσει. Καιρός να αφυπνιστούμε, να εργαστούμε και να προμηθευθούμε
νερό πολύ, διότι όπως λέγει προφητικά άλλος ποιητής, ο Μιχάλης Κατσαρός, «το
μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία». Αν όμως είμαστε Προμηθείς και όχι Επιμηθείς,
μπορούμε να κάνουμε το μέλλον των παιδιών μας πολύ δροσερό, πολύ φωτεινό.
Σας Ευχαριστώ.
http://www.sarantoskargakos.gr/
http://lomak.blogspot.com/2012/02/blog-post_27.html

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΠΟΙΚΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ: ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΑ - Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6822:fotopoulos-ee-apoikia-&catid=96:2010-06-04-22-41-29&Itemid=290

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Η αδίστακτη ντόπια Χούντα, σε αγαστή σύμπνοια με την χούντα της υπερεθνικής ελίτ που εκπροσωπεί η Τρόικα, υιοθέτησαν μια δανειακή συνθήκη που ακόμη και το κύριο άρθρο της Βρετανικής Independent την παρομοίαζε με τη συνθήκη των Βερσαλλιών, (η οποία είχε στόχο το οικονομικό γονάτισμα της ηττημένης στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανίας), ενώ η μεγάλη κεντροαριστερή Ισπανική εφημερίδα El Pais την χαρακτήριζε ως μια «πελώρια μεταφορά κυριαρχίας, πιθανώς τη μεγαλύτερη που υπέστη μια χώρα εν καιρώ ειρήνης». Φυσικά, η δική μας ελίτ, δια του δοτού Τραπεζίτη πρωθυπουργού, δήλωνε «πολύ ευτυχής» την ημέρα που προσυπέγραφε και την τυπική πια αποικιοποίηση της Ελλάδος απο την ΕΕ.
Και αυτό, τη στιγμή που δεν υπάρχει σοβαρός διεθνής οικονομολόγος που να μην παραδέχεται ότι η συνθήκη αυτή είναι απλά ένα μέσο αναβολής της τυπικής χρεοκοπίας της χώρας, μέχρις ότου θωρακιστεί η υπόλοιπη Ευρωζώνη και ιδιαίτερα οι αδύνατοι κρίκοι της στη περιφερειακή Νότια Ευρώπη από οποιαδήποτε μεταδοτικά συμπτώματα, αλλά και –το κυριότερο-να εξασφαλιστεί ότι η συνθήκη αυτή θα δέσει χειροπόδαρα, ακόμη και Συνταγματικά, τον Ελληνικό λαό για πολλές δεκαετίες, ανεξάρτητα από τις αλλαγές του πολιτικού προσωπικού στη κυβέρνηση, ότι όχι μόνο θα ξεπληρώσει (για πολλοστή φορά) όλα τα χρέη, χωρίς κανένα πια δικαίωμα νέου κουρέματος στο μέλλον, αλλά και ότι θα ξεπουλήσει κάθε κοινωνικό αγαθό και υπηρεσία στις πολυεθνικές που θα εισβάλλουν στη χώρα υπό τη μορφή «επενδύσεων» . Αυτό, αφού στο μεταξύ θα έχει γίνει και μια τυπική χρεοκοπία που θα ελέγχεται όμως πάλι από τις ελίτ και θα συνοδεύεται από προσωρινή έξοδο από την Ευρωζώνη, ώστε όχι μόνο να αγοραστεί ο κοινωνικός μας πλούτος στις σημερινές ευτελισμένες λόγω κρίσης τιμές, αλλά και σε υποτιμημένο νόμισμα !
Φυσικά, τα παραπάνω δεν σημαίνουν, όπως υποστηρίζουν και οι εθναμύντορες, ότι αντιμετωπίζουμε κάποια ξένη επίθεση και κατοχή, όπως η αντίστοιχη Γερμανική στον πόλεμο. Μολονότι και τώρα έχουμε επίσης ένα είδος κατοχής και έχουμε απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, η διαφορά είναι ότι τώρα έχουμε μια οικονομική και όχι στρατιωτική κατοχή, η δε απώλεια εθνικής κυριαρχίας που σίγουρα υφιστάμεθα δεν είναι συνέπεια στρατιωτικής καταστροφής, αλλά συνέπεια οικονομικής καταστροφής. Και η διαφορά αυτή είναι κρίσιμη. Διότι ενώ στην πρώτη περίπτωση ο εχθρός είναι ορατός διά γυμνού οφθαλμού και