Συνολικές προβολές σελίδας


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΙΝΗΜΑ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»: Αίτηση Εγγραφής Νέου Μέλους

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/09/blog-post_545.html


Αν θέλετε κι εσείς να ενταχθείτε στο Κίνημα Ελευθερίας μπορείτε να συμπληρώσετε με τα στοιχεία σας την σχετική αίτηση πατώντας εδώ:


Και να την στείλετε στα γραφεία μας, στην παρακάτω διεύθυνση: 

Κίνημα Ελευθερίας 
Εγνατίας 35 
Τ.Κ 546 30 
Θεσσαλονίκη

 ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»


1. Στο κίνημα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ γίνονται δεκτοί μόνον Έλληνες Ορθόδοξοι, καθώς και μη-Έλληνες το γένος, που είναι οπωσδήποτε Ορθόδοξοι, ελληνικής παιδείας και άριστοι γνωστές της ελληνικής γλώσσας. 

2. Πιστεύουμε στον Ελληνισμό υπό την διάσταση της μεγάλης Ρωμιοσύνης. Προερχόμαστε από την «πηγή» του αρχαίου ελληνισμού και είμαστε η άρρηκτη συνέχεια της Μεγάλης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, (Ρωμανία). Η Ρωμιοσύνη έχει οικουμενικές διαστάσεις, αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. 

3. Η χώρα μας σήμερα τελεί υπό ξένη κατοχή, στην οποία την παρέδωσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Ένα προδοτικό πολιτικό σύστημα, με τον πλήρη έλεγχο των ΜΜΕ, έδρασε υπονομευτικά προς συστηματική αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας (της εθνικής παράδοσης και της ορθόδοξης πίστης), με αποτέλεσμα να αδρανοποιηθούν και να εξουδετερωθούν τα υγιή αντανακλαστικά του λαού μας. 

4. Η ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση διέλυσε τον παραγωγικό ιστό της Ελλάδας και εξάρθρωσε την ελληνική οικονομία. Κατέστρεψε την βιομηχανική και αγροτική παραγωγή, μετατρέποντας την χώρα σε ευρωπαϊκό θέρετρο, και τους Έλληνες, όσοι δεν έφυγαν στο εξωτερικό, σε γκαρσόνια των Ευρωπαίων. 

5. Τα εθνικά μας θέματα έχουν εγκαταλειφθεί με εγκληματικό τρόπο. Οι υποτιθέμενοι εταίροι και σύμμαχοι μας έχουν προδώσει επανειλημμένα τις τελευταίες δεκαετίες. Ο τεράστιος ενεργειακός πλούτος της χώρας μένει συστηματικά αναξιοποίητος (κυρίως λόγῳ παραχώρησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας σε ξένους «σωτήρες») και, ενώ θα μπορούσε να την βγάλει από την σημερινή κρίση, είναι στόχος ξεπουλήματος των κατοχικών κυβερνήσεων. 

6. Η χώρα μας έχει γίνει ο στόχος της μεταφοράς και εγκατάστασης εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών, κυρίως μουσουλμάνων, από χώρες της Ασίας και της Αφρικής, με κύριο δράστη ένα οργανωμένο κύκλωμα από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, το οποίο δρα ουσιαστικά ανενόχλητο, χωρίς καμία αντίδραση από ελληνικής πλευράς. Η συνθήκη του Δουβλίνου 2 πρέπει αμέσως να καταργηθεί, ακόμα και μονομερώς, και ο όγκος αυτών των ξένων να προωθηθεί ξανά απέναντι ή στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί γιατί απειλείται άμεσα η εθνική μας ταυτότητα.

7. Η παιδεία έχει γίνει όργανο προώθησης αντεθνικών, διαστροφικών και αντιχριστιανικών απόψεων. Το κράτος προωθεί την ιδιωτική παιδεία σε βάρος της παραδοσιακής δημόσιας. Η δημόσια υγεία έχει διαλυθεί τελείως και το χάος των νοσοκομείων αντικατοπτρίζει το μεγάλο δράμα όσων έχουν ανάγκη από περίθαλψη και δεν μπορούν να πληρώσουν τα ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα. 

8. Παρόλα αυτά, σε μια μεγάλη μερίδα του Ελληνισμού λειτουργούν ακόμα τα εθνικά αντανακλαστικά, (όπως εκδηλώνονται με στρεβλό βέβαια τρόπο κάθε φορά που οι αθλητές μας καταγάγουν μια διεθνή νίκη), ενώ, και εδώ είναι και το πιο ελπιδοφόρο, οι εκκλησιές συνεχίζουν να γεμίζουν από τους πιστούς. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπου ακόμα κτίζονται εκκλησίες και γίνονται μοναστήρια. 

9. Απέναντι σε όλα αυτά, επιτακτική είναι η ανάγκη δημιουργίας ενός καινούργιου πόλου, που θα συσπειρώσει τις υγιείς εθνικές και ορθόδοξες δυνάμεις, οι οποίες, διασπασμένες και ακέφαλες, αδυνατούν να ορθώσουν το ανάστημα τους στην λεηλασία του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. 

10. Απαραίτητη συνιστώσα αυτής της προσπάθειας είναι η ευλογία από Ορθόδοξους Ιεράρχες που ακόμα ανθίστανται σε όλο αυτόν τον πόλεμο. Παράλληλα, όσες πολιτικές δυνάμεις απέμειναν σε εθνικό επίπεδο και εξακολουθούν να πιστεύουν στον ελληνισμό και στην Ορθοδοξία θα κληθούν να συνταχτούν με την προσπάθεια αυτήν. 

11. Οι παγκόσμιες εξελίξεις, ειδικά στον ευρύτερο περίγυρο της χώρας μας, είναι ραγδαίες και εκρηκτικές. Γι' αυτό και είναι ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη της δημιουργίας αυτού του πόλου. Η αντίδραση της Ορθόδοξης και Ομόδοξης Ρωσίας στην επέλαση της Νέας Τάξης, αν και όχι τόσο δυναμική όσο θα έπρεπε, δίνει ελπιδοφόρα μηνύματα. 

12. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων προσπαθεί με κάθε θεμιτό κι αθέμιτο τρόπο, όπως οι δημόσιες προκλητικές παρελάσεις των ομοφυλοφίλων, να δώσει το τελειωτικό διαβρωτικό χτύπημα στην ήδη κατακερματισμένη κοινωνία μας. Η συνείδηση, όμως, του καθενός από εμάς θα οδηγήσει στην συνένωση των δυνάμεών μας για την κοινή αυτήν προσπάθεια, υπολογίζοντας με ειλικρίνεια τα υπέρ και τα κατά, ώστε να δώσουμε τις απαραίτητες λύσεις στα προβλήματα της πατρίδας μας, με κύριο γνώμονα: την πίστη στον ελληνισμό, την πίστη στην Ορθοδοξία και με σθεναρή αντίσταση στην Νέα Τάξη Πραγμάτων. 

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ 
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

3ο Φεστιβάλ Κωνσταντινουπολιτών: 3, 4 & 5 Οκτωβρίου 2014 στον Άλιμο

e-mail από τον κ. Λεωνίδα Κουμάκη

NEW_logo_μικρόl.jpg
3ο Φεστιβάλ Κωνσταντινουπολιτών:
3, 4 & 5 Οκτωβρίου 2014 στον Άλιμο


Η Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών, που αποτελεί τον ενωτικό φορέα των ανά τον κόσμο διασπαρμένων Σωματείων των Ελλήνων της  Κωνσταντινούπολης, διοργανώνει το 3ο Φεστιβάλ Κωνσταντινουπολιτών, «Η Πόλις των πόλεων: Η Πόλη της καρδιάς μας!».
Το 3ο Φεστιβάλ Κωνσταντινουπολιτών θα διεξαχθεί 3, 4 και 5 Οκτωβρίου 2014 στο Βυζαντινό Αθλητικό Κέντρο, με δωρεάν είσοδο για την παρακολούθηση όλων ανεξαιρέτως των εκδηλώσεων και με διανομή δωρεάν λαχνών για πλήθος δώρων. Η φετινή διοργάνωση εστιάζει στην Κωνσταντινούπολη, η οποία αν και υπήρξε «η Πόλις των πόλεων» δεν παύει να είναι «η Πόλη της καρδιάς μας

Στα πλαίσια του τριήμερου Φεστιβάλ θα παρουσιαστούν εκθέσεις και εκδηλώσεις των Κωνσταντινουπολίτικων σωματείων – μελών της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών.  Παράλληλα θα πραγματοποιηθεί ειδικό αφιέρωμα για την συμπλήρωση 50 χρόνων από τις απελάσεις των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης   το 1964, που απετέλεσαν και τον κύριο σταθμό εκρίζωσής από την πατρογονική τους εστία, με προβολή ειδικού ντοκιμαντέρ (Σάββατο, 4 Οκτωβρίου 2014, 7:30).

Το πλήρες πρόγραμμα του  3.ου Φεστιβάλ Κωνσταντινουπολιτών, με όλες τις εκδηλώσεις, βρίσκεται στην ιστοσελίδα της ΟΙΟΜΚΩ στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

Το διαφημιστικό μήνυμα του Φεστιβάλ είναι ευγενική προσφορά του δημιουργού της «Πολίτικης Κουζίνας» κ. Τάσου Μπουλμέτη. Μπορείτε να το δείτε στην διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=QRPD0fcmRdA&feature=em-upload_owner


NEW_logo_SMALL_μικρό.jpg


Συνοπτικά, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ, περιλαμβάνουν:

(1)  Ξενάγηση στο μυστηριακό κόσμο των μυρίπνοων βοτάνων, που αποτελούν το Άγιον Μύρον, από τον μυρεψό του Οικουμενικού Πατριαρχείου
(2)  Ιστορικό Πανόραμα της Κωνσταντινούπολης: Η Πόλη διαμέσου των αιώνων 
(3)  Προβολές ταινιών-ντοκυμαντέρ με θέμα την Πόλη
(4)  Δώδεκα διαφορετικές Εκθέσεις (φωτογραφίας, παραδοσιακών επαγγελμάτων που απαγορεύτηκαν το 1923, αλλά και τεκμηρίων από την πολιτιστική παρακαταθήκη του Ελληνισμού της Πόλης)
(5)  Συναυλίες και παρουσιάσεις με συμμετοχή μαθητών και φοιτητών
(6)  Αθλητικές συναντήσεις Κωνσταντινουπολίτικων αθλητικών συλλόγων
(7)  Θεατρικά δρώμενα
(8)  Ποικίλες δραστηριότητες για παιδιά
(9)  Μουσική & Χορούς της Πόλης
(10) Κωνσταντινουπολίτικη βεγγέρα και συναυλίες με Μουσική των Ρωμηών
(11) Διαδραστική ενότητα στην οποία μπορούν να συμμετέχουν όλοι: «Η Πόλη της καρδιάς μας» με φωτογραφίες όλων όσων έζησαν στην Πόλη, κατάγονται απ΄ αυτήν, την αγάπησαν ή απλά την επισκέφθηκαν... και την αγάπησαν κι αυτοί.