εύκολα συνενώνει εναντίον του ολόκληρο τον λαό της κατεχόμενης χώρας στην αποπομπή του από τις πόλεις και τα χωριά που ανδρώθηκε, στη δεύτερη περίπτωση ο «εχθρός» φαίνεται μόνο όταν έχει συνειδητοποιηθεί η φύση του ως ένα κοινωνικό-οικονομικό σύστημα, και μέχρι τότε μπορεί εύκολα να αποπροσανατολίζονται τα θύματα της κατοχής αυτής, από τους εγχώριους συμμάχους των ξένων θυτών που δεν υφίστανται στον ίδιο βαθμό τις συνέπειες της οικονομικής καταστροφής, αν δεν ωφελούνται κιόλας απο αυτές!
Και για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα. Η σημερινή οικονομική καταστροφή οδηγεί στην εξαθλίωση και την φτωχοποίηση της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, δηλαδή των λαϊκών στρωμάτων που εξαναγκάζονται να δουλεύουν για μισθούς πείνας, ή ωθούνται στην ανεργία στην οποία ήδη καταδικάζονται οι μισοί σχεδόν νέοι μας, με μόνη διέξοδο την μετανάστευση (για όσους μπορούν) ή την φτώχεια, τα ναρκωτικά και τελικά την αυτοκτονία για κάποιους. Σήμερα, τα λαϊκά στρώματα που καταστρέφονται οικονομικά δεν ανήκουν μόνο στα παραδοσιακά στρώματα των φτωχών εργατών, αγροτών καθώς και των αυτο-απασχολούμενων κάθε είδους, αλλά περιλαμβάνουν και την κρατικοδίαιτη μεσαία τάξη που δημιούργησε η ψευτοανάπτυξη «με ξένα κόλλυβα» (του ΠΑΣΟΚ κυρίως) στη μεταπολίτευση.
Γιατί είναι ακριβώς αυτή η μεσαία τάξη που σήμερα κτυπιέται αλύπητα, όχι γατί είναι οι «κακοί» Γερμανοί που το επιβάλλουν, ή η «κακιά» και «τιμωρητική» Ευρώπη, [1] σε αντίθεση με την «Ευρώπη των λαών» της «δημοκρατίας» και της «κοινωνικής δικαιοσύνης», που ήταν βεβαια απλα ένα ιδεολογικό κατασκεύασμα, στο οποίο στηριζόταν η ΕΟΚ και στη συνέχεια η ΕΕ. Ούτε γιατί, όπως εντελώς ανιστόρητα υποστηρίζεται, «η υπαρκτή κρίση των δύο τελευταίων ετών έφερε στο προσκήνιο κοινωνικές δυνάμεις, που είτε χάρη ταξικών συσχετισμών ή πραγματικών δυνατοτήτων αναδιανομής κατά το παρελθόν, ποτέ δεν είχαν αποκτήσει το προβάδισμα στην χάραξη της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της ΕΕ". [2] Και φυσικά το ίδιο ανιστόρητος είναι ο ισχυρισμός ότι ο Κεϊνσιανισμός τέθηκε σε διωγμό απο τον σημερινό αντιδραστικό συσχετισμό δυνάμεων στην ΕΕ που επιδιώκει την αναδιανομή του πλούτου, και ότι τα μνημόνια --σε μια προσέγγιση που πλησιάζει, (με "Μαρξιστική" ορολογία) μια συνωμοσιολογική θεωρία-- δεν σχεδιαστήκαν παρά για να θέσουν το θεσμικό και οικονομικό πλαίσιο "ώστε ν' αναδιαρθρωθεί η κοινωνία σε αντιδραστική κατεύθυνση: να συσσωρευτεί ο πλούτος σε λίγα χέρια, να ενισχυθούν τα κέρδη και ο εργοδοτικός δεσποτισμός, να αποδομηθούν τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα να αυξηθεί η "ελαστικότητα" της εργασίας". [3] Και δεν είναι μόνο ανιστόρητες αυτές οι απόψεις, αλλά και προδίδουν παντελή έλλειψη κατανόησης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, την οποία ερμηνεύουν συνήθως ως ιδεολογία ή ως κακή πολιτική, και όχι σαν δομικό καπιταλιστικό φαινόμενο, όπως σύγχρονες προσεγγίσεις που ξεπερνούν έναν ξεπερασμένο Μαρξισμό κάνουν. [4]
Στην πραγματικότητα, όπως έδειξα αλλού, [5] όλα άρχισαν πολύ νωρίτερα, σχεδόν είκοσι χρόνια πριν, με την ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Αγοράς το 1993, όταν θεσμοποιήθηκε η Πράξη Ενιαίας Αγοράς, η οποία καθιέρωνε την ελεύθερη διακίνηση των εμπoρευμάτων, τoυ κεφαλαίoυ και της εργασίας μέσα στην Κoινότητα, με την κατάργηση όλων των μη δασμoλoγικών εμπoδίων. Αυτό σήμαινε, όχι μόνο το άνοιγμα, αλλά και την «απελευθέρωση» από κοινωνικούς ελέγχους των τεσσάρων αγορών (αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίου και εργασίας) ―τις γνωστές «4 ελευθερίες». Η oλoκλήρωση της Ευρωπαϊκής αγoράς κρίθηκε αναγκαία στo πλαίσιo της εντεινόμενης διεθνoπoίησης της καπιταλιστικής oικoνoμίας της αγοράς και τoυ oξυνόμενoυ ανταγωνισμoύ με τα άλλα μπλόκ τoυ διεθνoύς κεφαλαίoυ, δηλαδή τo Αμερικανικό και των χωρών της Ν.Α. Ασίας. Όμως, τo πρόβλημα ανταγωνιστικότητας για τα μητροπολιτικά κέντρα της ΕΟΚ ήταν εντελώς διαφορετικό από το αντίστοιχο πρόβλημα στις περιφερειακές χώρες. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στo κέντρo (με δεδoμένη την υψηλή παραγωγικότητα των μητρoπoλιτικών χωρών) εξαρτάται κυρίως από τη συγκράτηση τιμών και μισθών ώστε να μπορούν να ανταγωνιστούν τα Γερμανικά π.χ. βιομηχανικά προϊόντα τα φθηνότερα προϊόντα made in China, είτε αυτά παράγονται από θυγατρικές είτε από εγχώριες επιχειρήσεις. Αντίθετα, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στις περιφερειακές χώρες μέσα στην ΕΟΚ/ΕΕ, όπως η Ελλάδα, εξαρτάται από τη μέσω νέων επενδύσεων βελτίωση της παραγωγικότητας. Το πρόβλημα δηλαδή σε αυτές τις χώρες ήταν αναπτυξιακό και αφoρούσε τη δημιoυργία μιας ισχυρής παραγωγικής βάσης με αντίστoιχα επίπεδα παραγωγικότητας προς αυτά των μητροπολιτικών κέντρων.
Εντoύτoις, παρά τη ριζική διαφoρά στα αίτια της μείωσης της ανταγωνιστικότητας, η πoλιτική πoυ ακoλoυθήθηκε στo πλαίσιo της μετα-Μάαστριχτ Ευρώπης ήταν κoινή για όλα τα μέλη και καθoριζόταν από τις ανάγκες και τα συμφέρoντα τoυ κέντρoυ. Έτσι, τo Ευρωπαϊκό κεφάλαιo προχώρησε με την Ενιαία Αγορά σε μια oικoνoμική ενoπoίηση νεo-φιλελεύθερoυ χαρακτήρα (η οποία ολοκληρώθηκε στη συνέχεια με την ΟΝΕ και την Ευρωζώνη), στην oπoία προσχώρησαν αμέσως τόσο οι τ. σοσιαλδημοκράτες και νυν σοσιαλ-φιλελεύθεροι, όσο και η Ευρω-αριστερά.
«Eλεύθερες» αγoρές, όμως, σημαίνουν όχι μόνo ανοικτές αγορές (δηλ. την απρόσκoπτη κίνηση εμπoρευμάτων, κεφαλαίoυ και εργασίας) αλλά και «ελαστικές» αγoρές, (δηλ. την εξαφάνιση των «εμπoδίων» στoν ελεύθερo σχηματισμό των τιμών, αλλά και των μισθών, καθώς και τον γενικότερo περιoρισμό τoυ Κρατικoύ ρόλoυ στoν έλεγχo της oικoνoμικής δραστηριότητας) ―με άλλα λόγια, τον δραστικό περιορισμό του στοιχείου «εθνικής οικονομίας». Και αυτή ήταν η oυσία της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης πoυ χαρακτήριζε τo νέo θεσμικό πλαίσιo της ΕΟΚ. Στην πραγματικότητα, η συνθήκη του Μάαστριχτ θεσμοποιούσε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τις αλλαγές που είχαν εισαχθεί από τη Θάτσερ στη Βρετανία και τον Ρίγκαν στις ΗΠΑ. Οι αλλαγές αυτές, με τη σειρά τους, είχαν ήδη επιβληθεί «από κάτω», από τις πολυεθνικές, στη διαδικασία διεθνοποίησης της οικονομίας της αγοράς (π.χ. με την αγορά Ευρω-δολαρίων, ευρω-γιέν κ.