Στις παράλληλες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ περιλαμβάνεται εθελοντική αιμοδοσία στο πλαίσιο δημιουργίας της Τράπεζας Αίματος Κωνσταντινουπολιτών από την Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών.
Η πρόσβαση στο Βυζαντινό Αθλητικό Κέντρο (Β.Α.Κ), το οποίο βρίσκεται στον Άλιμο, στην γωνία των οδών Μεγάλης του Γένους Σχολής, Ζαππείου Λυκείου & Ζωγραφείου Λυκείου, γίνεται τόσο από την Λεωφόρο Βουλιαγμένης (ύψος Βιοκαρπέτ – μετά τον σταθμό ΜΕΤΡΟ Αλίμου), όσο και από την παραλιακή Λεωφόρο Ποσειδώνος. Εξυπηρετείται από τις γραμμές Αστικών Λεωφορείων 101 (από παραλία – Φλοίβος) και 109 (από Σταθμό Μετρό Αγ. Δημητρίου) με αποβίβαση στην στάση Στροφή. Πλήρες σχεδιάγραμμα πρόσβασης στο Β.Α.Κ. υπάρχει στο τέλος του προγράμματος του Φεστιβάλ. (Περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο 210 9926 420).
Σημειώνεται ότι πούλμαν (ευγενική προσφορά του Δήμου Αλίμου στο Φεστιβάλ Κωνσταντινουπολιτών) θα μεταφέρει επισκέπτες από τον Σταθμό Μετρό Αλίμου προς τον χώρο του Φεστιβάλ και αντίστροφα. Πληροφορίες για τα δωρεάν δρομολόγια ΜΕΤΡΟ ΑΛΙΜΟΥ – ΦΕΣΤΙΒΑΛ και αντίστροφα, θα αναρτηθούν   στην ιστοσελίδα του 3ου Φεστιβάλ Κωνσταντινουπολιτών στο Facebook».
Οι επισκέπτες του Φεστιβάλ, κατά την ελεύθερη είσοδο τους στο Βυζαντινό Αθλητικό Κέντρο θα παραλαμβάνουν ένα δωρεάν λαχνό καθώς και το εκτυπωμένο, οκτασέλιδο πρόγραμμα του Φεστιβάλ ενώ κατά την έξοδο τους θα ελέγχουν τον κατάλογο των τυχερών λαχνών και σε περίπτωση δώρου θα το παραλαμβάνουν επί τόπου
3, 4 και 5 Οκτωβρίου 2014, στο Βυζαντινό Αθλητικό Κέντρο, το 3ο Φεστιβάλ Κωνσταντινουπολιτών.
Για να τιμήσουμε την αλησμόνητη πόλη των Πόλεων – την Πόλη της καρδιάς μας. Εμείς, θα είμαστε όλοι εκεί.
Εσείς;

Δημοσιογραφικό ατόπημα, όχι «Υπουργικό φάλτσο», υπήρξε, κύριοι της «Καθημερινής» (του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου)

Από τους ΑΝΤΙΛΟΓΟΥΣ (www.antilogoi.gr) Ενότητα ΜΜΕ
Δημοσιογραφικό ατόπημα, όχι «Υπουργικό φάλτσο», υπήρξε, κύριοι της «Καθημερινής»
του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου
Διαστρεβλωμένη στα περισσότερα ΜΜΕ, αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο, παρουσιάστηκε η δήλωση του κ. Ντινόπουλου στον ΑΝΤ1 το πρωί της 26ης Σεπτεμβρίου για τον επανέλεγχο της μετατροπής των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο.
Στην  «Καθημερινή» και τον «ΣΚΑΪ», το δημοσιογραφικό αυτό ατόπημα υπήρξε κραυγαλέο –και άκρως λυπηρό, δεδομένης της γνωστής ιστορικής διαδρομής της «Κ».
1.           Πώς παρουσιάστηκε η δήλωση αυτή στην «Καθημερινή» και τον «ΣΚΑΪ».
(α)           Η «Καθημερινή» στο πρωτοσέλιδο κύριο δημοσίευμά της  στις 27.9.14 με τίτλο «Υπουργικό φάλτσο στην αξιολόγηση» γράφει:
« ‘Εγώ είμαι με τη Δούρου’, ανέφερε χαρακτηριστικά ο υπουργός Εσωτερικών. Στη συνέχεια και αφού έγινε γνωστή η ενόχληση του Μαξίμου, ο κ. Ντινόπουλος επιχείρησε να ανασκευάσει, διευκρινίζοντας πως εννοούσε ότι είναι υπέρ της φράσης της κ. Δούρου ‘θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα’ ».
(β)           Ο δημοσιογράφος της «Καθημερινής» κ. Γ. Τερζής γράφει την ίδια μέρα:
«Ο υπουργός Εσωτερικών Αργύρης Ντινόπουλος δηλώνει ότι σε αυτή την κόντρα εγώ είμαι με τη Δούρου’. Στον κύκλο των μετέπειτα επαφών του με δημοσιογράφους, ο κ. Ντινόπουλος διευκρίνισε ότι εννοούσε ότι είναι υπέρ της φράσης της κ. Δούρουθα τους ταράξουμε στη νομιμότητα’».
(γ)           Στην εκπομπή «ΣΚΑΪ στις 6» στις 26.9.14, η κ. Έλλη Τριανταφύλλου μας πληροφόρησε:
«Ο κ. Ντινόπουλος είπε ακριβώς ότι εγώ είμαι με την κ. Δούρου’. Σε μεταγενέστερη επικοινωνία και επειδή προκλήθηκε μεγάλος θόρυβος, ο ίδιος είπε ότι εννοούσε ότι είναι υπέρ της φράσης της κ. Δούρουθα τους ταράξουμε στη νομιμότητα».
(δ)          Στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑϊ στις 26.9.14, το ρεπορτάζ και η κ. Κοσιώνη μας έδωσαν την είδηση:
«Ο κ. Ντινόπουλος είπε το πρωί ότι στην κόντρα μεταξύ Μητσοτάκη και Δούρου είναι με τη Δούρου. Λίγο αργότερα μιλώντας στον ΣΚΑΪ επιχείρησε να στρογγυλέψει τη δήλωσή του».
Και ο κ. Τσιόδρας σχολίασε: «Ξέρουμε να διαβάζουμε, βλέπουμε αυτά που λέγονται στην τηλεόραση και μπορούμε να κρίνουμε. Δεν επιδέχονται διάψευση αυτά που ακούσαμε».
2.           Ας θυμίσουμε τη δήλωση αυτή, συμφωνώντας με τον κ. Τσιόδρα ότι «δεν επιδέχονται διάψευση αυτά που ακούσαμε» (η αρίθμηση δική μας, προς διευκόλυνση όλων μας).     
«1. Εγώ, ανάμεσα σ’ αυτά που είπε ο κ. Μητσοτάκης και σ’ αυτά που είπε η κ. Δούρου, τάσσομαι αναφανδόν υπέρ αυτών που είπε η κ. Δούρου: ‘Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα’.
2. Άρα λοιπόν θα εφαρμοστεί η νομιμότητα. Ήδη έχω μιλήσει με τον γενικό γραμματέα αποκεντρωμένης διοίκησης και αυτό που πρέπει να γίνει όσον αφορά τη νομιμότητα θα γίνει.
3. Η νομιμότητα πρέπει να τηρηθεί. Πάνω απ’ όλα είναι η εφαρμογή του Νόμου.
4. Δεν μπορεί να μην εφαρμοστεί ένας νόμος που έχει ψηφιστεί από τη Βουλή.
5. Ο κ. Μητσοτάκης εφάρμοσε τον Νόμο και καλώς έπραξε».
3.            Ρωτάμε τώρα τους κ.κ. Παπαχελά (διευθυντή της «Κ»), Τερζή, Τσιόδρα και τις κες Κοσιώνη, Τριανταφύλλου:
(α)           Είναι δημοσιογραφικά σωστό να γράφετε / λέτε  ότι ο κ. Ντινόπουλος «επιχείρησε να ανασκευάσει, διευκρινίζοντας πως εννοούσε ότι είναι υπέρ της φράσης της κ. Δούρου ‘θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα’», «αφού έγινε γνωστή η ενόχληση του Μαξίμου» μετέπειτα στις επαφές του με δημοσιογράφους ή «σε μεταγενέστερη επικοινωνία» ή «λίγο αργότερα μιλώντας στον ΣΚΑΪ»), ενώ το ότι είναι υπέρ της φράσης αυτής της Δούρου (του Ηλιού δηλαδή) το είχε πει στην πρώτη, πρωινή του, δήλωση στον ΑΝΤ1; (Μήπως  γράψατε / μιλήσατε πριν διαβάσετε την πρώτη αυτή δήλωση;)
(β)           Πώς και δεν κάνετε αναφορά στα σημεία 2, 3, 4 και 5 της δήλωσης (με μπλέ χρώμα στην παρ. 2), εκείνα ακριβώς που δείχνουν ότι και ο υπουργός Εσωτερικών θα εφαρμόσει τον Νόμο;
4.           Όχι μόνο εσείς, των ΜΜΕ, αλλά και εμείς, οι απλοί πολίτες, «ξέρουμε να βλέπουμε αυτά που λέγονται στην τηλεόραση και μπορούμε να κρίνουμε» τι βλέπουμε εμείς και τι... μας λέτε εσείς ότι βλέπουμε!


Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Παράλαβέ με, Κύριε...