λπ.). Αντίθετα, τελείως διαφoρετική εικόνα της oλoκλήρωσης έδινε ένα παλαιότερο κείμενo της Ευρωπαϊκής Επιτρoπής [6] πoυ oυσιαστικά πρόβλεπε «ενδεικτικό σχεδιασμό» σε πανευρωπαϊκό επίπεδo. Και αυτή ήταν και η oυσία της σoσιαλδημoκρατικής πρότασης: ένα είδoς διεθνoπoιημένoυ Κεϋνσιανισμoύ (δηλαδή, Κoινoτικoύ παρεμβατισμoύ στoν έλεγχo της oικoνoμικής δραστηριότητας) πoυ αναπόφευκτα θα έπρεπε να αντικαταστήσει τoν εθνικό Κεϋνσιανισμό. Αναπόφευκτα, γιατί η Κεϋνσιανή στρατηγική είναι ανεφάρμoστη σε στενά εθνικά πλαίσια, όταν επικρατoύν συνθήκες ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίoυ και εργασίας. Ο καταπoντισμός, δηλαδή, της σoσιαλδημoκρατικής συναίνεσης, πoυ άρχισε με την άνθηση τoυ νεoφιλελευθερισμού στη δεκαετία του 1980 —όχι σαν αποτέλεσμα κάποιας συνωμοσίας, οπως υποστηρίζουν αφελείς συνωμοσιολογικές, αλλά και αποπροσανατολιστικές για το λαϊκό κίνημα, «θεωρίες» τύπου Naomi Klein [7], αλλά σαν αποτέλεσμα των προαναφερθεισών αλλαγών απο τα κάτω που είχε φέρει η αυξανόμενη διεθνοποίηση της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς— παραμέρισε και τις σχετικές πρoτάσεις για μια Ευρωπαϊκή Κευνσιανή στρατηγική.
Στη συνέχεια, η εισαγωγή του Ευρώ σήμαινε ότι για να επιτυγχάνεται η σταθερότητα των τιμών στην Ευρωζώνη έπρεπε τα δημοσιονομικά ελλείμματα να ελαχιστοποιούνται, όπως επέβαλε το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο ακριβώς επειδή δεν ετηρείτο απο πολλές χώρες, ακόμη και του κέντρου, οδήγησε τώρα στην ανάγκη συνταγματικής απαγόρευσης των ελλειμμάτων. Και αυτό, διότι η μόνη δυνατότητα που μένει στις ελίτ, κάτω από τις συνθήκες αυτές, για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας είναι η συμπίεση του κόστους παραγωγής και η ελαχιστοποίηση του φορολογικού βάρους πάνω στα κέρδη και τα εισοδήματα της ίδιας της ελίτ. Όταν δηλαδ η αύξηση της παραγωγικότητας δεν είναι δυνατή, λόγω της απουσίας σημαντικών επενδύσεων σε νέες τεχνολογίες κ.λπ. (όπως ήταν η περίπτωση της χώρας μας), τότε μένει μόνο η απειλή της ανεργίας και της ανασφάλειας, καθώς και η παράλληλη «ελαστικοποίηση» της αγοράς εργασίας, στην οποία άλλωστε εξακολουθεί να στηρίζεται η «πολιτική» απασχόλησης της Ευρωζώνης, παρά τα ευχολόγια της συνθήκης του Άμστερνταμ. Με βάση τα δεδομένα αυτά δεν είναι περίεργο ότι η μεν οικονομική και πολιτική ελίτ μας είχε πάντα εναποθέσει τις ελπίδες της στις ξένες επενδύσεις, και σήμερα αυτή αποτελεί τη μόνη ελπίδα της για ανάπτυξη, οι δε Οικολόγοι Πράσινοι στην «πράσινη» ανάπτυξη και οι παλαιό-Μαρξιστές στο κίνημα αλληλεγγύης υπερ της Ελλάδος και την πάλη για την ανάπτυξη ενός πανευρωπαϊκού κινήματος που θα αλλάξει τον συσχετισμό δυνάμεων και θα οδηγήσει σε μια Ευρώπη των λαών --και άλλα παραμύθια στο σημερινό θεσμικό πλαίσιο των ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών που επιβάλλει η διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς.
Αν λοιπόν δούμε τις αδιέξοδες, δήθεν λύσεις, που πρότεινε η αριστερά αυτή, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πώς κατάφεραν η ντόπια και η ξένη Χούντα να περάσουν τα κτηνώδη μέτρα. Και αυτό, διότι οι «λύσεις» αυτές δεν θεμελιώνονται στη βασική διαπίστωση πως η μονομερής έξοδος, όχι απλά από την Ευρωζώνη, αλλά και από την ΕΕ, καθώς και η επιβολή αυστηρών κοινωνικών ελέγχων στις «4 αγορές», είναι αναγκαίες προϋποθέσεις για την έξοδο απο την καταστροφική κρίση, μαζί με την ακύρωση των δανειακών συμβάσεων, την αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση κάθε κοινού αγαθού που έχει περιέλθει, μέσα από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, στην ιδιοκτησία των ξένων και ντόπιων ελίτ. Όλα αυτά και άλλα μέτρα [8] θα έπρεπε να έχουν μακροπρόθεσμο στόχο την οικοδόμηση της παραγωγικής δομής της χώρας, (η οποία έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά μετά την πλήρη ενσωμάτωσή της στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, και ιδιαίτερα μετά την ένταξή μας στην ΕΟΚ/ΕΕ), και τη δημιουργία ενός συναφούς καταναλωτικού πρότυπου που θα στήριζε μια αυτοδύναμη (όχι αυτάρκη) οικονομία. Η αυτοδύναμη οικονομία αποτελεί άλλωστε την μόνη δυνατή διέξοδο από τη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, που προσφέρει εναλλακτική λύση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Και φυσικά αυτό δεν σημαίνει «απομονωτισμό» όπως διαστρεβλώνουν την αυτονομία οι «Ευρωπαϊστές» στη ρεφορμιστική Αριστερά, τα Πανεπιστήμια κ.λπ. που έχουν άμεσα ή έμμεσα οικονομικά και άλλα συμφέροντα από την παραμονή μας στην ΕΕ. Αυτή είναι η μόνη φιλολαϊκή λύση, ιδιαίτερα αν αποτελέσει τμήμα οικονομικών ενώσεων με γειτονικές χώρες σε παρόμοιο επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης (π.χ. χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, Βαλκανικές χώρες, χώρες της Βόρειας Αφρικής κ.λπ.). Οι νέες αυτές οικονομικές ενώσεις που θα θεμελιώνονται στην αλληλεγγύη των λαών, αντί για τις σημερινές ληστρικές ενώσεις του κεφαλαίου, όπως η ΕΕ, αποτελούν τον μόνο αληθινό διεθνισμό σήμερα, σε αντιδιαστολή με τον ψευτοδιεθνισμό της ρεφορμιστικής «Αριστεράς» που δήθεν θα κτιστεί μέσα στην ΕΕ!
Ο αγώνας για να κτιστεί ένα παλλαϊκό Μέτωπο κοινωνικής και, κατά συνέπεια, εθνικής απελευθέρωσης είναι σήμερα επιτακτική ανάγκη, εφόσον μόνο ένα παρόμοιο Μέτωπο θα μπορούσε να σταματήσει τη σημερινή καταστροφή και να ανοίξει τον δρόμο, αρχικά, για μια αυτοδύναμη οικονομία και, τελικά, για τη μορφή απελευθερωτικής κοινωνίας που θα επέλεγε ο Λαός.
* Δημοσιεύτηκε στο http://www.inclusivedemocracy.org 
Τρίτη 28 Φλεβάρη
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Σ. Πεσματζόγλου, "Δεν είναι μια η Ευρώπη", "Οι εργαζόμενοι", 25/2/2012
[2] Λ. Βατικιώτης, "Η Ευρώπη των αποικιών", στο ίδιο
[3] Γ. Μηλιός, "Σωτήριο μνημόνιο θα είναι μόνο εκείνο που θα ανατραπεί"!, στο ιδιο
[4] Leslie Sclair, The Transnational Capitalist Class (Blackwell, 2001)
[5] Η Ελλάδα ως Προτεκτοράτο της Υπερεθνικής ελίτ: Η ανάγκη για άμεση έξοδο απο την ΕΕ και για μια αυτοδύναμη οικονομία, (Γόρδιος, 2010)
[6]Claude Gruson, Commission of the European Communities , Τhe challenges ahead: A plan for Europe (Office for Official Publications of the European Communities, 1979),
[7] Naomi Klein, Το δόγμα του σοκ, Η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής, (Λιβάνης,2010)
[8] βλ. ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΘΝΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ http://www.inclusivedemocracy.org/brochures/2011.11.13__neo_ethniko_koinoniko_metopo_extented.html