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/43958-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%AD-%CE%BC%CE%B5,-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5Παράλαβέ με, Κύριε...
Παράλαβέ με, Κύριε, εις την Βασιλείαν σου!
Παράλαβέ με Ιησού μου, αυτού οπού είσαι
Εσύ η αγάπη μου και το φως μου το γλυκύτατον!
Ναι, γλυκύτατε Ιησού μου, παράλαβέ με τώρα - τώρα, Κύριέ μου, παράλαβέ με, διότι από την ώραν, οπού εγεύθηκα μερικώς και αρρήτως την άρρητον τρυφήν και χριστότητα Σου του Χριστού μου και Θεού μου, δεν υποφέρνω πλέον τον χωρισμόν Σου!
Δεν υποφέρνω την απουσίαν Σου.
Καίομαι και ανάπτω από την άσβεστον φλόγα της γλυκυτάτης Σου αγάπης! Όταν σε ενθυμούμαι, φλογίζομαι από την δίψαν Σου!
Όταν Σε μελετώ, ολιγοθυμώ διά την υστέρησίν Σου και ατονώ διά τον χωρισμόν Σου!

Ακριβώς επειδή είσαι αμαρτωλός, έλα εδώ,για να γίνεις δίκαιος (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/43975-%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8E%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE-%CE%B5%CE%AF%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%89%CE%BB%CF%8C%CF%82,-%CE%AD%CE%BB%CE%B1-%CE%B5%CE%B4%CF%8E,%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%82Ακριβώς επειδή είσαι αμαρτωλός, έλα εδώ,για να γίνεις δίκαιος

«Μα είμαι αμαρτωλός», λες, «και δεν τολμώ ν΄ αντικρύσω τον άγιο». Ακριβώς επειδή είσαι αμαρτωλός, έλα εδώ, για να γίνεις δίκαιος.
Ή μήπως δεν γνωρίζεις, ότι και αυτοί που στέκονται μπροστά στο ιερό Θυσιαστήριο, έχουν διαπράξει αμαρτίες; Γι΄ αυτό οικονόμησε ο Θεός να υποφέρουν και οι ιερείς από κάποια πάθη, ώστε να κατανοούν την ανθρώπινη αδυναμία και να συγχωρούν τους άλλους.

«Αφού όμως δεν τήρησα όσα άκουσα στην εκκλησία», θα μου πει κάποιος, «πως μπορώ να έρθω πάλι;». Ελα να ξανακούσεις τον θείο λόγο. Και προσπάθησε τώρα να τον εφαρμόσεις. Αν βάλεις φάρμακο πάνω στο τραύμα σου και δεν το επουλώσει την ίδια μέρα, δεν θα ξαναβάλεις και την επόμενη; Αν ο ξυλοκόπος, που θέλει να κόψει μια βελανιδιά, δεν κατορθώσει να τη ρίξει με την πρώτη τσεκουριά, δεν τη χτυπάει και δεύτερη και Πέμπτη και δέκατη φορά; Κάνε κι εσύ το ίδιο.

Αλλά, θα μου πεις, σ΄ εμποδίζουν να εκκλησιαστείς η φτώχεια και η ανάγκη να εργαστείς. Δεν είναι εύλογη ούτε τούτη η πρόφαση. Εφτά μέρες έχει η εβδομάδα. Αυτές τις εφτά μέρες τις μοιράστηκε ο Θεός μαζί μας. Και σ΄ εμάς έδωσε έξι, ενώ για τον εαυτό Του κράτησε μόνο μία. Αυτή τη μοναδική μέρα, λοιπόν, δεν δέχεσαι να σταματήσεις τις εργασίες;

Και γιατί λέω για ολόκληρη μέρα; Εκείνο που έκανε στην περίπτωση της ελεημοσύνης η χήρα του Ευαγγελίου, το ίδιο κάνε κι εσύ στη διάρκεια αυτής της μιας μέρας. Έδωσε εκείνη δυο λεπτά και πήρε πολλή χάρη από το Θεό.Δάνεισε κι εσύ δυο ώρες στο Θεό, πηγαίνοντας στην εκκλησία, και θα φέρεις στο σπίτι σου κέρδη αμέτρητων ημερών.

Αν όμως δεν δέχεσαι να κάνεις κάτι τέτοιο, σκέψου μήπως μ΄ αυτή σου τη στάση χάσεις τους κόπους πολλών ετών. Γιατί ο Θεός, όταν περιφρονείται, γνωρίζει να σκορπίζει τα χρήματα που συγκεντρώνεις με την εργασία της Κυριακής.

Μα κι αν ακόμα έβρισκες ολόκληρο θησαυροφυλάκιο γεμάτο από χρυσάφι και εξ αιτίας του απουσίαζες από το ναό,θα ήταν πολύ μεγαλύτερη η ζημιά σου, και τόσο μεγαλύτερη, όσο ανώτερα είναι τα πνευματικά από τα υλικά.

Γιατί τα υλικά πράγματα, κι αν ακόμα είναι πολλά και τρέχουν άφθονα από παντού, δεν τα παίρνουμε στην άλλη ζωή, δεν μεταφέρονται μαζί μας στον ουρανό, δεν παρουσιάζονται στο φοβερό εκείνο βήμα του Κυρίου. Αλλά πολλές φορές, και πριν ακόμα πεθάνουμε, μας εγκαταλείπουν.Αντίθετα, ο πνευματικός θησαυρός που αποκτούμε στην εκκλησία, είναι κτήμα αναφαίρετο και μας ακολουθεί παντού.

«Ναι, αλλά μπορώ», λέει κάποιος άλλος, «να προσευχηθώ και στο σπίτι μου». Απατάς τον εαυτό σου, άνθρωπε. Βεβαίως, είναι δυνατό να προσευχηθείς και στο σπίτι σου, είναι αδύνατον όμως να προσευχηθείς έτσι, όπως προσεύχεσαι στην εκκλησία, όπου υπάρχει το πλήθος των πατέρων και όπου ομόφωνη κραυγή ικεσίας αναπέμπεται στο Θεό.

Δεν σε ακούει τόσο πολύ ο Κύριος όταν Τον παρακαλείς μόνος σου, όσο όταν Τον παρακαλείς ενωμένος με τους αδελφούς σου. Γιατί στην εκκλησία υπάρχουν περισσότερες πνευματικές προϋποθέσεις απ΄ όσες στο σπίτι. Υπάρχουν η ομόνοια, η συμφωνία των πιστών, ο σύνδεσμος της αγάπης, οι ευχές των ιερέων.

Γι΄ αυτό, άλλωστε, οι ιερείς προϊστανται των ακολουθιών, για να ενισχύονται με τις δυνατότερες ευχές τους οι ασθενέστερες ευχές του λαού, κι έτσι όλες μαζί ν΄ ανεβαίνουν στον ουρανό. Όταν προσευχόμαστε ο καθένας χωριστά, είμαστε ανίσχυροι, όταν όμως συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί, τότε γινόμαστε πιο δυνατοί και εκλύουμε σε μεγαλύτερο βαθμό την ευσπλαχνία του Θεού.

Κάποτε ο απόστολος Πέτρος βρισκόταν αλυσοδεμένος στη φυλακή. Έγινε όμως θερμή προσευχή από τους συναγμένους πιστούς, κι αμέσως ελευθερώθηκε. Τι θα μπορούσε, επομένως, να είναι πιο δυνατό από την κοινή προσευχή, που ωφέλησε κι αυτούς ακόμα τους στύλους της Εκκλησίας;

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Θαύματα μετά από την κοίμηση του Γέροντος Παϊσίου



http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/09/blog-post_123.html

Ο Γέροντας ΠΑΙΣΙΟΣ δεν έπαυσε να βοηθά τους ανθρώπους και μετά την κοίμησή του

Ουκ απέστη ημών
Ο Γέροντας δεν έπαυσε να βοηθά τους ανθρώπους και μετά την κοίμηση του. Οι άνθρωποι καταφεύγουν στον Γέροντα και ζητούν τις πρεσβείες του, επειδή πιστεύουν στην αγιότητά του. Ο τάφος του έγινε πανορθόδοξο προσκύνημα. Έχει πολλή ευλογία και χάρι. Συγκεντρώνει τους πονεμένους και παρηγορεί τους θλιμμένους. Θεραπεύονται ασθενείς και γίνονται πολλά θαύματα. Και το Κελλάκι του στο Άγιον Όρος έγινε επίσης προσκύνημα. Καθημερινά περνούν επισκέπτες που είχαν γνωρίσει τον Γέροντα και ευεργετήθηκαν, για να τον ευχαριστήσουν ή άλλοι για να δουν που ζούσε…

Τα θαυμαστά γεγονότα που κάνουν οι Άγιοι, εμφανίσεις και θεραπείες, τα βλέπουμε και στον Γέροντα και μετά την κοίμησή του. Ιδιαιτέρως θεραπεύει καρκινοπαθείς και δαιμονισμένους. Εμφανίζεται και σώζει πολλούς από τροχαία δυστυχήματα. Πολλοί ασθενείς τον είδαν μέσα στα Νοσοκομεία. Διάφορα προσωπικά του αντικείμενα θαυματουργούν και εκπέμπουν άρρητη ευωδία.

Το χάρισμα της ευωδίας και μετά την κοίμηση του Γέροντα δεν εξαφανίστηκε. Πολλοί αισθάνονται ευωδία, όταν προσκυνούν τον τάφο του, όταν επισκέπτωνται το Κελλί του στο Άγιον Όρος, ή άλλοι αισθάνονται ευωδία εξερχόμενη από προσωπικά αντικείμενα ή ρούχα του.
Όπως μαρτυρούν οι πατέρες που διαδέχθηκαν τον Γέροντα στο Κελλί του, «τον πρώτο καιρό μετά την κοίμησή του σχεδόν όλοι οι επισκεπτόμενοι το Κελλί αισθάνονταν αυτή την ξεχωριστή ευωδία.

Μαρτυρεί ο π. Α. Κ. : «Τήν χρονιά που εκοιμήθη ο Γέροντας έγινε Λειτουργία την ημέρα που εώρταζε το Κελλί του. Αισθάνθηκα κατά την ώρα της θείας Λειτουργίας ισχυρή ευωδία, η οποία με συνώδευσε μέχρι το Κουτλουμούσι και έπειτα χάθη. Είναι αμέτρητα τα μετά την κοίμηση θαύματα του Γέροντα και συνεχώς γίνονται και νέα. «Δια του λόγου το αληθές» σημειώνονται στην συνέχεια επιλεκτικά ελάχιστα, επιβεβαιωμένα και μαρτυρημένα από αυτόπτες μάρτυρες.

Ευωδία
Διάσωση παιδιού
Ο π. Χρήστος Τσάνταλης από τη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης και εφημέριος Κερασιάς, με εννέα παιδιά, καταθέτει: «Μερικά από τα παιδιά μου έπαιζαν στην ταράτσα του σπιτιού και κάποια στιγμή άρχισαν να πηδούν τον φωταγωγό. Ένα αγοράκι μου έξι ετών, που ακόμη δεν μιλάει καλά, θέλησε και αυτό να πηδήξη. Βρέθηκε στο κενό και σαν βολίδα έφυγε προς τα κάτω. Έπεσε από τον τρίτο όροφο. Ήλθαν τα παιδιά τρομαγμένα και μου το είπαν. Έτρεξα με χτυποκάρδι στο βάθος του φωταγωγού, για να περιμαζέψω το μικρό. Έμεινα έκπληκτος όταν το είδα να έρχεται προς το μέρος μου κατακίτρινο από τον φόβο. Το πήγα στο Νοσοκομείο. Οι γιατροί το εξέτασαν και είπαν ότι δεν έχει τίποτε, ούτε το παραμικρό τραύμα».

Καταλάβαμε ότι πρόκειται περί θαύματος, και σκέφθηκα πως η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Νέας Μηχανιώνας έσωσε το παιδί. Το πήγα στην εικόνα της και το ρώτησα: «Αυτή σε φύλαξε;». Αυτό απάντησε «όχι». Με ωδήγησε στην φωτογραφία του π. Παϊσίου και μου τον έδειξε με το δάκτυλο (ότι δηλαδή αυτός με κράτησε)».

Επεμβάσεις σε τροχαία
Ο κ. Στ. από την Καλαμάτα, κάτοικος Αθηνών, ταξίδευε με το αυτοκίνητό του προς τα Ιωάννινα. Καθ οδόν έπεσε θύμα ισχυρής μετωπικής συγκρούσεως, κατά την οποία το αυτοκίνητό του κυριολεκτικά διαλύθηκε και ο ίδιος τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι. Μεταφέρθηκε αναίσθητος στο Νοσοκομείο και μπήκε στην εντατική.


Ενώ ευρίσκετο στην κατάσταση αυτή, είδε μία φωτεινή νεφέλη και στο μέσον έναν ηλικιωμένο μοναχό. Παρ ότι δεν είχε ιδιαίτερη σχέση

με την Εκκλησία, επειδή εκείνες τις ημέρες είχε ακούσει gerontas_paisios από γνωστό του για κάποιον χαρισματούχο γέροντα Παίσιο, μέσα στην έκπληξή του ρώτησε αυθόρμητα τον άγνωστο μοναχό:

Είσαι ο γέροντας Παίσιος;
Ο Γέροντας δεν απάντησε. Χαμογέλασε, τον χάιδεψε ελαφρά στο κεφάλι και του είπε:
Μη φοβάσαι˙ θα γίνεις καλά!
Ο Στ. συνήλθε. Αν και σαστισμένος από το παράδοξο του πράγματος, και παρόλο που αγνοούσε τον θαυμαστό επισκέπτη του, πίστεψε στην διαβεβαίωσή του. Τήν διηγήθηκε μάλιστα με έντονο ύφος και στους γιατρούς. Και αυτοί έκπληκτοι διαπιστώνοντας την ανθρωπίνως ανεξήγητη βελτίωσή του, ωμολόγησαν:
Όντως πρόκειται για θαύμα!
Αφού βγήκε από το Νοσοκομείο, στον δρόμο περνώντας μπροστά από ένα βιβλιοπωλείο έκπληκτος αντίκρυσε στην βιτρίνα τον σωτήρα του. Ανεγνώρισε την μορφή του στο εξώφυλλο ενός βιβλίου. Έτσι ανεκάλυψε τον ευεργέτη του και γεμάτος ευγνωμοσύνη το αγόρασε και το διάβασε.
Συγκινημένος ήλθε να προσκυνήση στην «Παναγούδα» (Ιανουάριος 1998), όπου και διηγήθηκε τα ανωτέρω. Εκτός του ότι τον διέσωσε από βέβαιο σωματικό θάνατο, η επέμβαση του Γέροντα άλλαξε και ριζικά την ζωή του. Ανεζήτησε πνευματικό και εξωμολογήθηκε. Σταμάτησε την κοσμική ζωή παρά τις έντονες πιέσεις των συγγενών. «Μού είναι αδύνατο να συνεχίσω τα ίδια˙ στον νού μου έρχεται συνέχεια το χαμογελαστό φωτεινό πρόσωπο του Γέροντα», έλεγε με δάκρυα στα μάτια.

Διήγηση ευλαβούς εγγάμου Ιερέως που σπουδάζει στην Θεσσαλονίκη
«Προ καιρού ήρθε ένας νέος και μου είπε: «Πάτερ, εγώ χθές έπρεπε να είχα πεθάνει, αλλά ο Θεός με έσωσε. Καθώς έτρεχα με μεγάλη ταχύτητα χτύπησα με την μοτοσυκλέττα μου επάνω σε ένα αυτοκίνητο και πετάχθηκα μακρυά. Τήν στιγμη εκείνη είδα έναν παππούλη να με πιάνει γερά από το δεξί χέρι και έτσι δεν έπαθα τίποτε».
Πήρα βιβλίο του Γέρ. Παϊσίου. Από περιέργεια το ξεφύλλισα, μου κίνησε το ενδιαφέρον και το τελείωσα μέσα σε μια νύχτα. Από τότε άλλαξε η ζωή μου».


Το κασκόλ του εξαφανίζει όγκο
Μαρτυρία Φιλίτσας. . . από τον Βόλο:
«Βρέθηκα στην δύσκολη θέση να μην μπορώ να βοηθήσω και να ηρεμήσω, την απελπισμένη αδερφή μου, μετά από την ένδειξη όγκου στην μαστογραφία που έκανε.» Μέ σεβασμό ζήτησα από αγαπητή μου φίλη την πολύτιμη κληρονομιά της, το κασκόλ του σεβαστού γέροντος Παϊσίου. Κρατώντας το σφιχτά στην αγκαλιά μου, με χέρια τρεμάμενα, με έντονο χτυποκάρδι, έτρεξα και το εναπόθεσα στην αγκαλιά της πασχούσης. Εκείνη με δάκρυα στα μάτια πήγε στο εικόνισμα και προσευχήθηκε. Της ευχήθηκα περαστικά, και το επέστρεψα αμέσως στην φίλη μου.

Μετά από 45 μέρες η άρρωστη επανέλαβε την μαστογραφία. Το θαύμα είχε γίνει. Η μαστογραφία ήταν πεντακάθαρη. Ο όγκος είχε εξαφανιστή. Μεγάλη η χάρι του γέροντος Παϊσίου Εγώ (ο ιερεύς) του έδειξα μερικές εικόνες Αγίων και φωτογραφίες συγχρόνων Γερόντων. Μόλις είδε τον γέροντα Παίσιο, φώναξε συγκινημένος: «Αυτός ήταν».
Ύστερα από λίγες ημέρες ξαναήρθε και μου ανέφερε ότι εκ των υστέρων ανεκάλυψε στο τσεπάκι του μπουφάν του, στον δεξιό βραχίονα (ακριβώς εκεί που τον έπιασε ο Γέροντας), δύο μικρές εικονίτσες, μια του Χριστού και μια του γέροντος Παϊσίου που τις είχε βάλει η μητέρα του κρυφά».

Πνευματικές νεκραναστάσεις
Τα περισσότερα αλλά και μεγαλύτερα θαύματα του Γέροντα είναι τα ηθικά θαύματα. Πολλοί άνθρωποι αδιάφοροι θρησκευτικά, άθεοι εκ πεποιθήσεως, χωρίς ηθικούς φραγμούς, είτε μετά από κάποια μεταθανάτια εμφάνισή του, είτε συχνότερα από την ανάγνωση κάποιου βιβλίου του αναστήθηκαν πνευματικά, εισήλθαν με ζήλο στην Εκκλησία και κάποιοι και στο μοναχικό στάδιο.


Νέος ζούσε στην άγνοια και στην αμαρτία. Όχι τυχαία έπεσαν στα χέρια του οι Επιστολές του Γέροντα, και κυριολεκτικά συγκλονίστηκε. Άλλαξε η ζωή του και επιθυμεί τον μοναχικό βίο.
«Εγώ πριν έξι χρόνια», ομολογεί ένας νέος από τους πολλούς, «ήμουν αναρχικός. Φορούσα σκουλαρίκια και έπαιρνα ναρκωτικά. Κάποιος από την παρέα μου είχε ένα βιβλίο του π. Παϊσίου».


Το Δεκεμβρίου του έτους 1996 στην έκθεση της Μονής στην Σουρωτή βρίσκονταν εκεί η υπεύθυνη αδελφή, ένα ανδρόγυνο με το μικρό τους κοριτσάκι και τον πατέρα τους, δύο μεσόκοπες γυναίκες και ένας νεαρός άνδρας. Ξαφνικά ακούστηκε μια δυνατή κραυγή. Μιά από τις μεσόκοπες γυναίκες, αρκετά εύσωμη, σωριάστηκε στο πάτωμα και άρχισε να χτυπιέται και να ωρύεται άγρια. Κουνούσε το κεφάλι γρήγορα πέρα-δώθε. Το θέαμα ήταν πολύ άσχημο. Η γυναίκα με το παιδάκι βγήκαν έξω, ενώ οι άλλοι πλησίασαν να την βοηθήσουν. Η γυναίκα μούγκριζε, αγκομαχούσε και έλεγε με μια άγρια, απειλητική, ανδρική φωνή: «Θα σάς κανονίσω ρε εγώ που δεν πιστεύετε, θα σάς δείξω εγώ. . . να, τώρα ακόμα λίγο και θα σάς βάλω όλους στο χέρι με το 666. . . θα με προσκυνάτε όλοι. . . χαμένοι, ηλίθιοι. . . » και άλλες βρισιές.
Έπειτα άρχισε να τσιρίζη και έδειχνε φοβισμένη. «Παίσιε, με καίς, με καίς, θέλεις να με στείλης πίσω στα τάρταρα. . . Και αυτή η χαμένη όλο σε μοναστήρια με φέρνει. . . τι την βοηθάς; Με καίς, με καίς», και στρίγγλιζε δυνατώτερα. Χτυπιόταν τόσο δυνατά, που υπήρχε φόβος να σπάση το κεφάλι της. Ήταν φανερό ότι την πείραζε ο δαίμονας.

«Α. . . αααά, φώναζε πάλι. . . Να, ήρθε και η Μαρία τώρα. . . με καίς Παίσιε», είπε με μια δυνατή φωνή και έμεινε ακίνητη σαν να λιποθύμησε.
Πλησίασαν διστακτικά οι παριστάμενοι για να την βοηθήσουν, ενώ οι γυναίκες φρόντιζαν να την σκεπάζουν με τα ρούχα της. Αφού την τακτοποίησαν, την σήκωσαν από το πάτωμα. Είχε ανοίξει τα μάτια της και έκλαιγε ήρεμα και βουβά. Μιά ευχαριστία ξεχύθηκε από τα βάθη της καρδιάς της.

«Σ ευχαριστώ, Γέροντα. . . Σε ευχαριστώ, Θεέ μου», έλεγε και ξανάλεγε με πολλή ευγνωμοσύνη. Σηκώθηκε, πήγε μπροστά σε μια εικόνα του Χριστού και της Παναγίας και αναλύθηκε σε δυνατούς λυγμούς: «Θεέ μου. . . Θεέ μου. Πως με καταδέχθηκες την ανάξια. . . Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, σε ευχαριστώ, Γέροντα. . . Δεν άξιζα, Θεέ μου, τέτοια βοήθεια».

Η σκηνή ήταν πολύ συγκινητική. Ύστερα χαιρέτησαν με ευγνωμοσύνη την αδελφή και έφυγαν.
Η γυναίκα αυτή είχε δαιμόνιο. Φεύγοντας ανέφερε ότι το προηγούμενο βράδυ είδε στον ύπνο της τον γέροντα Παίσιο που της είπε: «Έλα στον τάφο μου και θα σε κάνω καλά». Ήρθε στο Μοναστήρι, ρώτησε που είναι ο τάφος του Γέροντα, προσκύνησε τον τάφο και ύστερα ήρθαν στην έκθεση, όπου συνέβησαν τα παραπάνω.


Παρέχει ανάβλεψη
Μαρτυρία Ρωσσίδος, κυρίας Λαρίσας Νικολάεβνα Μάσλοβα, ιατρού, από την Μόσχα: «Έπαθα δυστύχημα με αποτέλεσμα το αριστερό μου μάτι να χάση τελείως το φως του. Με έφεραν στο πρώτο Γενικό Νοσοκομείο της Μόσχας. Οι θάλαμοι ήταν γεμάτοι, γι αυτό με έβαλαν στον διάδρομο. Τη νύχτα δεν κοιμήθηκα καθόλου. Έκανα προσευχή και στενοχωριόμουν πολύ. Προς το πρωί, ενώ ήμουν σε μια κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ήρθε ο μπάτουσκα Παίσιος, τον είδα μπροστά μου ολοφάνερα και τον αναγνώρισα, γιατί είχα διαβάσει ένα βιβλίο σχετικό με την ζωή του. Μού σκέπασε το κεφάλι με μια πετσετούλα και εξαφανίστηκε. Την ίδια στιγμή κατάλαβα ότι βλέπει το τυφλό μάτι μου. Οι γιατροί δεν χρειάσθηκε να κάνουν τίποτε. Νοσηλεύτηκα στην παραπάνω κλινική από 4 μέχρι 11 Φεβρουαρίου του έτους 2002. Ο αριθμός του ιστορικού της ασθενείας μου είναι 31171.

«Ευχαριστώ τον Θεό για το έλεός Του σε μένα και τον μπάτουσκα Παίσιο για την βοήθειά του».

Ανάδοχός του ήταν η Αναστασία, σύζυγος του Προδρόμου Κορτσινόγλου, του ψάλτη του οσίου Αρσενίου.
Ο βίος του αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου γράφτηκε από τον γέροντα Παΐσιο.
Έργα του ιδίου είναι και: «Ο Γέρων Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης», «Αγιορείται Πατέρες και αγιορείτικα» και «Επιστολές».
Η σειρά «Γέροντος Παϊσίου, Λόγοι», που εκδίδει η Ι. Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής,
περιέχει την διδασκαλία του Γέροντα
ΠΗΓΗ

Η Παναγία των Ιβήρων “ξαναματώνει” στο ορθόδοξο Ντόνετσκ (Βίντεο)


http://www.agioritikovima.gr/diethni/item/43953-%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B9%CE%B2%CE%AE%CF%81%CF%89%CE%BD-%E2%80%9C%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9%E2%80%9D-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%BF-%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%84%CF%83%CE%BA-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF
Από  dimpenews.com

Η Παναγία των Ιβήρων “ξαναματώνει” στο ορθόδοξο Ντόνετσκ (Βίντεο)
Στις 24.09.14 οι δυνάμεις της ουκρανικής εθνοφρουράς κατέλαβαν τη μονή που τιμάται στην αθωνίτικη εικόνα της Παναγίας της Ιβήρων στο Donetsk. Tην μετέτρεψαν σε...
ορμητήριό τους και από εκεί βομβαρδίζουν τα περίχωρα.
“Η εκκλησία βεβηλώθηκε,οι πολίτες της εξορίστηκαν,οι ναζί βάλουν από το έδαφος της εκκλησίας κατά των θέσεων της αυτοάμυνας και των προαστίων του Donetsk γνωρίζοντας ότι η πολιτοφυλακή δεν θα χτυπήσει την εκκλησία και το μοναστήρι ” αναφέρει πολιτοφύλακας της Ν.Ρωσίας στο site Russkaya Vesna.
Νωρίτερα ο ουκρανικός στρατός είχε επανειλημμένα βομβαρδίσει τη μονή που δεν απέχει μακριά από το αεροδρόμιο. Σε βίντεο που αναρτήθηκε ακούγονται αλλεπάλληλα πυρά από την πλευρά της μονής και σύννεφα καπνού που τυλίγουν απειλητικά την εκκλησία.
Ήδη από τις 18 του Σεπτέμβρη υπήρχαν στο ρωσικό τύπο αγωνιώδη δημοσιεύματα για την τύχη της μονής.Ανέφεραν για τις καταστροφές που υπέστη από ρουκέτες και ο βομβαρδισμό ο ναός και κτιριακές εγκαταστάσεις κατά τις σφοδρές μάχες γύρω από το αεροδρόμιο αφού οι ουκρανικές δυνάμεις έβαλαν σε συνεχόμενη βάση εναντίον της.Η ιστορία της μονής σχετίζεται με αντίγραφο της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας των Ιβήρων που φυλάσσεται σε αυτήν και που αγιογραφήθηκε στο Άγιον Όρος με πρωτοβουλία του αρχιμανδρίτη Zωσιμά.Η εικόνα φιλοτεχνήθηκε με όλους τους κανόνες της παραδοσιακής μοναστικής αγιογράφησης δηλ.νηστεία,προσευχή,λουστράρισμα του ξύλου με αγιασμό κ.α από τον ρώσο μοναχό Ιωάννη της ρωσικής μονής του Αγίου Παντελεήμονα στο Άγιον Όρος. Η εικόνα αφότου ήρθε στο Ντονέτσκ μεταφέρθηκε για ευλογία σε πολλές ενορίες.Η πρωτότυπη εικόνα που θεωρείται από τα μεγαλύτερα κειμήλια του αγίου όρους μάτωσε όταν δια ξίφους την έπληξε πειρατής.Τώρα για 2η φορά “ματώνει” στο ορθόδοξο Ντονμπάς.


    Η κρίση συμπαρασύρει την οικογένεια ή η οικογένεια ελέγχει την κρίση;

    http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/09/blog-post_66.html

    Κρίση λέμε μία χρονική περίοδο μεγάλων προβλημάτων που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων. Η πρώτη κρίση ξέσπασε μέσα στον Παράδεισο κιόλας όπου ο Αδάμ άκουσε το “Αδάμ που ει” κι εφοβήθηκε. Αυτός ο φόβος ήταν η πρώτη κρίση. Οι πρωτόπλαστοι ήταν ήδη οικογένεια.



    Κι ακολουθούν ιδρώτες, αγκάθια, τριβόλια, πόνοι της γέννας και αποστροφή της Εύας στην εξουσία του άντρα της. Τι εδίδαξε αυτή η πρώτη οικογένεια στα παιδιά της; Το ένα ήταν αθώος Άβελ, το άλλο ο φονιάς Κάϊν. Η οικογένεια σε κορύφωση κρίσης: Προβλήματα οικονομικά, ηθικά, υπαρξιακά. Ο θάνατος παρών ήδη. Ο Κάϊν είχε ακόμα την προστασία του Θεού, αλλά έπρεπε κάπου να κρύψει το τρέμουλο, που τον κατείχε (“έσει στένων και τρέμων”), κάπου να κρύψει τους στεναγμούς του. Και… “ο δε Κάϊν ην οικοδομών πόλιν”. Κι έτσι με την πρώτη πόλη άρχισε ο πολιτισμός. Ο πολιτισμός είναι μία διαχρονική παγκόσμια κρίση. Είναι μια υποκατάσταση του Παραδείσου. Ο Αδάμ εγκαταστάθηκε κατέναντι του Παραδείσου, τον έβλεπε με τις πύλες του κλεισμένες και θρηνούσε. Ο Κάϊν όμως είχε στρέψει τις πλάτες του στον Παράδεισο κι έβλεπε προς ένα μέλλον που ξεκινούσε από τον ίδιο κι απέβλεπε στην “ευτυχία” του γυιού του Ενώχ, που τ’ όνομά του έδωσε ο Κάϊν στην πόλη που έχτιζε. Να, έτσι γεννήθηκε ο ανθρωπισμός. “Τα παιδιά μας να ευτυχήσουν, τι άλλο καλλύτερο;”.


    Κι ακολούθησε μία σειρά γενεών, που ανομάστηκαν άνθρωποι. Η Εύα όμως εγέννησε κι άλλο γυιο και είπεν “εξανέστησεν ο Θεός σπέρμα έτερον αντί του Άβελ…”. Αυτός ήταν ο Σήθ και ο γυιος του ο Ενώς, “ήλπισεν επικαλείσθαι το όνομα του Κυρίου του Θεού”. Κι από τότε οι απόγονοι του Κάϊν ονομάζονται στην Γένεση “άνθρωποι”, ενώ οι απόγονοι του Ενώς ονομάζονται “υιοί του Θεού”. Από τις δύο γενεαλογικές παραδόσεις κυοφορήθηκε η παγκόσμια κρίση, που κατέληξε στον “Κατακλυσμό”. Μικρή κρίση ήταν ο κατακλυσμός; Όλες οι άλλες κρίσεις που πέρασε η ανθρωπότητα δεν έφτασαν στην τραγικότητα του κατακλυσμού. Με τον κατακλυσμό αφανίστηκαν οι “άνθρωποι” αλλά και οι “υιοί του Θεού” που έσμιγαν με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Κι έμεινε ο Νώε με την κιβωτό του, για να συνεχίσει τη δημιουργία του κόσμου!


    Κι αν δεν εδήλωνε ο Κύριος ότι δεν θα ξανακάνει κατακλυσμό στον κόσμο, θα είχε λόγους να κάνει πολλούς κατακλυσμούς ακόμα. Γιατί οι άνθρωποι συνέχισαν τον πολιτισμό, ξέχασαν και ότι είναι “υιοί του Θεού” και όλοι παραδόθηκαν στις επιθυμίες τους, που έγιναν καθοριστικές δυνάμεις προς κάθε δραστηριότητα. Η κρίση βέβαια συνεχίζεται και δείχνει το απαίσιο πρόσωπό της με το φόβο των αδυνάτων, τη βία των δυνατών και την κατάθλιψη όλων. Η κατάθλιψη έγινε το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα του πολιτισμού, περισσότερο βέβαια των ισχυρών αλλά και των αδυνάτων που ονειρεύονται κι αυτοί να γίνουν ισχυροί. Κι έτσι οι άνθρωποι ζουν μέσα σε πολιτισμικό οργασμό βουτηγμένοι στην κατάθλιψη, γεμάτοι ενοχές και πεθαίνουν απαρηγόρητοι και ανυποψίαστοι για το νόημα της ζωής και του θανάτου. Αυτό είναι κρίση νοήματος της ζωής και κρίση ευτυχίας του ανθρώπου.


    Έτσι λ.χ. υψώθηκε από τον Περικλή η μεγαλοπρεπής εικόνα της Αθηναϊκής Πολιτείας, για την οποία έκρινε ο στρατηγός ότι άξιζε και επιβάλλεται να πεθαίνουν τα παλληκάρια της, η Αθηναϊκή πολιτεία όμως αφού διέτρεξε μία τροχιά τριακονταετίας με ανήκουστα εγκλήματα, κατέληξε σε μία δραματική πτώση σε όλα τα επίπεδα. Ήταν μία κρίση, κρίση απαρηγόρητη με γενική δυστυχία και ψυχική-πνευματική αλλά και υλική.


    Απ’ αυτήν την κρίση δεν βγήκαν οι Αθηναίοι και οι άλλοι Έλληνες ούτε με τους θριάμβους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Συνεχίστηκε βαρύτερα με τους Ρωμαίους. Και η δοξασμένη σοφία τους έγινε μία κομψή Αττική φλυαρία, που την επιδοτούσαν οι Ρωμαίοι, για να κοσμεί τη βαρβαρότητά τους.


    Και όλη αυτή η διαρκής μέσα στους αιώνες κρίση ήταν αισθητά και ουσιαστικά κρίση της οικογένειας. Αλήθεια ποιος θα συμπονούσε τον βασανισμένο άνθρωπο της κρίσης αυτής; Οι άρχοντες, οι γείτονες, οι στρατηγοί; Κανένας απ’ αυτούς. Μόνο η οικογένεια του καθενός, η μάννα του και οι άλλοι δικοί του τον συμπονούσαν κι αυτό ήταν η μοναδική του παρηγοριά. Αλλά αυτοί οι δικοί του ήταν και οι πρώτοι και οι μόνοι υπεύθυνοι να τον παιδαγωγήσουν έτσι, ώστε να μη ρίχνει στην οδύνη τα παιδιά των άλλων μαννάδων.


    Όταν οι Αθηναίοι κατακρεουργούσαν μέσα σ’ έναν οικόπεδο τους χίλιους Μυτιληναίους το 428, αυτοί που το αποφάσισαν κι αυτοί που το εκτέλεσαν είχαν μία οικογένεια, που δεν τους δίδαξε την αγάπη και το σεβασμό στον διπλανό άνθρωπο. Δεν ήταν ένα λάθος αλλά μία πρακτική συνηθισμένη, που επαναλαμβανόταν συχνά στη Σάμο, στην Αίγινα κι αλλού.Δεν υπήρχε μία μάννα μέσα στο νου τους σαν τη Μπούρμπενα στο έργο “Έρως-ήρως” του Παπαδιαμάντη, να έρθει στο νου του γυιού της του Γιωργή και να του φωνάξει στην κρίσιμη στιγμή. -Τι πας να κάνεις παιδί μου;!


    Στους Μηλίους οι Αθηναίοι, που τους έσφαξαν τελικά, απολογήθηκαν ότι έπρεπε να διαφυλάξουν την ιδέα της δύναμης της πόλεως και στους Σπαρτιάτες απολογήθηκαν πως ό,τι κάνουν υπαγορεύεται από το φόβο, τη δόξα και το συμφέρον. Και με αυτό το ήθος εμαύρισαν την ψυχή τους ανεπανόρθωτα και τη ζωή όλων των Ελλήνων. Αυτό δεν αναφέρεται ως κρίση από τους ιστορικούς. Ίσα-Ίσα θαυμάζεται ως “χρυσός αιώνας”! Αυτή την αχαρακτήριστη και ψύχραιμη λογική, που εμπνέει τους Αθηναίους προς μία απάνθρωπη συμπεριφορά, δεν θα την πούμε κρίση; Μάλιστα θα την πουν οι κριτικοί κρίση ηθικών αξιών.


    Δεν πιστεύω ότι η οικογένεια έχει το μυστικό της σωτηρίας του κόσμου, αλλά φρονώ ότι η οικογένεια έχει το σπλάχνο να θρηνήσει για την απώλεια των ανθρώπων, γιατί όλοι για πολλά χρόνια υπήρξαν παιδιά-μέλη μιας οικογένειας. Όσοι καταχράστηκαν εξουσίες και ταμεία, όσοι διέπραξαν απάτες και δωροληψίες, όσοι καταδολιεύτηκαν το δημόσιο πλούτο και έγιναν αίτιοι της κρίσης, που μαστίζει τη χώρας μας καθώς και όλες τις χώρες του κόσμου, όλοι είχαν κάποτε και πολλοί ακόμα έχουν μία μάννα, ένα πατέρα, που απ’ την παιδική του ηλικία έβλεπαν την τάση των παιδιών τους για την αμαρτία και δεν πόνεσαν γι’ αυτό, δεν το δασκάλεψαν να γίνει καλό παιδί, δεν το λυπήθηκαν για το συφοριασμένο τέλος, που θα το εύρει κι αυτό αναπόφευκτα.


    Τα παιδιά μας διδάσκονται στα σχολεία τους κυριολεκτικά τη διαφθορά, τη διδάσκονται κυρίως από τα σχολικά βιβλία. Οι δάσκαλοι όσοι είναι ευσεβείς δοκιμάζονται από μία καινούργια χούντα του Υπουργείου Παιδείας. Οι οικογένειες όμως έχουν πλήρη άγνοια και δείχνουν πλήρη αδιαφορία για την παιδεία των παιδιών τους, για το ήθος της παιδείας τους.


    Είναι υποδουλωμένοι στην ακράδαντη πεποίθηση ότι το μόνο πρέπον και αναγκαίο σ’ αυτή τη ζωή είναι η δύναμη, δύναμη κυρίως του πλούτου. Ό,τι δεν αντιστρατεύεται αυτό το ιδανικό της δύναμης είναι ανεκτό και ευπρόσδεκτο. Αν θέλει να γίνει δηλαδή η κόρη του πορνοστάρ με μεγάλες αμοιβές και προβολές στα Μ.Μ.Ε, συνήθως το δέχονται ευχάριστα και με καμάρι. Αν όμως αυτό γίνει με πολύ χαμηλή αμοιβή, τότε ντρέπονται, γιατί σ’ αυτό καταλήγουν οι φτωχοί άνθρωποι.


    Για να μιλήσουμε τώρα, με απόλυτη καθαρή κρίση, θα πρέπει να συστήσουμε στον κόσμο τη μετάνοια και την πίστη στον Θεό ως αντιμετώπιση της κρίσης (και αυτής που περνάμε στις μέρες μας και της παγκόσμιας διαχρονικής κρίσης). Θ’ ακούσουν όμως τις συστάσεις μας δύσκολα, μόνο στον πόνο της αποτυχίας μπορεί ν’ ακούσουν κάποιοι.


    Επειδή όμως ο πολύς κόσμος δεν είναι πρόθυμος να ζητήσει μία λύση αποκλειστικά εκκλησιαστική, αναζητούμε και άλλες φυσικές θα ‘λεγε κανείς ανθρωπολογικές προϋποθέσεις. Η οικογένεια που έχει φυσική και πνευματική δυναμική στη συνέχεια των γενεών, έχει ακόμα το κύρος και το χρέος να οδηγήσει τα τέκνα στην αρετή από αγάπη προς τον κάθε άνθρωπο τούτης της γης αλλά και από αγάπη προς τα ίδια τα τέκνα της.


    Ζούμε μέσα σε μία κοινωνία που κυριαρχείται από τον πόνο και την κακία. Όλοι είμαστε γεννημένοι από κάποια μάννα και κάποιον πατέρα. Υπάρχουν δηλαδή αυτοί, που μας αγάπησαν (τουλάχιστον περισσότερο από άλλους ανθρώπους) σαν γέννημά τους. Στοιχειώδης ευθύνη του κάθε γονιού είναι να μη φέρει πόνο στον κόσμο το παιδί του και φυσικά να μην πονέσει το ίδιο. Σήμερα φαίνεται ότι πολλοί γονείς το έχουν χάσει το χρέος τους αυτό. Κι εμείς έχουμε ως Χριστιανοί περισσότερο από πολλούς άλλους τη δύναμη να φέρουμε τέτοιους ανθρώπους στη ζωή.
    Η χριστιανική οικογένεια, που έδωσε τόσους αγίους και μάρτυρες στη ζωή και διασώζει μέσα στην καθημερινή πρακτική της την ασκητική αγωγή τόσων αιώνων, αυτή η οικογένεια μπορεί να ανακόψει κάθε κρίση και να στήσει πολλά τέκνα της στα δεξιά του Κυρίου κατά την ημέρα της κρίσης.


    Ξέρουμε όλοι ότι η οικογένεια υπάρχει πριν από κάθε κρίση σ’ αυτόν τον κόσμο και ότι κάθε κρίση γεννήθηκε μέσα σε οικογένειες, σαν αποτέλεσμα των αποτυχιών τους. Άρα δεν παρασύρει την οικογένεια στη δυστυχία καμμία κρίση, αλλά τουναντίον η οικογένεια στην αποταχιά της να λειτουργήσει σύμφωνα με την ευλογία και το νόμο του Θεού, φέρνει την κρίση, την κάθε κρίση στη ζωή.


    Για να αποφασίσει ένα ζευγάρι να κάνουν μία σωστή οικογένεια, πρέπει να έχουν ένα όραμα ζωής, που ενώ δεν μειώνει την οικογενειακή ευτυχία του ζευγαριού, την βάζει σε μία τιμητική υπηρεσία της παγκόσμιας ευτυχίας μαζί με την χαρά του Χριστού, που εγκαθίσταται με τη χάρη Του στο σπίτι τους. Ύστερα πρέπει η οικογένεια αυτή να αγαπήσει τη θυσία και το μαρτύριο ακόμα, που πρέπει να σηκώσει με την επιλογή της. Όταν το μαρτύριο το αγαπήσει με ενθουσιασμό, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή. Κι όμως δεν μπορεί εύκολα να το πει κανείς στην εποχή μας, γιατί έχει επικρατήσει μία αντίθετη φιλοσοφία ζωής. Και η χριστιανική οικογένεια καλείται να πολεμήσει με τα αυτονόητα της αστικής κοινωνίας. Είναι δηλαδή επαναστάτης.


    Η οικογένεια-επαναστάτης πηγαίνει κόντρα στην κρίση, γιατί ασκείται στην ολιγάρκεια και τα εισοδήματά της ασφαλίζονται από αυτή την ολιγάρκεια και από την φιλανθρωπία, όπως συνέβη με τη Φιλοθέη την Αθηναία. Αντέχει στις περιπέτειες και στις θλίψεις με το αναμμένο καντήλι και τη θερμή προσευχή. Φιλοξενεί τον ίδιον τον Θεό στο σπίτι της αλλά και στα ίδια τα σώματα των μελών της.


    Η ανθρωπότητα και στην καλύτερη ακόμα εκδοχή της βλέπει το τέλος της Ιστορίας πολύ μακρινό, η χριστιανική οικογένεια όμως κοινωνεί και γεύεται αυτό το τέλος σε κάθε λειτουργία. Και μ’ αυτή τη δυναμική, που είναι η τελειότερη στον κόσμο τρέφει την ελπίδα του μέλλοντος για κάθε προκοπή.


    Κωνσταντίνος Γανωτής

    25 συμβουλές ζωής από ένα παππού

    http://antikleidi.com/2014/09/20/25-simvoules-gerovoskos/

    http://voithiastospiti.blogspot.gr/2014/09/25.html



    Η διαδρομή προς τον προορισμό δεν είναι ποτέ ευθεία. Για να φτάσουμε στο χειμαδιό περνάμε στροφές, κακοτράχαλα εδάφη, έχουμε απώλειες… Επιπλέον χρειάζεται να χεις προνοήσει, πάντα να έχεις μαζί σου και λίγο παστό κρέας.

    Άσε πίσω το παρελθόν. Αν σου φάει ο λύκος την κατσίκα την έφαγε, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό. Απλά την επόμενη φορά φρόντισε να είσαι πιο προσεκτικός.

    Μην κεφαλαιοποιείς πολλά, μην γίνεσαι σπαγγοραμένος. Μην αναβάλλεις την απόλαυση της χαράς για το μέλλον. Κάντο τώρα, όσο είσαι ακόμα νέος. Κάνε την σκληρή εργασία σου να αξίζει ακόμη περισσότερο.

    Αγωνίσου, πάλεψε. Εσύ είσαι ο μοναδικός υπεύθυνος για τον εαυτό σου. Μην είσαι φυγόπονος, μην περιμένεις να κάνουν στο κοπάδι σου όλη τη δουλειά τα σκυλιά.

    Διεκδίκησε τον σεβασμό που σου αξίζει, μην αφήνεις τους άλλους να σε πατάνε . Βάλε όρια, βάλε φράχτες, προστάτεψε τα ζώα σου.

    Μακάριοι αυτοί που κάνουν λάθη. Σφάλε. Εμπειρίες ονομάζουμε τις καρπαζιές που έχουμε φάει στη ζωή μας, απλά τους δώσαμε ένα πιο εύηχο όνομα. Και μην ξεχνάς ότι δεν έχει μεγάλη σημασία ποιος ήσουν μέχρι χθες. Ξεκίνα σήμερα κι όρισε με τις πράξεις σου, αυτό που θα γίνεις από δω και πέρα...

    Μάθε να συγχωρείς .... τον εαυτό σου πρώτα. Άσε τις ενοχές, δεν έχεις χρόνο γι αυτές

    Μακάριοι αυτοί που αμφισβητούν. Μην αφήνεις τη ζωή σου να καταδυναστεύεται από δόγματα. Θυμήσου ότι αν κάποιοι δεν αμφισβητούσαν παγιωμένες γνώσεις η ανθρωπότητα θα κατοικούσε ακόμη σε σπηλιές. Φίλτραρε την πληροφορία, γίνε σκεπτικιστής, σκέψου κριτικά, σκέψου ορθολογικά, αναθεώρησε. Δεν είδες νεράιδες και στοιχειά στο δάσος, μόνο λύκους.

    Να είσαι προσεκτικός. Να παρατηρείς τους άλλους . Κοίταζε τους στα μάτια. Αν δεν το δείχνει η γίδα, το δείχνει το κέρατό της.

    Η ζωή είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Και είναι πολύτιμη. Η προηγούμενη λέξη που διάβασες είναι ήδη παρελθόν

    Μη συμβουλεύεις διαρκώς τους νέους, είναι χάσιμο χρόνου. Δεν υπάρχει τρόπος να τους διδάξεις τον πόνο και τη δυστυχία, μόνο η εμπειρία θα το κάνει βασανιστικά.

    Ταξίδεψε! Τα ταξίδια είναι από τις εμπειρίες που μένουν. Βγες έξω Δοκίμασε! Γεύσου, ρούφηξε άπληστα εικόνες. Άφησε τις αισθήσεις σου ελεύθερες

    Εκθέσου, αφέσου, τσαλακώσου, χάσε τον έλεγχο που και που. Κι όχι μόνο τον έλεγχο του εαυτού σου, αλλά και τον έλεγχο σε σχέση με άλλους. Αρκετά απομονώθηκες στην στην καλύβα σου στο χειμαδιό, φτάνει όμως, βγες έξω όταν γυρίσεις. Ξαναβρές τους φίλους και τη συντροφικότητα

    Μην προσπαθείς να ελέγξεις τους άλλους. Έτσι θα καταδικάσεις στο άγχος και τη δυστυχία όχι μόνο τον εαυτό σου, αλλά κι αυτούς που προσπαθείς να ελέγξεις. Άσε τους άλλους να ζήσουν και ζήσε για τον εαυτό σου. Άσε τ άλλα κοπάδια στους βοσκούς τους, κοίτα το δικό σου.

    Η ζωή δεν είναι δίκαιη - Το σύμπαν δεν σου οφείλει καμιά παρηγοριά και το σίγουρο είναι ότι στο τέλος της διαδρομής εσύ πεθαίνεις. Γρηγορήσαι

    Να έχεις ισορροπία. Ν απολαμβάνεις το φαγητό και το ποτό σου. Να μην ξεχνάς ότι οι φτωχοί του πλανήτη περπατούν χιλιόμετρα για την καθημερινή τους τροφή, ενώ οι πλούσιοι περπατούν χιλιόμετρα για να τη χωνέψουν.

    Απ όλους έχεις να κερδίσεις κάτι. Μάθε από τους γύρω σου. Γίνε παιδί με τα παιδιά, παίξε μαζί τους αλλά πήγαινε και στο καφενείο να μιλήσεις με τους γέρους. Κάτι έχει να σου πει η συσσωρευμένη εμπειρία τους.

    Μην τα παίρνεις όλα τις μετρητοίς. Μην παίρνεις τα πάντα σοβαρά Πιθανόν υπερβάλλεις στο σήμερα. Αυτό που σε ενοχλεί ή φοβάσαι τώρα, το πιο πιθανό είναι αύριο να το κρίνεις ανούσιο ή χλιαρό. Προσπάθησε να δεις τον εαυτό σου από απόσταση, ρίξε μια ματιά στη θέα του κοπαδιού σου από το λόφο

    Έχε υπομονή. Οι κατσίκες δεν γεννούν κάθε μήνα. Αλλά όταν συμβεί πρέπει να σαι παρών και σε χρειάζονται

    Μάλωσε καμιά φορά με τη σύντροφό σου αν χρειαστεί, δεν είναι τρομερό, άφησε τα συναισθήματα να εκτονωθούν. Κάνε αποσυμπίεση στο θυμό. Η φωτιά μερικές φορές είναι ευεργετική. Αν καεί μια περιοχή με πουρνάρια ή ξερόχορτα , η άνοιξη πάλι θα δώσει νεαρή βλάστηση, εκλεκτή τροφή για τις γίδες και τα μικρά τους. Πρόσεχε όμως, τα λόγια που θα ειπωθούν δεν τα ξαναμαζεύεις. Πρόσεχε τι θα φάνε οι γίδες σου, δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν. Αν αυτά που θα φάνε είναι τα βλαστάρια δέντρων, το δάσος δεν ξαναγίνεται, ο τόπος θα μείνει χέρσος...

    Πότε δεν θα υπάρξει ιδανική στιγμή, ποτέ οι συνθήκες και οι καταστάσεις δεν θα είναι ιδανικές. Ξεκίνα από εδώ που βρίσκεσαι τώρα! Μην αναβάλλεις.

    Να είσαι ευγενικός. Ένα πρόσωπο που χαμογελά καθρεφτίζει ανάλογη συμπεριφορά. Κάνε δώρα. Ακόμη και το δώρο ενός καλού λόγου είναι σημαντικό. Να φέρεσαι καλά στους ηλικιωμένους, σε λίγο θα σαι σαν αυτούς. Να φέρεσαι καλά και στα ζώα, αυτά δεν κρατάνε κακία, δεν ζηλεύουν, δεν έχουν εμμονές ούτε εγωισμό. Συγχωρούν, και μάλιστα χωρίς όριο.

    Αν ξέρεις γράμματα διάβασε! Αυτοί που διαβάζουν ζουν επιπλέον ζωές. Όχι μόνο τη δική τους αλλά κι όλων αυτών που μπήκαν στη θέση τους

    Τόλμησε, ο φόβος σε κρατά δεμένο αλλά δεν είναι πραγματικός, απλά προέρχεται από το άγνωστο που δεν βρίσκεται στο κεφάλι σου.

    Μην δένεσαι με τα πράγματα. Η ζωή είναι σαν τη διαδρομή του χειμαδιού και το ταγάρι. Όσο περισσότερο το γεμίζεις, τόσο πιο δύσκολα θα περπατάς. Πάρε τ απαραίτητα, το κοπάδι προχωρά, δεν θα σε περιμένει αν καθηλωθείς από πράγματα βαριά κι ασήκωτα. Πέτα τα , αποδεσμεύσου, νιώσε πιο ευέλικτος κι ελεύθερος.

    Γιώργος Γιώτης

    ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΑΜΕ Ή ΔΟΥΛΕΥΟΜΑΣΤΕ; (Του ΔΙΟΝ. ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ)


    http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=17896:eleytheratos-trela&catid=79:aytodioikisi&Itemid=179
    Κράμα μπόλικης αμηχανίας και αντιφατικότητας απέπνεαν  τα σχόλια ενός τμήματος της εγχώριας Αριστεράς ή - για να μιλήσουμε με όρους ανθρώπων κι όχι «χώρων» - ενός φάσματος αριστερών, στον απόηχο του δημοψηφίσματος  στη  Σκοτία. Δεν πρόκειται μόνο για τους «συνήθεις»  κατ' ευφημισμόν αριστερούς κι αυτό είναι το ενδιαφέρον.
    Άνθρωποι με ειλικρινείς  ανησυχίες, με προβληματισμούς που δεν καταλήγουν (τουλάχιστον όχι κατά κανόνα) σε «συστημικής» αιγίδας«δια ταύτα», ούτε σε  «κοσμοπολίτικες» ρηχότητες, έδειχναν  έως και διχασμένοι. Ενδεικτικά: «Από την μια πλευρά εκνευριζόμουν βλέποντας όλους τους σιχαμένους στυλοβάτες του 'στάτους κβό',  από τον Κάμερον μέχρι την Κομισιόν, να πανηγυρίζουν για το αποτέλεσμα. Από την άλλη όμως δεν ήθελα να πάρει εθνικιστικό χαρακτήρα  η διαμαρτυρία των Σκοτσέζων». Άλλη εκδοχή, περισσότερο κατηγορηματική: «Δεν είναι δυνατόν η Αριστερά να πρωτοστατεί σε κινήσεις που αλλάζουν  χάρτες». Και άλλα παρεμφερή.
    Το πρώτο που αξίζει να επισημανθεί είναι κάτι  που  αποσιωπήθηκε είτε υποβαθμίστηκε είτε βρήκε επιβεβαίωση στο γνωστό «απορία ψάλτου, βηξ»: την άποψη, τη  μάχη της ίδιας της σκοτσέζικης Αριστεράς. Επειδή μάλιστα έλκουν την πολιτική - ιδεολογική  καταγωγή τους από το παλιό «ευρωκομμουνιστικό» ρεύμα πολλοί εξ όσων ανησύχησαν με την προοπτική της σκοτσέζικης απόσχισης, λέμε να βάλουμε  λίγη . βιωματική χροιά στις σκέψεις μας: ρε παιδιά, συζητώντας  για κάτι τέτοια φάγαμε τα νιάτα μας,  κατά καιρούς  και τα . μουστάκια μας, σε διαξιφισμούς αμφιθεατρικούς και σε «πηγαδάκια» πλατειών. Τι απέγινε εκείνη η παλιά αρχή του σεβασμού στις θέσεις και τις επεξεργασίες της Αριστεράς σε κάθε χώρα;  Τι απέγιναν οι εκκλήσεις για κατανόηση των «εθνικών ιδιαιτεροτήτων» και «εθνικών συνθηκών»;  Επειδή τώρα δεν υπάρχει ένα ενιαίο διεθνές «επαναστατικό κέντρο», θα αντικαταστήσουμε  άραγε  την νομεγκλατούρα που χάρασσε γραμμή για λογαριασμό όλων με κάτι άλλο; Γιατί; Και ποιο είναι αυτό το . άλλο;
    Κατανοούμε ότι η ένστασή μας « σηκώνει» αντίλογο:  ποτέ κανείς δεν προσυπογράφει τυφλά τη θέση κάποιου τύπου Αριστεράς σε μία χώρα, ούτε οφείλει να το κάνει. Ειδάλλως  θα έπρεπε πχ  να είχαμε «εγκρίνει»  την παλιότερη ρυμούλκηση  του ΑΚΕΛ  στη γραμμή υπέρ του Μνημονίου στην Κύπρο. Πολύ σωστά. Μόνο που εν προκειμένω το  «τυφλά» (βάλτε μαζί κι το «μουγκά») χαρακτηρίζει, όχι ό,τι απέφυγαν, αλλά ό,τι «χρεώθηκαν» οι απανταχού τρομοκρατημένοι - με τη σκέψη της σκοτσέζικης απόσχισης- αριστεροί. Διότι δεν  υπέπεσε στην αντίληψή μας κανένας στοιχειωδώς συγκροτημένος,  τεκμηριωμένος αντίλογος στην άποψη  της σκοτσέζικης Αριστεράς (όποια είναι, όση κι αν είναι αυτή). Μόνο  φόβος.  Φόβος με πολλές εκφάνσεις. Φόβος -  «πακέτο» με άστοχους παραλληλισμούς και αφορισμούς.
    Ώστε λοιπόν συνθέτουν παντού και πάντα ανεπίτρεπτο «εθνικισμό» όλα τα αιτήματα για αυτοδιάθεση ή  ανεξαρτητοποίηση; Έτσι, γενικά;  Μπα; Πότε ακριβώς το αντιληφθήκαμε αυτό; Κάνουμε ότι δεν βλέπουμε το κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο διαμαχών, τις οποίες ενίοτε «εκπροσωπούν» στο ιστορικό προσκήνιο ακόμη και θρησκευτικές προμετωπίδες;  Δεν αντιληφθήκαμε τίποτε, διαβάζοντας  πχ το πολιτικό πρόγραμμα του «Σιν Φέιν», ή μαθαίνοντας πώς ζούσαν οι  Καθολικοί στη Β. Ιρλανδία, στις δεκαετίες του ΄60 και  του '70; Κάναμε, μήπως, καμία ενδελεχή εθνολογική - κοινωνική μελέτη του «σκοτσέζικου ζητήματος» και αποφανθήκαμε (εμείς οι «ξερόλες»),  ότι το ζήτημα είναι «τεχνητό»;  Είδαμε τις επιλογές του κόσμου της εργασίας - και της ανεργίας- στη Σκοτία, ακούσαμε τα επιχειρήματά τους και κατόπιν συμπεράναμε ότι  το «θέλω» τους δεν διαφέρει  πολύ από την ελιτίστικη  γραμμή της . ακροδεξιάς στη Βόρεια Ιταλία; Φοβηθήκαμε μήπως ανοίξει ο «ασκός του Αιόλου» και κινδυνέψει, τι ακριβώς; Το θεσμικό και οικονομικό ευρωπαϊκό «οικοδόμημα»  που παράγει ακατάπαυστα  μονεταρισμό, λιτότητα, φτώχεια, ανεργία,  ρατσισμό;
    Υπάρχει  όμως και διασκεδαστικός «φόβος». Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις τη δεδηλωμένη  «αγωνία»,  μήπως έχαναν οι προοδευτικοί  και αριστεροί  Άγγλοι τη δυνατότητα να συμμαχούν με τους προοδευτικούς - αριστερούς Σκοτσέζους; Ω, ναι, Σκοτσέζοι είναι, έστω και αριστεροί,  άρα «τσιγκουνεύονται» ακόμη και τον διεθνισμό. Τώρα, όμως δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.  Οσονούπω ανατρέπει τα πάντα η αλληλεγγύη ανάμεσα  στους  Άγγλους και τους Σκοτσέζους αριστερούς, η οποία - βεβαίως, βεβαίως- ειδάλλως δεν θα είχε τρόπους να υπάρξει. Τρέμε  ανόητο «Σίτι» που δεν κατάλαβες ποιο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος σε συνέφερε!...
    Εμπρός λοιπόν,  παιδιά. Φανείτε συνεπείς στη λογική σας: ώρα να καταγγείλετε τους Ισλανδούς (κι όχι μόνο τους αριστερούς) που προτίμησαν να σώσουν το βιοτικό τους επίπεδο και την αξιοπρέπειά  τους, αντί να μας κάνουν παρέα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, δυστυχούντες μεν, αλλά επιδεικνύοντες  «έμπρακτη αλληλεγγύη». Κι αν αύριο   ξεφύγει από τον οδοστρωτήρα της «δημοσιονομικής προσαρμογής» κάποια χώρα, να εγκληθεί η κοινωνία της για. εγωισμό με χροιά «εθνικισμού». Τι μένει; Α, ναι, η «αρχή» ότι η Αριστερά είναι σε κάθε περίπτωση αντίθετη σε ανακατατάξεις  του χάρτη.  Ω,  ακόμη θυμόμαστε τα τεράστια συλλαλητήρια  που συγκλόνιζαν την Ευρώπη, την εποχή του «βελούδινου  διαζυγίου» Τσεχίας - Σλοβακίας.  Τρελαθήκαμε εντελώς ή δουλευόμαστε ανηλεώς;
    * Δημοσιεύθηκε στο "Πριν", την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

    Recent Posts

    Ετικέτες

    Αρχειοθήκη ιστολογίου