Ο Χουντής ξεφτίλησε τον Γιούνκερ μέσα στο ευρωκοινοβούλιο!

http://olympia.gr/2012/02/29/%CE%BF-%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%BE%CE%B5%CF%86%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%BA%CE%B5%CF%81-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1/

 

Έχουμε ξαναπεί ότι ο Νίκος Χουντής είναι ένας από τους ευρωβουλευτές που τιμά την Ελληνική παρουσία στο ευρωκοινοβούλιο.

Σήμερα δεν δίστασε να κάνει σκληρή επίθεση στον ανεκδιήγητο Γιούνκερ, ο οποίος πριν λίγες ώρες είχε κάνει μια πρωτόγνωρη παρέμβαση για το πολιτικό σκηνικό της χώρας μας…

Για την ακρίβεια ο Νίκος Χουντής έβαλε ..στη θέση του τον Πρόεδρο του Eurogroup, o oποίος προσπάθησε – χωρίς επιτυχία – να ανασκευάσει τα λεγόμενά του.

Τί είπε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ προς τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ; «Είστε άξιος εκπρόσωπος της αυταρχικής Γερμανικής Ευρώπης, του κοινωνικού και εργασιακού Μεσαίωνα».

Μέσα στην συνεδρίαση της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που έγινε με την παρουσία του προέδρου του Eurogroup, ο Ν. Χουντής είπε:

«Κύριε Γιούνκερ, σε συνέντευξή σας σε γερμανική εφημερίδα δηλώσατε ότι εάν στην Ελλάδα ενισχυθούν ακραία κόμματα σε βαθμό που το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία δεν μπορούν να φτιάξουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και αυτοί που θα κυβερνήσουν, θελήσουν να αποχωρήσουν από το πρόγραμμα σωτηρίας, θα αποχωρήσει και η Ευρώπη. Σε άλλη συνέντευξη συμπληρώσατε ότι χρειάζεται ένας Επίτροπος για την Ελλάδα.

Θέλω να σας πω ότι ο εκβιασμός σας είναι για τους Έλληνες προφανής. Τι μας λέτε;

Πρώτον: Ή ψηφίζετε τα κόμματα που στηρίζουν σήμερα το μνημόνιο, που δεν είχαν το θάρρος, δεν είχαν την αντοχή να υπερασπιστούν τον ελληνικό λαό από την ταπείνωση ή τώρα που εξασφαλίσαμε τις τράπεζες, τώρα που εξασφαλίσαμε την επικυριαρχία με επιτρόπους και γκαουλάιντερ, τώρα που σας έχουμε σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας, να ξέρετε ότι δεν μπορείτε να ψηφίσετε την κυβέρνηση και το κόμμα που σας αρέσει. Δηλαδή, μας υπόσχεστε επιλεκτική δημοκρατία. Και που το λέτε αυτό; Στην χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία.

Πριν λίγους μήνες θα έλεγα στον πρόεδρο της ευρωζώνης ότι η θέση του δεν του επιτρέπει να κάνει τέτοιες ‘αγενείς’ δηλώσεις. Θα του έλεγα ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να χαρακτηρίζει ακραίο κάθε άλλο ελληνικό κόμμα εκτός από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Θα του έλεγα ότι δεν έχει τη δυνατότητα και το δικαίωμα να μας επιβάλει ποια κυβέρνηση θα έχουμε στην Ελλάδα.

Δεν σας τα λέω αυτά, όμως, γιατί αναγνωρίζω στο πρόσωπό σας έναν άξιο εκπρόσωπο μιας Ευρώπης που έχει διαμορφώσει ένα τραπεζικό και δημοσιονομικό ‘Νταχάου’, έναν κοινωνικό και εργασιακό Μεσαίωνα. Μιας Ευρώπης της σιδηράς πειθαρχίας, μιας Γερμανικής Ευρώπης. Γι’ αυτό κ. Γιούνκερ δε σας ρωτάω από πού αντλείτε το δικαίωμα να κάνετε αυτές τις ‘αγενείς’ δηλώσεις για την πατρίδα μου».

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου